Μπορεί τα βλέμματα της αστυνομίας στην υπόθεση της 16χρονης Ίριδας, που βρέθηκε κρεμασμένη από την ντουλάπα του δωματίου της στη Γλυφάδα, να απομακρύνονται από την πιθανότητα το κορίτσι να έπαιζε ένα διαδικτυακό «παιχνίδι πνιγμού», όμως ο σάλος που προκλήθηκε από την αποκάλυψη του νέου, αγαπημένου online παιχνιδιού των εφήβων δεν έχει τελειωμό.
Το star.gr επιχειρεί να ανακαλύψει τι είναι το περίφημο “chocking game” ή αλλιώς, το «παιχνίδι πνιγμού» που –δυστυχώς- κερδίζει όλο και περισσότερο τις καρδιές των εφήβων παγκοσμίως. Στην προσπάθεια αυτή, επικοινώνησε με τον Επίκουρο Καθηγητή του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Επικεφαλής Συντακτικής Επιτροπής του International Journal of Electronic Governance, κ. Δημήτρη Γκούσκο.
Όπως ήδη σας έχει ενημερώσει το star.gr, τα παιχνίδια πνιγμού γίνονται, δυστυχώς, όλο και περισσότερο δημοφιλή μεταξύ εφήβων, ειδικά στις ΗΠΑ. Η θανάσιμη μόδα τους είχε εξασθενήσει, επανήλθε απότομα τώρα, όμως, και διαδίδεται ασταμάτητα μέσω του διαδικτύου.
Η κεντρική ιδέα του παιχνιδιού, που γνωρίζει διάφορες παραλλαγές, είναι η εξής: ο έφηβος τυλίγει κάτι στο λαιμό του, προκαλώντας αίσθημα πνιγμού. Τότε, διακόπτεται η τροφοδοσία οξυγόνου στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να προκαλείται ζαλάδα και μια αίσθηση εφορίας. Πολλές φορές, καταλήγει σε λιποθυμία. Έχει τη μορφή «πρόκλησης» ανάμεσα σε εφήβους, που ενδίδουν εξαιτίας πιέσεων από συνομηλίκους τους. Οι «παίκτες» μπορούν να δρουν μόνοι τους ή με τη βοήθεια κάποιου φίλου τους.
«Η χρήση του όρου "παιχνίδι" είναι ότι, κατά την γνώμη μου, εν προκειμένω, γίνεται εντελώς καταχρηστικά, κατά την έννοια ότι ένα θεμελιώδες συστατικό του παιχνιδιού στην καθαρή μορφή του (το παιχνίδι των παιδιών) είναι το να μην παράγει συνέπειες στον εκτός παιχνιδιού κόσμο» εξηγεί ο κ. Γκούσκος και συνεχίζει:
«Από εκεί και πέρα, οι όροι "παιχνίδι" και "παίζω" είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούνται πολλές φορές στην μετα-παιδική ζωή για να περιγράψουν καταστάσεις και διαδικασίες που έχουν πλευρές παρόμοιες με το παιχνίδι των παιδιών, κατά την έννοια ότι εμπεριέχουν πρόκληση και αβεβαιότητα που διεγείρουν το ενδιαφέρον μας και την επιθυμία να τις δοκιμάσουμε ως εμπειρίες. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, φεύγει από την έννοια του παιχνιδιού αφενός μεν όταν τις εμπειρίες αυτές δεν τις διανύουμε ως αυτοσκοπό, παρά με την προσδοκία κέρδους ή/και αναγνώρισης, αφετέρου δε όταν οι εμπειρίες αυτές μπορούν να έχουν συνέπειες (ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μοιραίες συνέπειες) οι οποίες διαρκούν αφού το "παιχνίδι" τελειώσει».
Σύμφωνα με τον GASP (Games Adolescents Shouldn’t Play), μη κυβερνητικό οργανισμό που έχει ως στόχο να σταματήσει αυτό το ιδιαίτερα επικίνδυνο παιχνίδι, το “chocking game” έχει θαυμαστές από 9 έως 16 ετών, που κάθε άλλο παρά παραβατική συμπεριφορά εμφανίζουν: τα κύρια χαρακτηριστικά τους είναι ότι έχουν πολύ καλούς βαθμούς στο σχολείο, ασχολούνται με εξωσχολικές δραστηριότητες κι αθλήματα, ενώ ποτέ δεν θα έκαναν τίποτα που θα μπορούσε να τους εκθέσει στα μάτια γονέων και καθηγητών, όπως χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ.
Είναι δύσκολο να πούμε με σιγουριά το ακριβές ποσοστό των εφήβων που σκοτώθηκαν παίζοντας το παιχνίδι αυτό, καθώς πολλά περιστατικά καταγράφονται στα αρχεία ως αυτοκτονίες. Υπολογίζεται, όμως, ότι περίπου 250 με 1.000 έφηβοι στις ΗΠΑ πεθαίνουν κάθε χρόνο, εξαιτίας του chocking game.
Γιατί οι έφηβοι παίζουν παιχνίδια πνιγμού;
Η διερεύνηση των κινήτρων είναι δύσκολο εγχείρημα. «Θα μπορούσε κανείς να τα εικάσει αλλά, για να αποφύγουμε τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, νομίζω ότι ο μόνος τρόπος να τα διαπιστώσουμε με ασφάλεια είναι οι ίδιοι οι έφηβοι να μπορέσουν αυθεντικά να τα εκφράσουν» υπογραμμίζει ο κ. Γκούσκος.
Εκτός από τον εθισμό στον κίνδυνο, μια πιθανή αιτία είναι ότι οι έφηβοι, προσπαθώντας να φανούν «κουλ» στους συμμαθητές τους κι ενδίδοντας σε κοινωνικές πιέσεις, ενδίδουν στην εμπειρία του Chocking Game. Άλλοι, σύμφωνα με το GASP, το θεωρούν μια πιο ασφαλή εκδοχή των ναρκωτικών. «Όποια και αν είναι τα κίνητρα, όμως, το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει κανείς να δοκιμάζει πράγματα χωρίς επίγνωση των ορίων τους, όπως ακριβώς, για να μιλήσω κάπως αποφθεγματικά, κανείς δεν πρέπει να δοκιμάζει την ζωή χωρίς επίγνωση θανάτου» τονίζει ο κ. Γκούσκος.
Η μόδα και η επίδραση του Chocking Game είναι τέτοια, που έγινε μέχρι και ταινία (The Chocking Game- 2014). Τα βίντεο που κυκλοφορούν ευρέως και χωρίς περιορισμό στο διαδίκτυο, δείχνοντας έφηβους να παίζουν αυτό το παιχνίδι μπροστά στην κάμερα, έχουν συνολικά πάνω από 22 εκ. προβολές.
Αυτό που τονίζουν οι ειδικοί είναι ότι πρέπει, γονείς και καθηγητές, να έχουν το νου τους για σημάδια σε λαιμό και μάτια στα παιδιά, μικρές κόκκινες κηλίδες στο πρόσωπο, συχνούς κι αδικαιολόγητους πονοκεφάλους και αποπροσανατολισμό.
Όταν το επικίνδυνο γίνεται "ωραίο"
Δεν είναι η πρώτη φορά που επικίνδυνα παιχνίδια απειλούν εφηβικές ζωές. Αν και το Chocking Game «χτίζει» τη φήμη του εδώ και περίπου 20 χρόνια, ένα άλλο παιχνίδι είχε κάνει την εμφάνισή του πριν λίγο καιρό, απειλώντας ξανά τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών. Πρόκειται για «το παιχνίδι των 72 ωρών», ένα παιχνίδι κατά το οποίο μαθητές ανταλλάσσουν μηνύματα, προτρέποντας ο ένας τον άλλο να εξαφανιστούν από το σπίτι τους για 72 ώρες, χωρίς ίχνος επικοινωνίας με τους δικούς τους. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, μάλιστα, είχε δημοσιεύσει ανακοίνωση, χαρακτηρίζοντας το παιχνίδι αυτό «εξαιρετικά επικίνδυνο», υποστηρίζοντας, μάλιστα, ότι «το περιστατικό μπορεί να λάβει πραγματικές κι εξαιρετικά επικίνδυνες διαστάσεις».
Το star.gr επικοινώνησε και με το 2ο ΓΕΛ Γλυφάδας, σχολείο στο οποίο φοιτούσε η 16χρονη Ίριδα, το οποίο, όμως, αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση για το θέμα.
Το σίγουρο είναι ότι το παιχνίδι και η αθωότητα που το συνοδεύει στις νεαρές ηλικίες έχει αρχίσει να δίνει τη θέση του στο «επικίνδυνο» και το «παραβατικό». Επομένως, γονείς και καθηγητές οφείλουν να έχουν τα μάτια και τ’ αυτιά τους ανοιχτά, ώστε να βρίσκονται σε πλήρη ετοιμότητα να επέμβουν.
Μαρία Ανδρικάκη
m.andrikaki@star.gr
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
