Το έχουμε επισημάνει κι άλλη φορά.
Οι πλειστηριασμοί είναι ο εφιάλτης κάθε Κυβέρνησης, στην ενδοχώρα και αλλαχού. Τα παραδείγματα πολλά και πρόσφατα.
Η "Ισπανική Γκουέρνικα των πλειστηριασμών" είναι νωπή στις μνήμες.
Οι μπογιές δεν έχουν στεγνώσει ακόμη στον καμβά. Το πολιτικό κόστος από τους πλειστηριασμούς δεν είναι διαχειρίσιμο.
Θυμηθείτε τις εικόνες -πριν από χρόνια- των νοικοκυραίων μπροστά στις μπουλντόζες σε επιχειρήσεις κατεδάφισης αυθαιρέτων... Κι ας είχαν άδικο καθώς αυθαιρέτησαν.
Θυμάστε πολλά αυθαίρετα να κατεδαφίσθηκαν; Δείξτε μας ένα που θα λέγαμε σε άλλες περιπτώσεις.
Γιατί δεν υπάρχουν;
Διότι η κοινωνική κατακραυγή -καλώς ή κακώς- είναι μεγάλη.
Και το πολιτικό κόστος δυσανάλογο του αποτελέσματος της κατεδάφισης.
Κάπως έτσι έχει "ανακαλυφθεί" η τακτοποίηση και νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, που όχι μόνον δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά το διαιωνίζουν.
Πετυχαίνουν όμως ένα άλλο σημαντικό αποτέλεσμα.
Το εισπρακτικά "γέμισμα" των κρατικών Ταμείων, από όσους σπεύδουν να τακτοποιήσουν ή να νομιμοποιήσουν.
Γι' αυτό και οι ρυθμίσεις επαναλαμβάνονται αενάως.
Με τους πλειστηριασμούς ωστόσο τα πράγματα είναι ακόμη πιο σοβαρά.
Και δεν έχει βρεθεί ακόμη "η δομή της φόρμουλας", του φαρμάκου, που να τακτοποιεί ή να νομιμοποιεί όσους έχουν κόκκινα δάνεια.
Για να έχουν και την πίτα ολόκληρη (το ακίνητό τους) και το σκύλο χορτάτο (την αποπληρωμή των υποχρεώσεών τους).
Υψώστε, τα των αυθαιρέτων, στο τετράγωνο ή στο κύβο (αν θυμάστε από τα μαθηματικά) για να έχετε το πρόβλημα των πλειστηριασμών στη πραγματική του διάσταση.
Το όνειρο -ειδικά- του Έλληνα να βάλει το κεφάλι του κάτω από το δικό του κεραμίδι, είναι ακόμη πολύ δυνατό.
Ούτω πως η "Ισπανική Γκουέρνικα των πλειστηριασμών" είναι για τις Αρχές το "απελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο".
