Νίκος Φλωρινιώτης: «Ο καρκίνος πήγε εκεί που δεν έπρεπε, στα μηνίγγια»

Συγκλόνισε, χθες, η είδηση του θανάτου του 39χρονου Νίκου Φλωρινιώτη, μετά από γενναία μάχη του με τον καρκίνο. H κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή 22/12, στις 2 μ.μ στον Ιερό Ναό Ρόδον Αμάραντον.

Η αδελφή του, Αννούλα Φλωρινιώτη, μίλησε σήμερα συντετριμμένη, για τον χαμό του αδελφού της, ο οποίος έφυγε έξι μήνες μετά τον θάνατο του πατέρα της, Γιάννη Φλωρινιώτη. 

Νίκος Φλωρινιώτης: Τα πρώτα λόγια της μητέρας και της αδελφής του

«Η ζωή μας επιφυλάσσει πολύ άσχημα πράγματα. Εμένα σε έναν χρόνο έχει καταστραφεί η ζωή μου. Πάλευα τόσο καιρό, ακόμη δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι έφυγε ο πατέρας μου. Μου έλεγε το παιδί μου (σ.σ ο Νίκος), παρά το πρόβλημά του: “Αννούλα μου μην είσαι έτσι, μη στεναχωριέσαι τόσο πολύ”. Μου έλεγε “δεν έχεις ανάγκη κανέναν, έχεις τον αδελφό σου”. Τώρα δεν έχω κανέναν», είπε με κλάματα η αδελφή του στην εκπομπή «Το Πρωινό».

Από όταν γεννήθηκε ο Νίκος, ήταν το παιδί μου. Εγώ τον μεγάλωσα, τον διάβαζα, τον πήγαινα βόλτες και από μωρό παιδί τον έπαιρνα στα μπουζούκια

«Πήγα από εκεί για να δω τον χώρο, να ταφεί δίπλα στον μπαμπά, όσο πιο κοντά γίνεται» πρόσθεσε. 

Αννούλα Φλωρινιώτη: «Έγιναν λάθη στη διάγνωση του καρκίνου»

«Γίνανε πολλά λάθη στην αρχή. Βγάλανε μια ελιά και δεν τη στείλανε για βιοψία. Αυτό είναι τραγικό. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έγινε αυτό. Εγώ δεν είχα ιδέα γι’ αυτό το πράγμα, για την ελιά. Ήταν μια ελιά στον ώμο και δεν τη στείλανε για βιοψία. Θα βρω όμως ποιος το έχει κάνει. Δημιουργήθηκε μια κύστη εκεί, έγινε σαν λίπωμα, το οποίο πάλι δε με είχε ενημερώσει ο αδερφός μου. Μου είπε ότι έβγαλε ένα λίπωμα και πήγε να το βγάλει. Πήγε σε κρατικό νοσοκομείο, του το αφαίρεσαν και το κάνανε βιοψία. Του είπαν να πάει σε δυο εβδομάδες να πάρει τη βιοψία. Ο Νίκος φοβόταν να πάει, τον είχαμε φάει. Πήγε να πάρει τη βιοψία έναν μήνα μετά, αλλά του είπαν ότι δεν έβρισκαν τίποτα. Είχε χαθεί. Μετέπειτα έμαθα ότι είχε γίνει πολλές φορές αυτό το πράγμα», περιέγραψε η Άννα Φλωρινιώτη.

Συγκινεί η Αννούλα Φλωρινιώτη: «Μπαμπά μου να μου προσεχείς το μωρό μου…»

«Ο αδελφός μου θεώρησε ότι από τη στιγμή που δεν τον ειδοποίησε κανείς, ότι δε θα ήταν κάτι σοβαρό. Αυτό άρχιζε και μεγάλωνε, η μάνα μου άρχισε να τον τρέχει στους γιατρούς, για να το βγάλει. Όλοι μας λέγανε ότι δεν είναι κάτι, ένα λίπωμα, να μην τρελαινόμαστε. Πήγαμε στο Λαϊκό σε έναν φίλο μου, μήπως το χειρουργήσει, και μου είπε ότι αυτό για να βγει θέλει ειδικό γιατρό, αλλά πριν πρέπει να κάνει μια μαγνητική.

Κάναμε τη μαγνητική στο διαγνωστικό κέντρο, το ίδιο βράδυ μας πήραν τηλέφωνο και μας είπαν να τρέξουμε το πρωί στον γιατρό, γιατί αυτό που έβλεπε δεν ήταν λίπωμα και δεν της άρεσε καθόλου. Τρομοκρατηθήκαμε κι εκεί ξεκίνησε ο Γολγοθάς μας. Αλλάξαμε πόσους γιατρούς. Ταλαιπωρηθήκαμε πολύ. Όλη αυτή η διαδικασία πήρε δύο χρόνια. Αν από την πρώτη στιγμή είχε σταλεί η ελιά για βιοψία, ο Νίκος τώρα θα ήταν εδώ… Δε θα ήταν τίποτα», πρόσθεσε.

Νίκος Φλωρινιώτης: «Ο καρκίνος πήγε στα μηνίγγια, σε σημείο που δεν μπορούσε να γίνει τίποτα»

Στη συνέχεια αποκάλυψε ότι στον Νίκο δεν είχαν μιλήσει για τη σοβαρότητα της κατάστασής του. Όταν το άκουσε ο ίδιος, είχε πει στη μαμά τους: «Μαμά θα πεθάνω;». «Φοβόταν να πάει να κάνει τις εξετάσεις, φοβόταν τι θα του πει η γιατρός του, αν και ένιωθε ασφάλεια μαζί της. Του είχε πει ένα 60% να νικήσουμε και εγώ θα κάνω ότι μπορώ από την πλευρά μου», εξομολογήθηκε.

Μητέρα Νίκου Φλωρινιώτη: «Ο Θεούλης δε μου λυπήθηκε το παιδάκι μου»

«Τώρα έκανε τον δεύτερο κύκλο των θεραπειών του, το δεύτερο τρίμηνο. Ξεκίνησε τις ανοσοθεραπείες, ενώ ο καρκίνος είχε πάει παντού, μέσα σε δύο μήνες είχαν εξαφανιστεί και χαρήκαμε. Πήραμε τις εξετάσεις και είπαμε "τι ωραία"! Μετά από δυο μήνες, πήγε εκεί που δεν έπρεπε να πάει, ήταν 20% οι πιθανότητες να πάει εκεί, οπουδήποτε αλλού και να πήγαινε θα μπορούσε να χειρουργηθεί, κάτι να γίνει, πήγε όμως στα μηνίγγια».

«Εκεί δε μπορούσε να γίνει τίποτα. Αυτό μας είχε τρελάνει, ότι τώρα δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Και την τελευταία φορά που μπήκαμε στο νοσοκομείο, η γιατρός μου είπε ότι δε θα πάρουμε εξιτήριο αυτή τη φορά. Εκεί μας κοπήκανε τα πόδια. Το παιδί δεν μπορούσε να μιλήσει, μας χάιδευε... Ήθελε να ανοίξουμε το πατρικό μας σπίτι και να κάνουμε ένα πάρτι να καλέσουμε όλους τους φίλους μας, για τις γιορτές», κατέληξε η Αννούλα Φλωρινιώτη.