Είκοσι εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την κοίμηση του Αγίου Παΐσίου και χιλιάδες πιστοί σπεύδουν από χθες στη Σουρωτή στη Θεσσαλονίκη για να προσκυνήσουν στον τάφο και να τιμήσουν τη μνήμη του.
Χθες το βράδυ πραγματοποιήθηκε ιερά αγρυπνία με πλήθος κόσμου να κάνει ουρές έξω από την εκκλησία, αλλά και για να προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Παϊσίου. Οι πιστοί περίμεναν υπομονετικά για να μπουν στο μοναστήρι και να τιμήσουν τον προστάτη Άγιό τους.
Ποιος ήταν ο γέροντας Παΐσιος
Ο γέροντας Παϊσιος είναι ο πιο γνωστός, ίσως, μοναχός της σύγχρονης εποχής στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Οι θρύλοι γύρω από το όνομά του, από τις διδαχές, τα θαύματα και τις προφητείες του, παίρνουν ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.
Το κοσμικό του όνομα ήταν Αρσένιος Εζνεπίδης. Είχε γεννηθεί στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου 1924 και ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας. Ο πατέρας του, Πρόδρομος, ήταν δήμαρχος των Φαράσων και μαζί με τη σύζυγό του Ευλαμπία είχαν εννιά παιδιά.
Τον Αύγουστο του 1924, λίγο πριν ολοκληρωθεί η ανταλλαγή πληθυσμών, ο ιερέας της ενορίας του, Αρσένιος, τον βάφτισε, επιμένοντας να του δώσει το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως είχε πει. Ο Αρσένιος αναγνωρίστηκε ως Άγιος το 1988.
Η οικογένεια Εζνεπίδη έφυγε από την Καππαδοκία με τα προσφυγικά καραβάνια κι έφτασε στον Πειραιά τον Σεπτέμβριο του 1924.
Από εκεί πήγε στην Κέρκυρα, την Ηγουμενίτσα και τελικά στην Κόνιτσα, όπου ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και στη συνέχεια δούλεψε σαν ξυλουργός, μέχρι να καταταγεί στο στρατό και να υπηρετήσει ως ασυρματιστής το 1940.
Μετά την απόλυσή του από το στρατό, το 1949, ο Αρσένιος πήγε στο Άγιο Όρος για να γίνει μοναχός κι εκεί γνώρισε τον πατέρα Κύριλλο στη Μονή Κουτλουμουσίου.
Εντάχθηκε, αργότερα, στη Μονή Εσφιγμένου και εκάρη μοναχός με το όνομα Αβέρκιος, ενώ το 1954 εντάχθηκε στη Μονή Φιλοθέου, όπου ακολούθησε πιστά τον γέροντα Συμεών. Με αυτόν διαμόρφωσε τον μοναστικό χαρακτήρα του και έλαβε το όνομα Παΐσιος.
Άγιος Παΐσιος: Ο βίος του γέροντα που λατρεύτηκε από πολλούς
Το 1958 άφησε το Άγιο Όρος για την Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο Κονίτσης. Στην περιοχή, όπου μεγάλωσε, παρέμεινε επί τετραετία, και άφησε πίσω του σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο, που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους κατοίκους της Κόνιτσας. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, κατά το οποίο πήγε στο Όρος Σινά, επέστρεψε στο Άγιο Όρος το 1964. Δύο χρόνια αργότερα, θα υποβαλλόταν σε μερική αφαίρεση πνευμόνων και, το 1979, θα εγκαθίστατο στη σκήτη της Παναγούδας.
Το 1993, ο γέροντας Παϊσιος διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου. Οι γιατροί τον συμβούλευαν να αποφύγει τη σκληρή ασκητική ζωή και τις χειρονακτικές εργασίες, καθώς και να αρχίσει να παίρνει φάρμακα, αντί να υπομένει καρτερικά τους τρομερούς πόνους και τις αιμορραγίες. Ο ίδιος αρνείτο πεισματικά ακόμα και να νοσηλευθεί και έλεγε ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Και, όταν ο καρκίνος έγινε μεταστατικός, ο ίδιος το θεώρησε εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία.
Τον Ιούνιο του '94 όταν παρουσίασε μεταστάσεις σε πνεύμονες και ήπαρ, οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι δε θα ζήσει για περισσότερο από τρεις εβδομάδες. Ο ίδιος αποφάσισε να επιστρέψει στο μοναστήρι και να μην παίρνει φάρμακα, ή παυσίπονα. Το πρωί της 12ης Ιουλίου άφησε ην τελευταία του πνοή. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης.
Η ζωή του έγινε τηλεοπτική σειρά και σημείωσε μεγάλα νούμερα τηλεθέασης.
