Όπως δείχνει η πρόσφατη ιστορία, η διαχείριση μιας κρίσης από φυσική καταστροφή ή παρόμοιο λόγο μπορεί να «ανεβάσει» μια κυβέρνηση, όπως μπορεί και να την καταβαραθρώσει. Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά, έστω και αν είχαν εντελώς διαφορετική κατάληξη. Πριν 18 χρόνια ο τότε καγκελάριος της Γερμανίας Σρέντερ διασώθηκε από βέβαιη ήττα χάρη στη διαχείριση των καταστροφικών πλημμυρών στη χώρα του. Οι πλημμύρες όμως στη Μάνδρα κόστισαν ακριβά στην κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα, ενώ ήταν και μία από τις σημαντικές αιτίες για την ήττα της τότε περιφερειάρχη Αττικής Ρένας Δούρου.
Αντίστοιχα και …αντίστροφα, η διαχείριση των πυρκαγιών που ξέσπασαν ταυτόχρονα σε μια σειρά περιοχών της Ελλάδας τον Αύγουστο του 2007 (Ηλεία, Εύβοια, Μάνη κ.ά.) συνέβαλλε στην επανεκλογή της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή λίγες εβδομάδες αργότερα, ενώ η διαχείριση της καταστροφικής πυρκαγιάς στο Μάτι το καλοκαίρι του 2018 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ την «τσουρούφλισε» και έγινε αφορμή να ξεσπάσει κύμα δριμείας κριτικής εναντίον της. Αλλά και ο Κώστας Σημίτης, έστω και μήνες αργότερα, μετά τους σεισμούς του Σεπτεμβρίου του 1999, μάλλον κατάφερε να αξιοποιήσει τη διαχείριση που έγινε και να επανεκλεγεί πρωθυπουργός το 2000 (έστω και οριακά), ενώ δε συνέβη το ίδιο με τον Γεώργιο Ράλλη, με τους σεισμούς του 1981, σε μια προδιαγεγραμμένη ήδη πορεία πάντως προς τη νίκη του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου.
ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ, Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΒΡΟΣ
Στο Μέγαρο Μαξίμου σήμερα γνωρίζουν βεβαίως αυτά τα παραδείγματα και όπως είναι ευνόητο επιθυμούν διακαώς να ισχύσει το πρώτο ενδεχόμενο, «να περάσει τις εξετάσεις» διαχείρισης κρίσης η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη και όχι το δεύτερο. Οι δημοσκοπήσεις μέχρι στιγμής δείχνουν ότι η κοινή γνώμη έχει εισπράξει με εντελώς θετικό τρόπο την αντίδρασή της στην πανδημία του κορωνοϊού, παρότι αναγκάσθηκε να λάβει ακόμη και αντιδημοφιλή μέτρα. Σε αντίθεση με τη διακυβέρνηση του 2012 -2015 που εισέπραττε εύσημα από την αλλοδαπή αλλά «ανάθεμα» από τους ίδιους τους πολίτες της χώρας για τα μέτρα της, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταφέρει να πείσει μέχρι στιγμής, χάρη και στο τεχνοκρατικό του προφίλ, ότι μπορεί να κρατήσει το πηδάλιο όταν το «καράβι» βρίσκεται μέσα σε θύελλα. Τον βοηθά όμως και ότι η εκλογική του νίκη είναι σχετικά πρόσφατη και δεν έχει προλάβει να αναλωθεί το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης σε άλλα ζητήματα, ενώ στο “challenge” του Έβρου, η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν αυτή που έπρεπε σε μια απόπειρα «εισβολής» και αποσταθεροποίησης από την πλευρά της Τουρκίας, μέσω μεταναστευτικών ροών.
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ
Τα δυσκολότερα όμως είναι ακόμη μπροστά και αυτό στην κυβέρνηση το ξέρουν. Έστω και σήμερα να έληγε ο συναγερμός για την πανδημία του COVID-19 (κάτι που δυστυχώς δεν πρόκειται να συμβεί τόσο σύντομα) η κυβέρνηση θα είχε το καθήκον να ξαναβάλει στις ράγες μια οικονομική δραστηριότητα που επλήγη βαριά και μάλιστα σε τομείς κομβικούς, όπως ο τουρισμός, που κατάφεραν να ανθίσουν ακόμη και στα χρόνια της δεκαετούς κρίσης. Μια σειρά από κλάδη, πολλοί επαγγελματίες και ακόμη περισσότεροι εργαζόμενοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε απόγνωση. Το στοίχημα είναι πολύ μεγάλο για το αν θα καταφέρει να ξεκλειδώσει τα απαραίτητα χρηματοδοτικά εργαλεία μετά την υγειονομική κρίση, η οποία αν διαρκέσει πολύ ακόμα ίσως φέρει το Μαξίμου ενώπιον μεγάλων διλημμάτων, όπως η περικοπή μισθών στο Δημόσιο, καθώς το ίδιο έχει επισημάνει ότι «λεφτόδεντρα» δεν υπάρχουν και από ένα σημείο και μετά το Δημόσιο θα εισπράττει ελάχιστα έσοδα, ενώ θα έχει τεράστια έξοδα. . Το γεγονός ότι συντάχθηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός μαζί με άλλους οκτώ ηγέτες, κυρίως του Νότου, σε μια ενιαία γραμμή απέναντι στις χώρες του Βορρά για το κορωνο-ομόλογο, δείχνει ότι υπάρχουν συσχετισμοί που επιτρέπουν ευρύτερη αναθεώρηση για τα μέχρι τώρα «θέσφατα», όπως τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Το να ανοίξει το «πουγκί» των κάθε είδους αποθεματικών και «μαξιλαριών ασφαλείας» θα ήταν μία λύση, αλλά χρειάζεται πολιτική βούληση για να γίνει κάτι τέτοιο, χωρίς πάντως αυτό να αποκλείεται.
Γιατί ο Πολάκης λέει «όχι» στη μείωση μισθού που πρότεινε ο Μητσοτάκη
Όλα αυτά μένει όμως να αποδειχθούν στην πράξη. Κάτω από συνθήκες εξαιρετικής αβεβαιότητας τα σχέδια επί χάρτου για το φθινόπωρο περιλαμβάνουν και το σενάριο κοινοβουλευτικών εκλογών, ειδικά αν σε επίπεδο πράξης σχετικά με τον COVID-19 όλα – η έστω τα περισσότερα – πάνε καλά, ώστε η κυβέρνηση να μηδενίσει τον χρόνο, ενώπιον της προσπάθειας ανασύνταξης που θα χρειασθεί. Εξυπακούεται βέβαια ότι η αίσθηση στην κοινή γνώμη θα πρέπει να εξακολουθήσει να είναι θετική για την αποτελεσματικότητα της σημερινής πολιτικής ηγεσίας, όπως και οι οιωνοί των δημοσκοπήσεων.
ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΩΝ ΔΙΠΛΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Αν τελικά το Μέγαρο Μαξίμου το αποφασίσει, θα μπορέσει να «κάψει» παράλληλα τη μία εκλογική αναμέτρηση που υποχρεωτικά πρέπει να γίνει με απλή αναλογική και σε μία δεύτερη εκλογή να επιδιώξει την αυτοδυναμία. Στην περίπτωση αυτή βέβαια ο κ Μητσοτάκης θα αναγκαστεί να μην τηρήσει τη διαβεβαίωσή του ότι «δεν παίζει» με τις εκλογές και με τους θεσμούς για κομματικούς λόγους, αλλά οι εξαιρετικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μάλλον επιτρέπουν κάτι τέτοιο.
Αν κάτι πάντως δε σκέφτονται καν στην κυβέρνηση είναι να συζητήσουν σοβαρά τα σενάρια περί εθελούσιας συγκυβέρνησης με άλλα κόμματα λόγω κορωνοϊού, παρά τη σχετική φιλολογία ή και αρθρογραφία που αναπτύσσεται. Άλλωστε, το καλύτερο δυνατό ενδεχόμενο για την ίδια είναι να μην χρειασθεί ούτε καν το plan B των εκλογών το φθινόπωρο, αν υγειονομική κρίση δεν διαρκέσει περισσότερο από τις αρχές του καλοκαιριού. Ενδεχόμενο που δεν αποκλείεται, αλλά και που κανείς δε θεωρεί βέβαιο.
ΑΓΔ
