«Πούτιν ή… τίποτα» το δίλημμα στις ρωσικές εκλογές – Πώς κατάφερε να τρέχει δίχως αντίπαλο

 

«Δεν είναι δύσκολο να κερδίσεις τις εκλογές όταν όλοι οι αντίπαλοί σου δε συμμετέχουν ουσιαστικά στην ψηφοφορία», λένε οι «κακές» γλώσσες στη Ρωσία και μάλλον έχουν δίκιο, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Αλεξέι Ναβάλνι (ορκισμένος «εχθρός» του Πούτιν και μοναδική ισχυρή φωνή της αντιπολίτευσης), αποκλείστηκε από τη διεκδίκηση του χρίσματος, καθώς κρίθηκε ένοχος για υπεξαίρεση, μια κατηγορία που ο ίδιος θεωρεί πως είναι πολιτικά υποκινούμενη.

 

Έτσι χωρίς τον Ναβάλνι και τον Μπόρις Νέμτσβο (άλλον μεγάλο αντίπαλο του Πούτιν, που δολοφονήθηκε το 2015), ο Πούτιν «παίζει» μόνος του.

 

Έχοντας στα χέρια του την εξουσία από το 2000 (τα περισσότερα χρόνια ως Πρόεδρος και για μικρό διάστημα ως Πρωθυπουργός, την τετραετία 2008-2012), αν καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές του Μαρτίου, θα έχει το δικαίωμα διακυβέρνησης της χώρας έως το 2024. Ήδη πάντως οι δημοσκοπήσεις θεωρούν πως τρέχει γοργά προς τη νίκη.

 

 

Ο Πούτιν δεν «αγγίζει» τυχαία την τέταρτη προεδρική του θητεία. Για τους Ρώσους είναι κάτι σαν «υπερόπλο». Η δημοφιλία του στη χώρα είναι μεγάλη, καθώς πολλοί πολίτες των θεωρούν «εθνικό σωτήρα».

 

Για πολλά χρόνια είχε το προφίλ του γυμνόστηθου, μάτσο ηγέτη, που υπερασπίζεται τη Ρωσία ενάντια στην «κακιά» Δύση. 

 

Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, η φτώχεια μειώθηκε στο μισό και το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν γνώρισε ραγδαία αύξηση. Έθεσε υπό μεγάλο έλεγχο την τρομοκρατία, ενώ έδωσε πολλά χρήματα για την αναδιοργάνωση του στρατού, ξοδεύοντας ακόμα περισσότερα και από τις Η.Π.Α. σε αμυντικά προγράμματα. 

 

Η ρωσική οικονομία έπεσε σε ύφεση για δύο χρόνια μετά το οικονομικό εμπάργκο της Δύσης για τον πόλεμο στην Κριμαία. Νεανικά και δημοκρατικά κινήματα διαμαρτυρίας εναντίον της διακυβέρνησης Πούτιν έκαναν την εμφάνισή τους. Η «παραδοσιακή» Ρωσία όμως ακόμη πιστεύει πως η σωτηρία θα έρθει από τον μεγάλο ηγέτη. Η ανάπτυξη επανήλθε το 2017, με τους μισθούς παρόλ’ αυτά να παραμένουν στάσιμοι. Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα του Πούτιν για τις επερχόμενες εκλογές, να βρει τρόπο να αυξήσει το εισόδημα για τον μέσο Ρώσο.

 

Σήμερα, η εικόνα του Πούτιν έχει αποκτήσει μια ακόμα πιο μυστικιστική χροιά στα εγχώρια ΜΜΕ.

 

Σε αυτό βοηθά και το γεγονός πως στην πλειοψηφία τους ελέγχονται από την κυβέρνηση. Τον παρουσιάζουν ως τον άνθρωπο που έσωσε το έθνος από το χάος, αποκατέστησε τη διεθνή θέση της Ρωσίας, την οδήγησε από τον αθεϊσμό (της Σοβιετικής εποχής) στην πίστη και εξυγίανε τους εσωτερικούς διχασμούς της.

 

Ενδεικτικό του κλίματος είναι ότι πριν λίγες ημέρες προβλήθηκε στο κορυφαίο δημόσιο κανάλι Rossiya 1, ντοκιμαντέρ για ένα μοναστήρι που θεωρείται από τα αγαπημένα του Πούτιν, το Valaam, στο απομακρυσμένο αρχιπέλαγος της λίμνης Ladoga στα βόρεια της χώρας. Έχοντας κλείσει επί σοβιετικής κυριαρχίας και εντελώς κατεστραμμένο από τα τόσα χρόνια που έμεινε παραμελημένο, το Valaam ξαναχτίστηκε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης με τη ζωτική υποστήριξη του ίδιου του Πούτιν. Πολλοί λένε πως είναι ο «καθρέφτης της Ρωσίας». Η ανάκαμψη του μοναστηριού και η αναγέννησή του από τα ερείπια είναι μια «μεταφορά» για το ταξίδι που έκανε η χώρα υπό την ηγεσία του Πούτιν.

 

 

O 66χρονος σήμερα Πούτιν, έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες που έχει γνωρίσει ο κόσμος τις τελευταίες δεκαετίες. Τι τον κάνει όμως τόσο «μεγάλο» και «μοναδικό» στα μάτια των Ρώσων ψηφοφόρων; 

Όταν οι φωτιές κατέκαιγαν την περιοχή Ryazan της Ρωσίας, ο Πούτιν πιλοτάρισε το αμφίβιο αεροσκάφος Beriev BE-200 και το οδήγησε στο σημείο της φωτιάς, θέτοντας την υπό έλεγχο.

Πιλοτάρισε ένα υπερηχητικό αεροσκάφος Tu-160 σε air show και στη συνέχεια ένα ρωσικό Sukhoi Su-27 πάνω από την Τσετσενία το 2000. Η Τσετσενία ήταν τότε ένα από τα χειρότερα μέρη για να πετάξει πολεμικό τζετ, πόσο μάλλον όταν αυτό το οδηγούσε ο ίδιος ο Ρώσος Πρόεδρος. Επίσης βρέθηκε στο cockpit (πιλοτήριο) ενός F1 τερματίζοντας τα «κοντέρ».

Κατάφερε να επισκιάσει την επίσκεψη του Ομπάμα στη Μόσχα το 2009, κάνοντας «κρουαζιέρα» στην πόλη με μηχανόβιους που ονομάζονται «Night Wolves», μόνο και μόνο για να κάνει τη διαφορά.

Σε επίσημη επίσκεψή του στην Ιαπωνία το 2003, βρήκε την ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του στο judo. Eίναι ο μοναδικός ηγέτης στον κόσμο που γνωρίζει την κίνηση Haraigoshi.

Όταν ο πρώην Ρώσος κατάσκοπος Αlexander Litvinenko πέθανε από δηλητηρίαση από ακτινοβολία, μερικοί διπλωμάτες επέμεναν πως ο Πούτιν γνώριζε για τη δολοφονική πλοκή, ως πρώην «κατάσκοπος».

Πολλοί λίγοι ηγέτες έχουν τη φυσική του κατάσταση, κάτι που το γνωρίζει και το δείχνει. Πολλές φορές έχει κάνει επίδειξη του καλογυμνασμένου του σώματος και των μυών του.

Τον Δεκέμβριο του 2010 έπαιξε πιάνο για να μαζέψει χρήματα για φιλανθρωπική οργάνωση που υποστηρίζει παιδιά που υποφέρουν από ασθένειες στα μάτια και καρκίνο. Μάλιστα, τραγούδησε ντουέτο με ένα μικρό κοριτσάκι μπροστά στις κάμερες.

Αντί να  χρησιμοποιήσει το ίντερνετ για να υποσχεθεί φορολογικές περικοπές και πρόνοια για την υγεία, ρώτησε τον κόσμο: «Μπορείτε να με βοηθήσετε; Τι όνομα να δώσω στο νέο μου κουτάβι;». Μάλιστα δεσμεύτηκε να διαβάσει προσωπικά ένα ένα τα μηνύματα.

Όταν ο Μπους τον επισκέφτηκε στη Ρωσία, ο Πούτιν έκανε γρήγορα σαφές ποιανού το σκυλί ήταν μεγαλύτερο, καθώς έβγαλε στη «σέντρα» ενός διεθνούς show σκύλων το λαμπραντόρ του, Κόνι, με σκοπό να «ντροπιάσει» τον Μπους που «έσκασε» εκεί με το μικροσκοπικό τεριέ του, Μπάρνεϊ, σχολιάζοντας πως η «Κόνι» είναι «μεγαλύτερη, δυνατότερη και γρηγορότερη». Όταν αργότερα ο Μπους διηγήθηκε την ιστορία στον Καναδό Πρωθυπουργό Στίβεν Χάρπερ, εκείνος του απάντησε: «Είσαι τυχερός που σου έδειξε μόνο το σκυλί του».

 

• Γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1952 στο Λένιγκραντ

• Σπούδασε νομική και στη συνέχεια μπήκε στην KGB

• Υπηρέτησε ως κατάσκοπος στη κομμουνιστική ανατολική Γερμανία. Σύντροφοί του από την KGB μετά την εκλογή του ανέλαβαν κορυφαίες θέσεις. Το 1997 μπήκε στην κυβέρνηση του Μπόρις Γέλτσιν και έγινε πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφάλειας (διάδοχος της KGB) και στη συνέχεια Πρωθυπουργός.

• Την παραμονή πρωτοχρονιάς του 1999, ο Γέλτσιν παραιτείται και τον «ονομάζει» εν ενεργεία Πρόεδρο.

• Τον Μάρτιο του 2000 κερδίζει άνετα τις προεδρικές εκλογές. Το 2004 αναδεικνύεται ξανά νικητής.

• Αν και το ρωσικό σύνταγμα απαγόρευε να κατέβει και για τρίτη φορά υποψήφιος για Πρόεδρος στις εκλογές, εκείνος δράττει την «ευκαιρία» και γίνεται... Πρωθυπουργός.

• Το 2012 κερδίζει για τρίτη φορά τις προεδρικές εκλογές.

 

Χριστίνα Βεργιώτη

chvergioti@star.gr