Ήταν 8 Μαρτίου του 1857 όταν εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη πραγματοποίησαν μια μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, ζητώντας καλύτερες θέσεις εργασίας. Ο αγώνας αυτός των εργατριών έκανε τον ΟΗΕ το 1977 να ορίσει την 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μια παγκόσμια ημέρα όμως που αποδεικνύεται ακόμα κενό γράμμα, καθώς οι ανισότητες σε βάρος των γυναικών παραμένουν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για την Ελλάδα, μία στις τρεις ελληνικές επιχειρήσεις δεν έχουν γυναίκες στη διοίκηση. Όσον αφορά στις υπόλοιπες εταιρείες στα διοικητικά τους συμβούλια υπάρχει μία γυναίκα για κάθε δέκα άνδρες.
Στο σύνολο μάλιστα των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, μόλις μία στις τέσσερις ανώτερες διοικητικές θέσεις καλύπτεται από γυναίκες.
Επίσης σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, στην Ελλάδα οι γυναίκες αμείβονται ετησίως κατά μέσο όρο 15% λιγότερο από τους άνδρες, παρά το γεγονός ότι η ίση μισθολογική μεταχείριση προβλέπεται από το άρθρο 22 του Συντάγματος.
Παράλληλα, ενώ οι Ελληνίδες κάτοχοι πανεπιστημιακού τίτλου υπερτερούν σε αριθμό των ανδρών, τρεις στις 10 είναι άνεργες, ενώ μόλις 6 στις 10 συμμετέχουν στο εργατικό δυναμικό της χώρας.
Η εικόνα που επικρατεί στην Ελλάδα όσον αφορά στη θέση της γυναίκας στην αγορά εργασίας είναι ίδια και στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το 2016 για κάθε ευρώ που κέρδισε ένας άνδρας μέσα σε μια ώρα, μια γυναίκα κέρδιζε κατά μέσο όρο 84 λεπτά.
Ενδεικτικό είναι ότι οι μισθολογικές διαφορές ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες στην Εσθονία αγγίζουν το 25,3%, στην Τσεχία το 21,8%, στη Γερμανία το 21,5%, στη Βρετανία το 21% και στην Αυστρία το 20,1%.
Αντιθέτως οι μισθοί των γυναικών πλησιάζουν αυτούς των ανδρών στη Ρουμανία (διαφορά 5,2%), την Ιταλία (5,3%), το Λουξεμβούργο (5,5%). Στο Βέλγιο, την Πολωνία, τη Σλοβενία και την Κροατία η διαφορά στους μισθούς είναι επίσης κάτω από 10%. Στη Γαλλία, η διαφορά στις αμοιβές φθάνει το 15,2%.
Και η ανισότητα σε βάρος των γυναικών δε σταματάει εδώ. Στην ΕΕ το 2016 το 7,7% των γυναικών, ηλικίας 25 – 49 ζούσαν μόνες με τα παιδιά τους, όταν αυτό ισχύει μόνο για το 1,1% των ανδρών της ίδιας ηλικίας.
Το 92% επίσης των γυναικών ηλικίας 25 – 49 στην ΕΕ, με παιδιά κάτω των 18 ετών, έχουν την ευθύνη για την καθημερινή φροντίδα των παιδιών αυτών σε σχέση με το 68% των ανδρών, ενώ το 79% είχαν επίσης να μαγειρέψουν αλλά και να φροντίζουν το σπίτι σε καθημερινή βάση, έναντι 34% των ανδρών.
Μόλις το 33% διευθυντικών θέσεων ανήκουν σε γυναίκες στην Ευρώπη κι ενώ οι γυναίκες ψηφοφόροι είναι περισσότερες από τους άνδρες, η παρουσία τους στην πολιτική δεν είναι μεγάλη.
Στην Ευρωβουλή για παράδειγμα το 36.8% των ευρωβουλευτών είναι γυναίκες, ενώ το 63.2% άνδρες. Μόλις 10 είναι οι γυναίκες αρχηγοί κυβερνήσεων έναντι 58 ανδρών.
Όσο για τα πέντε πιο συχνά επαγγέλματα γυναικών στην ΕΕ; Αυτά είναι επαγγέλματα προσωπικής φροντίδας, όπως κομμώτριες, μακιγιέζ, νταντάδες κλπ κατά 89%, καθαρίστριες κατά 84%, υπάλληλοι Γραφείου κατά 80%, επαγγέλματα υγείας κατά 78% και δάσκαλοι - καθηγητές κατά 71%.
Οι γυναίκες επίσης υστερούν σε σχέση με τους άνδρες και στα δικαιώματά τους. Για παράδειγμα σε αρκετές χώρες υπάρχει απαγόρευση των αμβλώσεων. Στην Ευρώπη 17,9 γυναίκες πέφτουν θύματα βιασμού ανά 100.000 κατοίκους, ενώ σε αρκετές χώρες οι γυναίκες υποβάλλονται απίστευτα βασανιστήρια που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι σε 79 χώρες δεν υπάρχουν νόμοι ικανοί να προστατεύσουν τις γυναίκες από περιστατικά οικογενειακής βίας. Σε 127 χώρες δεν υφίσταται προστατευτικό νομικό πλαίσιο γύρω από τη σεξουαλική παρενόχληση και μόνο σε 16 χώρες υπάρχουν νόμοι που διαφυλάσσουν τις γυναίκες από σεξουαλικές επιθέσεις.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
