Του Γιώργου Δημητρίου
Ευρέως χρησιμοποιείται πλέον η ορολογία «διπλωματία των σεισμών» μετά την τηλεφωνική επικοινωνία Κυριάκου Μητσοτάκη – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, την επικοινωνία Δένδια – Τσαβούσογλου αλλά και την αποστολή άμεσα βοήθειας της Ελλάδας στην Τουρκία, για την αντιμετώπιση των καταστροφικών σεισμών στην περιοχή του Γκαζιαντέπ.
Σεισμός Τουρκία: Τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη – Ερντογάν
Η αλήθεια είναι ότι ο σεισμός του Ιζμίτ συνέβη στις 17 Αυγούστου 1999 ήταν επίσης από τις πιο καταστροφικές στιγμές στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας.Το επίκεντρο του σεισμού ήταν στην πόλη Ιζμίτ, είχε μέγεθος 7,6 Ρίχτερ και έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 17.000 άτομα.
Πρωθυπουργός τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας ήταν ο γνωστός στην Ελλάδα από την εισβολή στην Κύπρο Μπουλέντ Ετσεβίτ, ο οποίος τοποθετείτο στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Κεντροαριστερό πρωθυπουργό είχε την ίδια περίοδο και η Ελλάδα, τον Κώστα Σημίτη.
Μόλις τρία χρόνια πριν Ελλάδα και Τουρκία είχαν βρεθεί στα πρόθυρα πολέμου, με το «θερμό επεισόδιο» στα Ίμια.
Σεισμός: Επικοινωνία Δένδια με Τσαβούσογλου για ελληνική βοήθεια
Τον Αύγουστο του 1999 ο μεγάλης έντασης σεισμός που προαναφέρθηκε έπληξε αρχικά την Τουρκία και η Ελλάδα χωρίς δισταγμούς έσπευσε να στείλει άμεσα βοήθεια στη γειτονική χώρα, με την ΕΜΑΚ να βγάζει από τα συντρίμμια δεκάδες εγκλωβισμένους πολίτες. Ακόμη και τα τουρκικά ΜΜΕ ευχαρίστησαν με πρωτοσέλιδα όπως «Efharisto file».
Κατά μία τραγική συγκυρία, δεν χρειάσθηκε ούτε ένας μήνας για να ανταποδώσει η Τουρκία. Ο σεισμός της Πάρνηθας με μέγεθος 5,9 στην Κλίμακα Ρίχτερ, έλαβε χώρα στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, προκάλεσε 143 θανάτους και μεγάλες ζημιές. Αυτή την φορά η Τουρκία έστειλε βοήθεια στην Ελλάδα και το κλίμα στις σχέσεις των δύο κρατών έδειξε να αλλάζει άρδην. Μάλιστα η αλλαγή του κλίματος κράτησε αρκετά χρόνια και διήρκεσε και στα πρώτα έτη των κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Στην πορεία όμως φάνηκε ότι οι καλές χειρονομίες δεν αρκούν από μόνες τους. Ο Ερντογάν από ένα σημείο και μετά, λίγο μετά την οικονομική κρίση στην Ελλάδα επανήλθε για τα καλά στον γνώριμο δρόμο της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας, με μια απροκάλυπτα επιθετική συμπεριφορά μετά το πραξικόπημα εις βάρος του το 2016.
Μία μεγάλη διαφορά σήμερα είναι ότι η Τουρκία δε δείχνει να έχει ένα ευρωπαϊκό όραμα, όπως το 1999, που είδε τους σεισμούς σαν «ευκαιρία» για προσέγγιση με την Ελλάδα και την ΕΕ.
Από την άλλη είναι αλήθεια ότι και σήμερα, όπως και τότε, η αμοιβαία βοήθεια μπορεί να συντελέσει στο να «λιώσουν οι πάγοι» μεταξύ των δύο χωρών. Το πόσο θα διαρκέσει αυτό το «παράθυρο» δεν το γνωρίζει κανείς. Η Ελλάδα πάντως από την πλευρά της έκανε αυτό που έπρεπε.
