Η μητρότητα δεν είναι δυστυχώς αυτονόητη για όλες τις γυναίκες. Κάποιες είναι πιο τυχερές και παίρνουν στην αγκαλιά τους το παιδάκι τους γρήγορα και κάποιες άλλες ζουν έναν διαρκή αγώνα για να αποκτήσουν ένα παιδί, ανεβαίνοντας έναν Γολγοθά με απογοητεύσεις, άγχος, λαχτάρα, χαμένες προσδοκίες, αλλά και πολλές φορές εκπλήρωση του ονείρου.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα στην Ελλάδα, όλο και περισσότερες γυναίκες αντιμετωπίζουν προβλήματα γονιμότητας και πολλές φορές καταφεύγουν στην αγορά ωαρίων, ώστε να μπορέσουν να γίνουν μητέρες.
(Η πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Γονιμότητας "Η Κυβέλη", Δήμητρα Δρακοπούλου)
«Αρχικά η δωρεά ωαρίων αποτελούσε ύψιστη αλτρουιστική πράξη προσφοράς. Στη συνέχεια όμως αυτό άλλαξε πολύ γιατί δυστυχώς οι γυναίκες πλέον αργούν πάρα πολύ να τεκνοποιήσουν», λέει στο star.gr η Πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Γονιμότητας «Η Κυβέλη», Δήμητρα Δρακοπούλου και συνεχίζει:
«Είτε για λόγους καριέρας, είτε για λόγους οικονομικούς ή το ότι δεν έχουν βρει σύντροφο, ξεχνάμε πια τις ηλικίες 25 – 30. Οι γυναίκες πλέον ξεκινούν στα 35 να παντρευτούν ή να κάνουν σχέση, κάνουν κάποιες προσπάθειες με δικά τους ωάρια, αν ξεκινήσουν αμέσως και όταν πλέον δεν έχουν άλλη επιλογή καταφεύγουν στην αγορά ωαρίων».
Όπως σημειώνει η ίδια πολλές φορές αρκετοί γιατροί θεωρούν την αγορά ωαρίων ως την εύκολη και άκρως επικερδή λύση.
«Τα χρηματικά ποσά που θα πρέπει να δώσουν οι οικογένειες αν επιλέξουν να καταφύγουν στην αγορά ωαρίων είναι τεράστια. Φανταστείτε ότι όλη η διαδικασία μπορεί να στοιχίσει 5.000 – 6.000 ευρώ, ενώ υπάρχουν κέντρα στο εξωτερικό που ζητούν 8.000 ευρώ. Ποιος έχει αυτά τα λεφτά στις εποχές που ζούμε;», αναρωτιέται η κυρία Δρακοπούλου.
Όσο για το αν υπάρχει νομικό πλαίσιο γύρω από τις εξωσωματικές και την αγορά ωαρίων, η ίδια τονίζει ότι πρόκειται για μια ολόκληρη βιομηχανία που λειτουργεί στα όρια της νομιμότητας.
Συγκεκριμένα, η υποψήφια δότρια ωαρίων, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, καλύπτεται από ανωνυμία και υποχρεούται να υπογράψει ειδικά έγγραφα συγκατάθεσης για τη δωρεά του γενετικού υλικού της.
Για να γίνει μάλιστα δεκτή σε ένα πρόγραμμα δωρεάς ωαρίων πρέπει να πληροί τις εξής προϋποθέσεις:
1) Να έχει ηλικία από 19 έως 35 ετών.
2) Να είναι υγιής, μη καπνίστρια και να μην υπάρχει προσωπικό ή οικογενειακό ιστορικό γενετικών ασθενειών.
Βάσει του νόμου η δότρια λαμβάνει ένα ποσό ως αποζημίωση για την τυχόν απώλεια ημερών εργασίας της, τις μετακινήσεις και άλλα έξοδα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του κύκλου στον οποίο συμμετέχει, το οποίο έχει προσδιοριστεί εκ του νόμου έως 1.200 ευρώ. Το κόστος των εξετάσεων και των φαρμάκων της δότριας το καλύπτει το ζευγάρι που θα κάνει χρήση των ωαρίων. Συνολικά οι εξετάσεις της δότριας και του ζευγαριού κοστίζουν από 300 έως 1.600 ευρώ, ανάλογα με το πρόβλημα. Το κόστος των φαρμάκων που θα χρησιμοποιηθούν και από τη δότρια και από το ζευγάρι κυμαίνεται από 1.800 έως 3.000 ευρώ. Το κόστος ωοληψίας/ γονιμοποίησης/ εμβρυομεταφοράς, κατάψυξης πιθανών πλεοναζόντων εμβρύων είναι από 1.600 έως 3.600 ευρώ.
Κάθε δωρήτρια μπορεί να δωρίσει τα ωάριά της συνολικά έως και 10 φορές, ενώ σε ετήσια βάση η προσφορά ωαρίων επιτρέπεται βάσει του νόμου έως και δύο φορές. Οσο πιο μεγάλη είναι η μονάδα, τόσο πιο μεγάλη είναι και η «δεξαμενή» της.
Σημειώνεται ότι από κάθε δότρια αφαιρούνται περίπου 10 με 12 ωάρια, τα οποία μπορούν να καλύψουν έως και δύο γυναίκες.
«Από τον αλτρουισμό της πράξης της δωρεάς ωαρίων, έχουμε φτάσει να μιλάμε για εμπόριο. Κάποιοι εκμεταλλεύονται τη λαχτάρα μιας γυναίκας να γίνει μάνα και την ελπίδα της ότι είναι η τελευταία της επιλογή για να κάνει παιδί και μάλιστα σε μια εποχή που υπάρχει μεγάλη οικονομική αιμορραγία», συνεχίζει.
«Από τα 5.000 – 6.000 ευρώ που ανέφερα παραπάνω, η δότρια θα πάρει από 500 – 1.000 ευρώ. Τα υπόλοιπα τα μοιράζονται οι γιατροί και δαπανώνται και στην αγορά των φαρμάκων», τονίζει η κυρία Δρακοπούλου.
Στο παρελθόν σε αρκετά πανεπιστήμια των ΗΠΑ έμπαιναν αγγελίες που ζητούσαν δότριες ωαρίων. Κάτι τέτοιο στην Ελλάδα δεν έχει παρατηρηθεί και όλα γίνονται μέσω των κέντρων υποβοηθούμενης γονιμοποίησης που είναι πάρα πολλά.
«Μετά την Ισπανία είμαστε η δεύτερη χώρα με τα περισσότερα κέντρα εξωσωματικής. Στην Ελλάδα υπάρχουν 60 τέτοια κέντρα και ξεφυτρώνουν συνεχώς σαν μανιτάρια. Εμείς επειδή προσπαθούμε να έχουμε επαφή με γιατρούς για να έχουμε καλύτερες τιμές ή δωρεάν προσπάθειες για να βοηθήσουμε τις υπογόνιμες οικογένειες που απευθύνονται σε εμάς, δεν προλαβαίνουμε να δούμε όλους. Κάθε γιατρός μπορεί να πάει δύο χρόνια στο Λονδίνο, να πει ότι έχει εξειδικευτεί στην εξωσωματική γονιμοποίηση και να φορέσει αυτή την ταμπέλα», λέει η κυρία Δρακοπούλου.
Δεν κρύβει τέλος ότι πολλές γυναίκες καταφεύγουν στο Σωματείο, αναζητώντας ψυχολογική υποστήριξη, καθώς δεν μπορούν να σηκώσουν στους ώμους τους το βάρος ότι δεν μπορούν να αποκτήσουν αυτό που είναι αυτονόητο για άλλους… ένα παιδί.
«Οι γυναίκες εκτός από το προσωπικό τους ψυχολογικό βάρος που σηκώνουν, έχουν να αντιμετωπίσουν τους γιατρούς, τις επιτροπές φαρμάκων και χίλια δύο. Κάθε γυναίκα που χρησιμοποιεί τα δικά της ωάρια πάει στον ΕΟΠΥΥ με συγκεκριμένη επιτροπή, ώστε να πάρει τα φάρμακά της. Αυτή η διαδικασία πονάει τόσο πολύ τις γυναίκες, ενώ τα φάρμακα που χορηγεί ο ΕΟΠΥΥ είναι μόνο για τέσσερις προσπάθειες και με αυστηρά καθορισμένο χρονοδιάγραμμα. Εμείς δίνουμε αγώνα για να γίνουν οι επιτροπές λίγο πιο εύκολες, λίγο πιο σύντομες και λίγο πιο ανθρώπινες. Οι γυναίκες όταν περνούν από τις επιτροπές πέφτουν πολύ ψυχολογικά κυρίως εξαιτίας της συμπεριφοράς των μελών τους. Έχω συναντήσει γυναίκες, ψυχολογικά ράκη από την εμπειρία των επιτροπών», τονίζει η κυρία Δρακοπούλου.
*Το Σωματείο Υποστήριξης Γονιμότητας «Η Κυβέλη» ιδρύθηκε το 1995 και από τότε βοηθά υπογόνιμα ζευγάρια που εύχονται να αποκτήσουν το δικό τους παιδί.
Της Ευαγγελίας Ντούρου
Email: entourou@star.gr
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
