Οι δυσκολίες είναι κομμάτι της ζωής και ίσως να μην μπορούμε πάντα να τις αποφύγουμε, αλλά μπορούμε να μην επιτρέψουμε να καθορίσουν και να καταστρέψουν τη ζωή μας.
Αυτό ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση του Μάριου Βραχάτη, τον οποίο γνωρίσαμε μέσα από τη συμμετοχή του στο MasterChef.
Ο πρώην παίκτης του διαγωνισμού μαγειρικής συγκίνησε τους πάντες όταν εξομολογήθηκε τις δυσκολίες που πέρασε από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του.
Ο Μάριος Βραχάτης έκανε ένα ταξίδι στο παρελθόν, ανοίγοντας την καρδιά του στο star.gr. Μίλησε για όλες εκείνες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και κατάφερε να βγει νικητής.
Ο Μάριος είναι απόφοιτος Δημοτικού, αφού για να καταφέρει να επιβιώσει έκανε διάφορες δουλειές.
«Δεν μπόρεσα ποτέ να πάω γυμνάσιο, γιατί έπρεπε να δουλέψω για να ζήσω. Πρώτη μου δουλειά ήταν στην δ' δημοτικού ως σερβιτόρος σε καφενείο. Στη συνέχεια ήμουν εργάτης στα χωράφια, βοηθός πλανόδιου μανάβη, βοηθός μηχανικού σε συνεργείο και άλλα πολλά. Όταν έγινα 18 ετών, δούλευα σε οικοδομή, αποθηκάριος σε σούπερ μαρκετ και χασάπης».
Η ζωή τού έδειξε το σκληρό της πρόσωπο όταν ήταν 8 ετών. Οι γονείς του είχαν χωρίσει λίγα χρόνια πριν και η μητέρα του αποφάσισε να παντρευτεί ξανά. Πήγαν στο σπίτι του πατριού του κι εξαιτίας κάποιων δυσάρεστων καταστάσεων αποφάσισε να πάρει το τρένο και να φύγει απ' το σπίτι. «Ήθελα να κάνω μια νέα αρχή μόνος μου. Το μόνο μέρος που αισθανόμουν καλά ήταν το μοναστήρι της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα. Στο μοναστήρι πήγα γιατί ήξερα τις καλόγριες, επειδή από τα 4 μου πηγαίναμε εκεί οικογενειακώς και μέναμε τις ημέρες του πανηγυριού. Μετά από λίγο έφυγα κι από εκεί, γιατί δεν ήθελα να είμαι βάρος σε κανέναν. Καταλαβαίνεις... το μοναστήρι ήταν γυναικείο. Έτσι για δύο χρόνια έζησα στο δάσος. Δε σου λέω ότι στην αρχή δε φοβήθηκα, αλλά όλα είναι θέμα συνήθειας. Μου άρεσε εκεί, ηρεμούσα!», είπε αρχικά και πρόσθεσε: «Τον πρώτο καιρό στο μoναστήρι δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ. Οι καλόγριες μού στάθηκαν σε πολύ δύσκολες στιγμές. Τις αγαπώ, είναι οικογένειά μου».
Και κάπου εκεί στο μοναστήρι της Φανερωμένης μπαίνει και το «μικρόβιο» της μαγειρικής.
«Μαγείρευα στα συσσίτια για τους φτωχούς. Εκεί κατάλαβα ότι η μαγειρική μου δίνει ζωή, χαρά... αγαπούσα αυτό που έκανα. Μου άρεσε όταν έβλεπα την ικανοποίηση στα μάτια τους», είπε ο Μάριος.
«Έχω βαθιά πίστη. Ο Θεός κι η Παναγία με έχουν βοηθήσει. Πηγαίνω ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην εκκλησία και προσεύχομαι. Αν δεν είχα τη βοήθεια του Θεού, θα μπορούσα να ήμουν κλέφτης και να είχα μπλέξει με άλλα πράγματα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Επιστρέφουμε όμως στο σήμερα και στη συμμετοχή του στο MasterChef.
«Ήταν ένα όνειρο ζωής η συμμετοχή μου στο MasterChef. Μου αρέσει να παλεύω κα να διεκδικώ, γι’ αυτό κι όταν είδα τις δηλώσεις συμμετοχής, είπα θα το κάνω», σημείωσε και τόνισε: «Η συμμετοχή μου στο παιχνίδι με βοήθησε πολύ. Έμαθα πράγματα που δεν ήξερα. Γνώρισα κι άλλους ανθρώπους, με τους οποίους και διαγωνίστηκα. Κάποιοι συμπαίκτες μου ήταν στο ίδιο επίπεδο (μεγειρικά) με εμένα κι άλλοι πιο δυνατοί. Αυτό με βοήθησε να δω και τις δυνατότητές μου».
Όσο για το ποιους παίκτες βλέπει στον τελικό δήλωσε: «Τον Χρήστο Γλωσσίδη, τον Αργύρη Αγλαμίση και τον Τιμολέοντα Διαμαντή», ενώ δεν έκρυψε πως θέλει ο επόμενος Έλληνας MasterChef να είναι ο Χρήστος Γλωσσίδης.
Μπορεί ο Μάριος να μην κατάφερε να είναι στον τελικό του MasterChef, αλλά αποκάλυψε στο star.gr, πως ένα όνειρό του παίρνει σάρκα και οστά. Ποιο είναι αυτό;
Σε έναν μήνα θα είναι έτοιμο το δικό του μπεργκεράδικο στη Σαλαμίνα και υπόσχεται να μας ξετρελάνει με τις... γεύσεις του.
Μιλώντας για όνειρα, δεν έκρυψε την επιθυμία του κάποια στιγμή να βρει την κατάλληλη κοπέλα που θα τον καταλαβαίνει και θα την καταλαβαίνει, ώστε να δημιουργήσουν μια μεγάλη οικογένεια, μιας και αγαπά πολύ τα παιδιά.
Το motto που χαρακτηρίζει τον Μάριο είναι: «Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό».
Κλείνοντας, θέλοντας να περάσει ένα μήνυμα σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες τούς προτρέπει να μην το βάζουν κάτω, όσο δύσκολη κι αν είναι η εποχή που διανύουμε.
«Υπάρχει μια δύναμη μέσα μας και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να την ενεργοποιήσουμε. Να μην το βάζουμε ποτέ κάτω. Πρέπει να κοιτάμε πάντα μπροστά».
