Συνέντευξη στον Πέτρο Κατσαβριά (pkatsavrias@star.gr)
Αυτήν την εβδομάδα, στις 7 + 1 ερωτήσεις του star.gr απαντά ο Β’ Αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Βαρεμένος.
- Πριν απ’ όλα, υπάρχει η ανάγκη συμβιβασμού της χώρας με την πραγματικότητα. Το όνομα έχει εκχωρηθεί εδώ και πολλά χρόνια και αυτό που είναι ρεαλιστικό και αναγκαίο, πλέον, είναι να προστεθεί ένας προσδιορισμός έναντι όλων και με αυτόν να αναγνωρίσουν και οι 140 χώρες την ΠΓΔΜ και όχι με τον αποκλειστικό όρο «Μακεδονία», «Δημοκρατία της Μακεδονίας», όπως έχουν κάνει μέχρι τώρα. Πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε τη γειτονική χώρα σύμμαχό μας ή αν θέλουμε μουσουλμανικά ή άλλα τόξα γύρω μας. Όποιοι κερδοσκοπούν σε διαμορφωμένα πάνω σε λάθος βάση λαϊκά αισθήματα, δεν κάνουν απλώς λάθος, κάνουν -κατά τη γνώμη μου- έγκλημα. Δεν μπορεί να είσαι κοτζάμ αξιωματική αντιπολίτευση και άλλα να πιστεύεις κι άλλα να πράττεις σε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Εξωτερική πολιτική ανοιχτών οριζόντων ή κλείσιμο στο καβούκι μας και απομόνωση; Αυτό είναι, στην πραγματικότητα, το δίλημμα που αντιμετωπίζουμε.
- Ο κ. Ζάεφ καλείται να αποδείξει εν τοις πράγμασι ότι είναι μια ιστορική ευκαιρία που πρέπει να αδράξουμε. Ο Γκρούεφσκι ήταν ένας έμπορος του έξαλλου και κακόγουστου εθνικισμού, τον οποίο είχε κάνει όχημα για πολιτική κυριαρχία. Δεν είναι ο μοναδικός τυχοδιώκτης στη δύσμοιρη Βαλκανική. Η απομόνωση δεν ταιριάζει μόνο σ’ αυτόν, αλλά και στους ομοίους του. Είναι όρος για την ειρήνη, την καλή γειτονία και τη συνεργασία. Τα υπόλοιπα τα έχουμε γνωρίσει και στην πρόσφατη ιστορία, και δεν ξέρω ποιοι θα ήθελαν την επανάληψή τους.
- Η τουρκική προκλητικότητα άρχισε να με ανησυχεί περισσότερο από τότε που διαπίστωσα ότι στην Τουρκία υπάρχει ένας ανταγωνισμός μεταξύ των βασικών πολιτικών δυνάμεων για το ποιος θα δείξει μεγαλύτερη «αποφασιστικότητα» απέναντι στην Ελλάδα. Με βάση αυτή τη διαπίστωση, δεν απέκλεια ένα επεισόδιο στο Αιγαίο. Η σύλληψη των Ελλήνων στρατιωτικών είναι ένα βήμα στην κλιμάκωση της έντασης. Ένα θέμα είναι το επικοινωνιακό σόου, με το οποίο σε πρώτο στάδιο επιχειρείται ο συμψηφισμός των εντυπώσεων με όσα συνέβησαν μετά το πραξικόπημα και τη φυγή των Τούρκων στρατιωτικών. Το πιο σοβαρό όμως είναι, μέχρι πού μπορεί να το τραβήξει ο Ερντογάν, ιδιαίτερα αν έχει κατά νου την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές. Μετά τις αποτυχίες της στις μεγαλοϊδεατικές της βλέψεις προς ανατολάς, θα υπέθετε κανείς ως πιθανότερη μια αναδίπλωση της Τουρκίας και την αποφυγή να έχει όλα τα μέτωπα ανοικτά. Δεν το κάνει, όμως, και αυτό επιτείνει τη νευρικότητα και τη δυναμική της αστάθειας που απελευθερώνει. Χρειάζεται ψυχραιμία, χρειάζεται και να ξαναεξετάσουμε όλες τις πτυχές της στρατηγικής μας.
- Η Novartis είναι σκάνδαλο διεθνές και είναι ασόβαρο να γίνεται λόγος για σκευωρία. Διότι αν είναι σκευωρία, όπως λέγεται, δεν δικαιούμεθα να διεκδικήσουμε αποζημίωση, ενώ η Novartis θα μας ζητήσει και τα ρέστα επειδή τη συκοφαντήσαμε… Σκάνδαλο χωρίς εμπλεκόμενους δεν υπάρχει. Αυτοί πρέπει να αναζητηθούν και όποιος δεν το επιθυμεί αυτό, μηνύει τους δικαστές υποβιβάζοντας τη χώρα σε «αφρικανική δημοκρατία», όπου μπορεί να μην υπάρχουν θεσμοί, αλλά μόνο πολιτικές βεντέτες. Το έργο της Δικαιοσύνης δεν είναι εύκολο, διότι δύσκολα θα φανταζόταν κανείς ότι κάποιος που χρηματίστηκε, θα πήρε τα χρήματα και θα τα έβαλε στην τράπεζα. Από την άλλη, και αυτοί που τα έδιναν, κάπως θα έπρεπε να επιβεβαιώνουν στην εταιρεία ότι τα έδιναν… Το κουβάρι πρέπει να ξετυλιχτεί και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δώσουμε την εντύπωση ότι τα κουκουλώνουμε.
- Το πάρτι στην Υγεία ήταν βακχικό, μόνο που ο λογαριασμός ήρθε σε όλους και είναι βαρύς. Λοιπόν, πρέπει να βρούμε ποιοι «τα φάγανε» και σ’ αυτό να βοηθήσουν όλοι. Η ερευνητική δημοσιογραφία θα μπορούσε να προσφέρει πολλά και να μη δίνεται η εντύπωση ότι εδώ έχουμε μια πολιτική αντιπαράθεση και όχι ένα καραμπινάτο και πολυπλόκαμο σκάνδαλο, που χρήζει διερεύνησης σε όλες τις πτυχές του. Θαρσείν χρη!
- Κοιτάξτε, ο καθένας μπορεί, στα πλαίσια ενός πολιτικού τζόγου, να προσθέτει όσα δισ. επιθυμεί, κρίνοντας μια διαπραγμάτευση για την οποία ο ελληνικός λαός είχε εκφράσει την επιθυμία του. Σε κάθε περίπτωση, εδώ μιλάμε για πολιτικές αποφάσεις και όποιος τις ποινικοποιεί, πρέπει να σκεφτεί πού ακριβώς οδηγεί αυτή η λογική. Εγώ όμως πιστεύω ότι πρόκειται για το γνωστό πολιτικό παιχνίδι που σκοπό έχει τα εκλογικά οφέλη και μετά βλέπουμε. Έχουμε δει όμως πολλά και ο λαός έχει ζήσει ακόμη περισσότερα από τότε που ένα απριλιάτικο μεσημέρι είδαμε το μνημόνιο να έρχεται σαν ρομαντική υπόσχεση, που αποδείχθηκε ένα δράμα. Απομένει και στην Ιστορία να το αποτιμήσει.
- Η καθημερινότητα του πολίτη δεν είναι άσχετη από την πορεία της χώρας. Αν η μιζέρια των μνημονίων γινόταν μόνιμη, τότε θα μιλούσαμε για εθνική παρακμή. Αυτό δεν σημαίνει ότι, με την έξοδο, θα πατήσουμε ένα κουμπί και θα βρεθούμε από την κόλαση στον παράδεισο. Θα είναι όμως μια ιστορική στιγμή, που θα επηρεάσει και την καθημερινή ζωή του πολίτη. Αργά ή γρήγορα, και μόνο η αλλαγή της ψυχολογίας θα επηρεάσει θετικά την πορεία της οικονομίας.
- Ο κόσμος είχε καταλάβει σε τι «μαύρη τρύπα» είχε βρεθεί η χώρα. Από την άλλη, τα βάρη για μια μερίδα του πληθυσμού είναι αβάσταχτα. Και η παραμικρή ανακούφιση είναι απολύτως απαραίτητη και δεν πρέπει να απορρίπτεται συλλήβδην η εποικοδομητική κριτική. Ναι, η χώρα και ο λαός έχουν ανάγκη από μια άλλη προοπτική. Το τέλος των μνημονίων είναι όρος sine qua non, χρειάζεται όμως και η εφαρμογή ενός σχεδίου για ένα διαφορετικό μέλλον.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.Διαβάστε ακόμη:
7 + 1 ερωτήσεις στην Όλγα Κεφαλογιάννη
7 + 1 ερωτήσεις στην Εύη Χριστοφιλοπούλου
7 + 1 ερωτήσεις στον Δημήτρη Καμμένο
7 + 1 ερωτήσεις στον Nίκο Χριστοδουλάκη
7 + 1 ερωτήσεις στον Νότη Μαριά
7 + 1 ερωτήσεις στον Μάριο Γεωργιάδη
7 + 1 ερωτήσεις στην Κατερίνα Μάρκου
