Aπό τη σκηνή της Eurovision στην Επίδαυρο θα εμφανιστεί η Μαρίνα Σάττι, η οποία θα συμμετέχει φέτος στην τραγωδία του Αισχύλου «Ικέτιδες», σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.
Την είδηση επιβεβαίωσε ο ηθοποιός Γιάννης Τσορτέκης, ο οποίος μαζί με τον Άρη Σακελλαρίου, θα ενσαρκώσουν τς δύο μορφές της πατριαρχικής εξουσίας του έργου.
Μαρίνα Σάττι: Η πρώτη εμφάνιση μετά τον θάνατο του πατέρα της
«Θα είμαι το καλοκαίρι στις Ικέτιδες, με το Θέατρο Τέχνης και το Θέατρο του Νέου Κόσμου, μαζί με τη Λυδία Κονιόρδου, τον Άκη Σακελλαρίου. Η σκηνοθεσία είναι της Μαριάννας Κάλμπαρη», είπε ο ηθοποιός στην εκπομπή «Super Kατερίνα». Στη συνέχεια, επιβεβαίωσε ότι στο τραγούδι θα είναι η Μαρίνα Σάττι και σχολίασε πως δεν την έχει γνωρίσει ακόμα, αλλά του φαίνεται «μια χαρά»!
Μαρίνα Σάττι: Η πρώτη ανάρτηση έξι ημέρες μετά τον θάνατο του πατέρα της
Η καλλιτέχνιδα, η οποία θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision με το τραγούδι «Zari», βίωσε μια μεγάλη απώλεια πριν από λίγες μέρες. Έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος της πατέρας, ο οποίος αντιμετώπίζε θέματα υγείας.
Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου για το έργο «Ικέτιδες»
Εξήντα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Επίδαυρο, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν σε συνεργασία με το Θέατρο του Νέου Κόσμου ανεβάζει τις Ικέτιδες του Αισχύλου ένα ποιητικό αλλά και βαθιά πολιτικό έργο στο κέντρο του σύγχρονου προβληματισμού για την έννοια του ασύλου σε μια δημοκρατική κοινωνία – ιδιαίτερα όταν στη θέση του διωκόμενου βρίσκονται οι γυναίκες.
Στο έργο (που είναι το πρώτο και το μοναδικό που έχει διασωθεί από την τετραλογία του Αισχύλου «Δαναΐδες») πρωταγωνιστεί ένα συλλογικό γυναικείο πρόσωπο: ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων που, μαζί με τον πατέρα τους Δαναό εγκαταλείπουν τη Λιβύη και την Αίγυπτο και ζητούν άσυλο στην πόλη του Άργους. Σαν την προγόνισσά τους την Ιώ, που η Ήρα καταδίωκε ανελέητα στέλνοντάς της μια ενοχλητική βοϊδόμυγα, τον «οίστρο», για να τη βασανίζει, οι Δαναΐδες πασχίζουν τώρα να ξεφύγουν από τους πενήντα γιους του Αιγύπτου που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία. Ο μύθος θέτει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, εξιστορώντας παράλληλα το χρονικό της εγκατάστασης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, των λεγόμενων «Προελλήνων».
Οι Δαναΐδες Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης, τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα όμως μιλούν για τον αγώνα της Γυναίκας ενάντια στον Άνδρα που με τη βία ζητά να της επιβληθεί.
Η παράσταση ενώνει λυτρωτικά τις φωνές των αρχαίων ηρωίδων με εκείνες των σημερινών, μέσα από έναν εντυπωσιακό Χορό πενήντα νέων γυναικών, με προεξάρχουσες στο λόγο τη Λένα Παπαληγούρα και τη Λουκία Μιχαλοπούλου (στους ρόλους της Υπερμνήστρας και της Αμυμώνης αντίστοιχα) και στο τραγούδι τη Μαρίνα Σάττι.
Τον Χορό απαρτίζουν μέλη της γυναικείας χορωδίας Chóres, νέες ηθοποιοί-σπουδάστριες της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και χορεύτριες-ακροβάτισσες της ομάδας «Και όμως κινείται» (με κορυφαία τη Χριστίνα Σουγιουλτζή). Στον ανδρικό ρόλο του Πελασγού, βασιλιά του προελληνικού πελασγικού φύλου ‒που πιστεύεται ότι υπήρξε μητρογραμμικό‒, η Λυδία Κονιόρδου. Τις δύο μορφές της πατριαρχικής εξουσίας ενσαρκώνουν ο Άκης Σακελλαρίου και ο Γιάννης Τσορτέκης.
