Το ταξίδι στον χρόνο, οι χρονοταξιδιώτες και οι χρονομηχανές έχουν αποτελέσει έμπνευση για πολλούς ανθρώπους, σεναριογράφους και σκηνοθέτες. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι επιστήμονες που προσπαθούν να πραγματοποιήσουν το όνειρο της επιστροφής στον χρόνο, θεωρώντας τον ως τον απόλυτο προορισμό.
Ανάμεσα σε αυτούς ο Ρον Μάλετ, ένας αστροφυσικός που έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής του στην αντίληψη ότι το ταξίδι στον χρόνο είναι εφικτό. Και μάλιστα έχει βρει τις επιστημονικές εξισώσεις και αρχές που του επιτρέπουν να υποστηρίζει ότι ένα τέτοιο ταξίδι μπορεί να γίνει.
Αν και αναγνωρίζει ότι οι θεωρίες και οι σχεδιασμοί του είναι μάλλον απίθανο να του επιτρέψουν ένα ταξίδι στο χρόνο σε αυτή τη ζωή, επί χρόνια εργάζεται παράλληλα με μια αξιοσέβαστη ακαδημαϊκή καριέρα προκειμένου να εκπληρώσει το όνειρό του να βρεθεί ξανά με τον αγαπημένο του πατέρα.
Ο θάνατος του πατέρα του και η έμπνευσή του
Ο πατέρας του τού εμφύσησε την αγάπη για το διάβασμα και ενθάρρυνε το πάθος του για την επιστήμη. Ένα περίπου χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του, έπεσε στα χέρια του μια εικονογραφημένη έκδοση της νουβέλας επιστημονικής φαντασίας «Ταξίδι στο Χρόνο», βοηθώντας τον μικρό Μάλετ να δει την οικογενειακή τραγωδία ως μια νέα αρχή.
Εξήντα χρόνια μετά, ο 74χρονος Μάλετ είναι καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ ενώ στην ακαδημαϊκή του καριέρα ερευνά τις μαύρες τρύπες και τη θεωρία της σχετικότητας, τις θεωρίες του χώρου, του χρόνου και της βαρύτητας στα χνάρια του Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Επίσης, έχει αναπτύξει τη δική του θεωρία σχετικά με τα ταξίδια στο χρόνο, η οποία τον έχει θέσει στην τροχιά του δικού του προσωπικού ταξιδιού: μια πολύπλοκη και συχνά αμφιλεγόμενη προσπάθεια να οικοδομήσει μια μηχανή ικανή να επισκεφτεί το παρελθόν.
Πώς έγινε «χρονοταξιδιώτης»
Ο Μάλετ συνέλαβε για πρώτη φορά την ιδέα τη δεκαετία του 1950, πριν ακόμα ο άνθρωπος ταξιδέψει στο φεγγάρι.
Για δύο περίπου χρόνια ασχολούνταν με την εφαρμογή των μαθηματικών θεωριών για να ξεκινήσει στη συνέχεια την ακαδημαϊκή του καριέρα στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ ως βοηθός καθηγητή Φυσικής.
Η πρώτη φορά πάντως που μίλησε δημόσια για αυτή του την φιλοδοξία ήταν όταν το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ τον διόρισε καθηγητή, μια θέση που επιτρέπει σε αυτούς που την κατέχουν να εργάζονται ελεύθερα χωρίς τον φόβο της απόλυσης, επιθυμώντας να εξασφαλίσει ότι οι φιλοδοξίες του δεν θα γίνονταν αντικείμενο χλεύης και πως η επαγγελματική του θέση δεν θα επειλείτο.
Όταν, όμως, ξεκίνησε να μιλάει ανοικτά για τις ιδέες του, συνειδητοποίησε ότι αυτές αγγίζουν μια ευαίσθητη χορδή πολλών ανθρώπων, γεγονός που όπως λέει δείχνει την παγκόσμια επιθυμία για μια επίσκεψη στο παρελθόν.
Όλοι έχουμε, λέει, αποφάσεις που έχουμε μετανιώσει, δεύτερες σκέψεις για πράγματα του παρελθόντος ή ανθρώπους που χάσαμε και θέλουμε να δούμε ξανά.
Είναι εφικτό το ταξίδι στο χρόνο; - Οι κριτικές στη δουλειά του Μάλετ
Θα μπορούσε, λοιπόν, να υπάρξει ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον κατά το οποίο τα ταξίδια στον χρόνο θα είναι μέρος της καθημερινότητάς μας;
Άλλωστε, με την έναρξη της νέας δεκαετίας, ιδέες όπως ταξίδια αναψυχής στο διάστημα ή υπερηχητικά τρένα έχουν αρχίζει να φαίνονται περισσότερο από εφικτές.
Σύμφωνα με τον αστροφυσικό Πολ Σάτερ, το ταξίδι στο παρελθόν δυνητικά επιτρέπεται, όπως αποδεικνύει και η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, αλλά κάθε φορά που γίνεται προσπάθεια εφαρμογής μια χρονομηχανής, κάποιος άλλος φυσικός νόμος θα επέμβει και θα «χαλάσει» την προσπάθεια.
Ο Σάτερ λέει ότι γνωρίζει τη δουλειά του Μάλετ και τη θεωρεί ενδιαφέρουσα, χωρίς ωστόσο αυτό να συνεπάγεται ότι θα δώσει αποτελέσματα.
«Δεν θεωρώ ότι θα δώσει απαραίτητα καρπούς, καθώς πιστεύω ότι υπάρχουν μεγάλα ψεγάδια στα μαθηματικά και τη θεωρία του, επομένως μια πρακτική συσκευή μοιάζει ανέφικτη».
Κριτική,όμως, απέναντι στη δουλειά του Μάλετ έχουν ασκήσει το 2005 και οι Όλουμ και Έβερετ του Ινστιτούτου Κοσμολογίας από το Πανεπιστήμιο Ταφτς. Οι δύο επιστήμονες υποστηρίζουν ότι έχουν εντοπίσει «τρύπες» στην εξίσωση του Μάλετ και στην πρακτικότητα της συσκευής που προτείνει.
Ο ίδιος ο Μάλετ ξεκαθαρίζει ότι οι ιδέες του είναι θεωρητικές, ενώ λέει ότι αυτό το διάστημα προσπαθεί να εξασφαλίσει κονδύλια προκειμένου να πραγματοποιήσει πειράματα σε πραγματικό χρόνο.
«Δεν είναι ταινία. Δεν θα γίνει με το πέρας των δύο ωρών και δεν πρόκειται να κοστίσει όσο ένα εισιτήριο κινηματογράφου. Θα έχει κόστος», αναφέρει ο ίδιος, ενώ προσθέτει ότι μια μεγάλη εταιρεία παραγωγής έχει πλέον αγοράσει τα δικαιώματα της ιστορίας του και αυτήν την εποχή εργάζεται σε ένα ακόμη κινηματογραφικό εγχείρημα.
«Η ιδέα ότι θα μπορέσω να δω τον πατέρα μου στην μεγάλη οθόνη, είναι σαν να τον επαναφέρω στη ζωή», λέει συγκινημένος.
