Πριν χρόνια όσοι ταξίδευαν στη Ρωσία έφερναν δώρο μια μπάμπουσκα (κούκλα) που μέσα της έκρυβε μια άλλη μπάμπουσκα κι εκείνη μια ακόμα πιο μικρή… Το παιχνίδι συνεχιζόταν ώσπου είχες μια σειρά από ρώσικες κούκλες, από τη μεγαλύτερη στη μικρότερη! Έτσι είναι και η κουβέντα με την Ταμίλα Κουλίεβα. Σε κάθε ερώτηση αποκαλύπτεις κι άλλες πλευρές της, που δεν υπολόγιζες ότι υπήρχαν…
Η καλλιτεχνική της πορεία γεμάτη από ερμηνείες που τις «κεντάει» ψιλοβελονιά. Σήμερα τη συναντάμε στο φιλμ «Ράφτης» της πολλά υποσχόμενης Σόνιας Λίζα Κέντερμαν που προβάλλεται στους θερινούς κινηματογράφους στη μετά-κόβιντ εποχή. Το έργο παρασύρει στον γλυκόπικρο ρυθμό του ο μεσήλικας ράφτης (Δημήτρης Ήμελλος), που πρέπει να βγει από τη σκιά του πατέρα του (Θανάσης Παπαγεωργίου), να δει κατάματα έναν κόσμο pret-a-porter και να έρθει στο φως… Στο «ταξίδι» της αυτογνωσίας έχει στο πλευρό του την παντρεμένη Όλγα (Ταμίλα Κουλίεβα) που αν και βυθισμένη στο μικρόκοσμο της, σύντομα θα ξαναράψει «φτερά» στους ώμους της.
Πέρασαν 30 χρόνια από την εποχή που η σπουδαία ηθοποιός έφυγε από τη Μόσχα κι από τότε είναι Ελληνίδα από επιλογή… Η Ταμίλα Κουλίεβα μιλάει στο Star.gr για την αγάπη που είναι «μαγευτική απάτη», αλλά και το χειροκρότημα των γονιών της, που άργησε να έρθει.
Στο φιλμ «Ράφτης» αποδείξατε ότι δε χρειάζονται πολλές ατάκες για να κερδίσει ένας ηθοποιός το κοινό. Εσάς τι σας κέρδισε στο σενάριο;
Η λεπτομέρεια στον λόγο και τις ατάκες αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Στο φιλμ δεν υπάρχουν πολλά λόγια, έτσι και στη ζωή δε χρειάζονται πολλά για να αντιληφθούμε όσα συμβαίνουν. Να αφουγκραστούμε τον άλλον. Η ταινία κινείται σε αυτά τα ημιτόνια που είναι πολύ γοητευτικά για τον θεατή. Φυσικά ήταν και η χαρά που συνεργάστηκα με την Σόνια Λίζα Κέντερμαν, τον Δημήτρη Ήμελλο, τον Θανάση Παπαγεωργίου, τον Στάθη Σταμουλακάτο και τη μικρή Δάφνη Μιχοπούλου
Δείχνετε ότι στέκεστε σταθερά στα πόδια σας, πόσο απέχει αυτή η εικόνα από την πραγματικότητα;
Χαίρομαι, αν δείχνω έτσι... Από μικρή έχω μάθει και συνεχίζω να κάνω ό,τι με εκφράζει. Δε συμβαδίζω με τα «πρέπει» και τις επιθυμίες των άλλων, χωρίς να ακυρώνω τον χώρο τους. Κάνω τη διαδρομή με όσα μου αρέσουν, διαφορετικά η ζωή μου θα ήταν μια δυστυχία. Συχνά άνθρωποι γκρινιάζουν για τις συνθήκες που βιώνουν. Δεν υπάρχει, δεν μπορώ. Ας θυσιάσεις κάποια πράγματα…
Ο χαρακτήρας σας έρχεται κόντρα με την ηρωίδα της ταινίας...
Η Όλγα άφησε τον εαυτό της, ασχολήθηκε κυρίως με την οικογένειά της, είχε θάψει τις ικανότητες της. Αυτό το γυναικείο μοντέλο το έβλεπα συχνά γύρω μου, αλλά για τις ανάγκες του ρόλου χρειάστηκε να κάνω έρευνα για να καταλάβω τη ζωή της. Δυσκολεύτηκα να την κατανοήσω…
Έχετε πει ότι οι ηθοποιοί είναι συνεσταλμένοι, αγοραφοβικοί… Σε αυτά τα χαρακτηριστικά αναγνωρίζετε τον εαυτό σας;
Όσοι δειλιάζουν να εκφραστούν, βρίσκουν καταφύγιο σε αυτό το επάγγελμα. Ήμουν ένα ήσυχο και ντροπαλό κοριτσάκι, θα με άφηνες σε μια γωνιά κι εκεί θα με έβρισκες μετά από δύο ώρες. Το θέατρο βοηθάει να κρυφτείς πίσω από κάποιον ρόλο. Εκτίθεσαι αλλά όχι ο ίδιος, ο ήρωας, που υποδύεσαι.
Ποια εσωτερική ανάγκη σας οδήγησε να γίνετε ηθοποιός;
Ο βασικός λόγος ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο σκέψης κι έχει ενδιαφέρον να καταλάβεις πως καθορίζεται η συμπεριφορά κάποιου. Μέσω αυτής της διαδικασίας μαθαίνεις τον εαυτό σου. Έχει συμβεί σε παραστάσεις να ανακαλύπτω πλευρές μου που δεν ήξερα ότι υπάρχουν.
Εκπλήσσουμε τον εαυτό μας με τις πράξεις μας;
Συχνά οδηγούμαστε σε αποφάσεις που δεν περιμέναμε ότι θα παίρναμε και μετά αναρωτιόμαστε «Πώς είναι δυνατόν να έκανα εγώ αυτό; Δε με αναγνωρίζω». Νομίζω ότι με τον χρόνο που περνάει μαθαίνουμε τον εαυτό μας. Αν θέλουμε να τον ανακαλύψουμε! Στο φιλμ ο ράφτης έρχεται αντιμέτωπος με ακραίες συνθήκες αλλά και με τη νέα εποχή, τότε θα αλλάξει η ζωή του. «Ενηλικιώνεται», βρίσκει τον εαυτό του, αποκτά προσωπική ελευθερία. Υπάρχει μια ωραία ατάκα που λέει ο πατέρας του κεντρικού ήρωα «καιροί είναι κι αλλάζουν».
Οι δουλειές σας έχουν αγαπηθεί, συνηθίζεται ποτέ το χειροκρότημα;
Όχι! Κάθε φορά νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη, περιμένω τις αντιδράσεις του κόσμου, με απασχολεί αν επικοινώνησα αυτό που κάνω και τι μήνυμα πήρε ο θεατής.
Είναι αλήθεια πώς το χειροκρότημα των γονιών σας άργησε να έρθει;
Ναι, άργησε πάρα πολύ, ήρθε μόλις πριν μερικά χρόνια! Στην προσωπική μου ζωή θυμίζω τον ράφτη της ταινίας. Υπάρχει μια σκηνή, που ο πατέρας λέει στον ράφτη - γιο του πως αυτό, που έραψε, είναι αριστούργημα. Είναι η μόνη στιγμή, που του λέει μια καλή κουβέντα.
Γιατί πιστεύετε ότι ήρθε τόσο καθυστερημένα η αναγνώριση από τους γονείς σας;
Ο πατέρας μου ήταν ο πιο ανοιχτός. Από τη μητέρα μου, πήρα τώρα την αναγνώριση. Είναι αυστηρή και θα πει «αυτό που κάνεις θα πάει μια χαρά, αφού πάντα τα καταφέρνεις». Μου λέει τώρα τα καλά λόγια, σαν να μου τα χρωστούσε από χρόνια κι αποφάσισε τώρα να τα πει μαζεμένα.
Τα καλά λόγια πρέπει να έρχονται στην ώρα τους ή είναι ευπρόσδεκτα ακόμα κι αν ειπωθούν πιο αργά;
Η επιβράβευση είναι απαραίτητη! Θέλω να απευθυνθώ στους γονείς: πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους γιατί το έχουν μεγάλη ανάγκη. Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να αισθάνονται πως οι γονείς τα πιστεύουν, είναι δίπλα τους, τα στηρίζουν!
Στον γιο σας, τον Στέφανο, γίνατε μια άλλη μαμά από τη δική σας;
Είμαι το άλλο άκρο, τού λέω την καλή κουβέντα γιατί την αξίζει. Βέβαια σε κάποια είμαι αυστηρή.
Θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στις ρωσικές ρίζες σας. Ο εθνικός ποιητής της Ρωσίας Αλεξάντρ Πούσκιν είχε πει: «Η αγάπη είναι μια μαγευτική απάτη», συμφωνείτε;
Ο καθένας βιώνει εποχές στη ζωή του που έχει ανάγκη να ερωτευτεί και να αγαπήσει χωρίς να έχει σημασία ποιός ή πως είναι ο άλλος... Μπορεί μετά να ξυπνήσει από το λήθαργο και να απορεί «Θεέ μου τι έκανα; Εγώ ήμουν αυτή;».
Έχετε εκπομπή με συνεντεύξεις στο youtube και παλιότερα παρουσιάζατε εκπομπή στην ΕΡΤ, σας ενδιαφέρει η τηλεπαρουσίαση;
Μετά την εκπομπή στην ΕΡΤ, ένιωσα πως μου αρέσει να συναντώ προσωπικότητες που κουβαλάνε έναν άλλον κόσμο και να επικοινωνώ με διαφορετικό τρόπο από ό,τι στο θέατρο.
Ταμίλα Κουλίεβα: «Ήμουν τυχερή που πέρασα τον κορωνοϊό στη Ρωσία»
Πριν λίγους μήνες ασθενήσατε από κορωνοϊό…
Ετοιμαζόμουν να ταξιδέψω από τη Μόσχα στην Αθήνα, όταν το αποτέλεσμα βγήκε θετικό. Ταράχτηκα, όμως το σύστημα υγείας στη Ρωσία σου δημιουργεί ασφάλεια. Ήρθε γιατρός στο σπίτι, έφεραν δωρεάν φάρμακα, τηλεφωνούσαν να μάθουν για την υγεία μου, ήταν stand by μήπως επιδεινωθεί η κατάσταση, με ασφάλισαν προσωρινά… Τελικά πέρασα ελαφριά τον κορωνοϊό.
Η καραντίνα στέρησε πολλά, όμως μας έφερε αντιμέτωπους με τον εαυτό μας. Πήρατε αποφάσεις για τη δική σας ζωή, για τη μετά - κορωνοιό εποχή;
Αποφάσεις; Καμιά φορά η ζωή παίρνει αποφάσεις για εμάς. Ποιος φανταζόταν ότι θα είμαστε εν μέσω πανδημίας;
Για την επόμενη μέρα, τι να σας ευχηθώ;
Αυτό που θα ευχόμουν κι εγώ σε όλους: Να μη χάνουν χρόνο με στενοχώριες γιατί είναι πολύ λίγος ο χρόνος. Να απολαμβάνουν τη ζωή, να κάνουν όσα αγαπάνε και να έχουμε την υγεία μας!
