Ο μονόλογος του Μιχάλη Παπαδόπουλου, που όλη τη φετινή χειμερινή σεζόν, ενθουσίασε το αθηναϊκό κοινό και απέσπασε υμνητικές κριτικές, κατόπιν παράκλησης πολλών θεατών – που δεν πρόλαβαν να τον δουν, θα παρουσιαστεί για ΔΥΟ μοναδικές παραστάσεις την Δευτέρα 3 και Τρίτη 4 Απριλίου στις 21 : 30 στο «Τσάι στη Σαχάρα».
«Είμαι ένας επιτυχημένος, ευτυχισμένος πατέρας, έτσι όπως το ονειρεύτηκε ο μπαμπάς μου, και το 1965 είναι η χρονιά μου».
Ο Τζον Γουέην Κέισυ είναι υπόδειγμα αμερικανού πολίτη της δεκαετίας του 1960. Ευτυχισμένος οικογενειάρχης, επιτυχημένος επιχειρηματίας, σημαντικό μέλος της κοινωνίας με έντονο κοινωνικό έργο. Ζει με τη σύζυγό του και τα παιδιά του κι εργάζεται στην αλυσίδα εστιατορίων του πεθερού του. Την ημέρα είναι αξιοσέβαστος και ευυπόληπτος.... Τη νύχτα αλλάζει πρόσωπο όταν μπαίνει στο αυτοκίνητο του και κυκλοφορεί στους δρόμους. Εμφανίζεται ο Πόγκο... ο κλόουν... εκείνος που αγαπάει τα νεαρά αγόρια.... το λευκό τους δέρμα... την απαλή τους μυρωδιά. Τα νεαρά αγόρια που καταλήγουν να κοιμούνται στο υπόγειο , αφού τελειώσει μαζί τους... αφού τα έχει κάνει να κλάψουν. Βασισμένο στην αληθινή ζωή του Αμερικανού Τζόν Γουέην Κέισυ ή αλλιώς Πόγκο ο κλόουν, ο μονόλογος του Μιχάλη Παπαδόπουλου, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό, μας δείχνει τη ζωή ενός από τους πιο γνωστούς κατά συρροή δολοφόνους της Αμερικής, ενός ανθρώπου που βίασε, σκότωσε και έθαψε κάτω απ το σπίτι του 33 νεαρά αγόρια και καταδικάστηκε σε θάνατο - αμετανόητος - αφού απεκαλύφθησαν όλες οι στυγερές δολοφονίες που είχε κάνει...
«Όταν θάβεις κάτι τελειώνει, μόνο όταν το θάβεις. Δεν τον ξανασκέφτηκα, δεν τον έψαξα, τον έθαψα, τέλος». Ξεκινώντας από τα παιδικά του βιώματα, περνάει στην εφηβεία, τους γάμους, τα παιδιά, για να φτάσει στο μεγάλο πάθος, τα αγόρια που κλαίνε... γιατί όλα κλαίνε... αλλιώς δεν τα αφήνει να κοιμηθούν... «Απόψε είναι μια ξεχωριστή νύχτα , απόψε δεν θα κοιμηθώ μόνος σε ένα κελί , απόψε θα βρεθώ αγκαλιά με τα αγόρια μου , Timothy; Εσύ είσαι; Τ΄ ακούτε ; Είναι τα αγόρια μου που κλαίνε, κλαίνε τα αγόρια μου…». Θυμάται, περνάει μπροστά του όλη του η ζωή, γίνεται θύτης, θύμα, κατήγορος μα κυρίως κατηγορούμενος. Και πάντα, ακόμη και την τελευταία στιγμή...περήφανος που έζησε «διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους, χωρίς να ντρέπεται για τις εμμονές και τα πάθη του».
Και τα αγόρια κλαίνε
Του Μιχάλη Παπαδόπουλου
Σκηνοθεσία – Σκηνικό : Αλέξανδρος Λιακόπουλος
Μουσική επένδυση : Γιώργης Κοντοπόδης
Βοηθός Σκηνοθέτη : Γωγώ Φάκου
Στον ρόλο του Τζόν Κέησυ ο Γιώργης Κοντοπόδης
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
