Συναγερμός επικρατεί στη Μολδαβία, τη μικρή χώρα στα όρια των Βαλκανίων, της οποίας η περίπτωση παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με αυτήν της Κύπρου, αν και υπάρχουν αξιοσημείωτες διαφορές.
Το χτύπημα κατά στρατιωτικής μονάδας κοντά στο Τιρασπόλ της Υπερδνειστερίας, που αποσχίσθηκε de facto εδώ και τρεις δεκαετίες, κατά πολλούς δεν είναι απλώς ένα προειδοποιητικό «καμπανάκι», αλλά μία σαφής ένδειξη ότι η χώρα μπορεί να αποτελέσει τον επόμενο στόχο της Μόσχας, μετά την Ουκρανία, με αφορμή μια «προβοκάτσια». Στο ίδιο πνεύμα εντάσσονται και οι δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων για «καταπίεση» των κατοίκων της Υπεδνειστερίας.
Για τον ίδιο λόγο συγκαλείται στη Μολδαβία το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο από την πρόεδρο της χώρας, Μάια Σαντού, καθώς υπάρχουν φόβοι ότι οι φιλορώσοι αυτονομιστές θα κλιμακώσουν τις προβοκάτσιες, για να δώσουν «πάτημα» επίθεσης στη χώρα.
Μολδαβία: Οι ομοιότητες και οι διαφορές με την Κύπρο
Οι κάτοικοι της Μολδαβίας στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι Ρουμάνοι στην εθνικότητα, αλλά λόγω γεωπολιτικών συνθηκών και ιστορικών συγκυριών ζουν σε ένα ανεξάρτητο κράτος, ενώ παραδόξως αποφάσισαν να μην ενωθούν με τη Ρουμανία στο δημοψήφισμα του 1994, εν μέρει πάντως και λόγω των φόβων για «δυναμική» αντίδραση της Μόσχας.
Μέχρι την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης η Μολδαβία ανήκε άλλωστε, παρά τον κατά πλειοψηφία ρουμανικό πληθυσμό, στη Σοβιετική Ένωση, στην οποία είχε παραχωρηθεί αναγκαστικά από τη Ρουμανία η τότε Βεσσαραβία, για να δημιουργηθεί η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μολδαβίας.
Όμως, η κατάρρευση της «κόκκινης αυτοκρατορίας» το 1990 οδήγησε στην αφύπνιση της παλαιότερης διαμάχης. Αν και η Μολδαβία ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος το 1991, λίγο μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1990, όπως άλλωστε συνέβη με όλες τις πρώην Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, η περιοχή της Υπερδνειστερίας, με κατοίκους στην πλειοψηφία τους Ρώσους στην εθνικότητα, αυτοανακηρύχθηκε ανεξάρτητη, όπως και η Γκαγκαουζία.
Έφτασε στη Μολδαβία από την Ουκρανία ο Γ. Πρόξενος Ανδρουλάκης
Υπερδνειστερία: Η περιοχή που αποσχίσθηκε από τη Μολδαβία de facto και παραμένει «αγκάθι»
Η κατάσταση στην Υπερδνειστερία εξελίχθηκε σε ανοιχτή σύρραξη με τους ένοπλους – κυρίως φιλορώσους - αυτονομιστές το 1992, που με την επέμβαση και της ρωσικής 14ης Στρατιάς με επικεφαλής τον Αλεξάντερ Λέμπεντ, ανακήρυξαν τη ντε φάκτο «ανεξαρτησία τους». Μια «ανεξαρτησία» που δεν έχει αναγνωρισθεί διεθνώς, σε μια περίπτωση που θυμίζει τον «Αττίλα» στην Κύπρο και την επέμβαση της Τουρκίας. Ένα δεύτερο παράδοξο αλλά και μεγάλη διαφορά σε σχέση με την Κύπρο είναι ότι οι Ρώσοι, παρότι θεωρείται ότι έχουν δημιουργήσει παρανόμως ένα «δορυφορικό» κράτος, δεν το αναγνωρίζουν ούτε οι… ίδιοι μέχρι στιγμής, παρότι έχουν αναγνωρίσει τις παρόμοιες περιπτώσεις της Νότιας Οσετίας, της Αμπχαζίας, και των «Δημοκρατιών» του Λουχάνσκ και του Ντονέστσκ.
Σήμερα η Μολδαβία, που εκτείνεται μεταξύ της Ρουμανίας - που είναι μέλος τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της ΕΕ - και της Ουκρανίας στην οποία μαίνονται οι συγκρούσεις με τη Ρωσία, θεωρείται «υποψήφια» για νέο πεδίο ένοπλης επέμβασης της Μόσχας διά… αντιπροσώπου, δηλαδή μέσω των φιλορώσων αυτονομιστών της Υπερδνειστερίας.
Μολδαβία: Τα μειονεκτήματα μιας επέμβασης της Ρωσίας
Το μειονέκτημα σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι χερσαία βοήθεια από τη Ρωσία δεν μπορεί να έλθει, αφού μεσολαβεί η περιοχή της Οδησσού η οποία ελέγχεται πλήρως από την Ουκρανία. Παράλληλα, λόγω της απομόνωσης των αυτονομιστών μεταξύ Μολδαβίας και Ουκρανίας, εικάζεται ότι ο εξοπλισμός του είναι παρωχημένος, με όπλα της σοβιετικής περιόδου. Συνεπώς η όποια βοήθεια της Μόσχας, σε υλικό ή δυνάμεις, μπορεί να έλθει μόνο από αέρος, με τους περιορισμούς που αυτό συνεπάγεται.
Για τον ίδιο λόγο ακόμη και όσοι θεωρούσαν πιθανή την επίθεση στη Μολδαβία, την ανέμεναν μετά από μία ενδεχόμενη κατάληψη της Ουκρανίας ή έστω της περιοχής της Οδησσού. Αυτό που δεν αποκλείει κανένας όμως είναι η Μόσχα να επιδιώξει για αντιπερισπασμό από τις στρατιωτικές αποτυχίες της στην Ουκρανία μία επίθεση μέσω των αυτονομιστών της Υπεδνειστερίας στη Μολδαβία. Οι οποίοι λόγω «προβοκάτσιας» ή χωρίς θα καλέσουν τη Ρωσία σε βοήθεια, την οποία και θα τους προσφέρει, σύμφωνα με το απαισιόδοξο σενάριο.
Αν αυτό συμβεί, θα θέσει ταυτόχρονα ενώπιον μεγάλων διλημμάτων το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όπως και τη Ρουμανία, που θα πρέπει να αποφασίσει αν θα υπερασπισθεί τους κατά πλειοψηφία ομοεθνείς της, σε περίπτωση που κληθεί. Τυπικά υποχρέωση συμμαχικής αλληλεγγύης δεν τίθεται. Σίγουρα όμως θα τεθεί ουσιαστικό ζήτημα για το πού μπαίνει η «κόκκινη γραμμή» απέναντι στις ενέργειες της Μόσχας. Δίλημμα που είχε να τεθεί στη Δύση από το 1938 και την επέμβαση της τότε ναζιστικής Γερμανίας στη Τσεχοσλοβακία…
