Έχει παίξει στην Επίδαυρο. Έχει λάβει το βραβείο Χορν νέου ηθοποιού. Και αυτό το διάστημα εμφανίζεται ως Κλίνδωρ στην Φρεναπάτη και ως Κριστιάν στον Συρανό Ντε Μπερζεράκ στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού, αποσπώντας τις καλύτερες κριτικές. Το εντυπωσιακό βιογραφικό που έχει ο Χρήστος Λούλης σίγουρα του επιτρέπει να έχει άποψη για τα πράγματα, αλλά μάλλον ο πρωταγωνιστής έχει πολλά… νεύρα.
Την επιθετικότητά του την έβγαλε για μία ακόμη φορά και πολύ πιο έντονα από τις προηγούμενες, μιλώντας στην εφημερίδα Real news, όπου αποκάλυψε ότι δεν του αρέσουν οι Ελληνες γιατί είναι βρομιάρδες, κλέφτες, λαμόγια και παρτάκηδες: «Βλέπω κι ακούω γύρω μου τα υποτιθέμενα σοβαρά θέματα και γελάω με πικρία και σαρκασμό, για να μην φωνάξω. Όπως με εκείνους που φωνάζουν για όσους δουλεύουν και δεν πληρώνονται σε ένα κράτος όπου πολλοί πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν. Όταν βλέπω την κυρία της γειτονιάς να μουντζώνει από το μπαλκόνι τους Μουσουλμάνους που κάνουν δημόσια την προσευχή τους. Όταν ακούω πως επειδή κάποιοι παντρεύονται Βουλγάρες κι Αλβανίδες, χαλάει το αίμα της φυλής λες και υπάρχει πιστοποιητικό ελληνικότητας. Δεν μ’ αρέσουν οι Έλληνες. Είναι παρτάκηδες, αγενείς, βρομιάρηδες, κλέφτες, λαμόγια και ταυτόχρονα χαζοί. Σε έναν λαό που κάνει τα στραβά μάτια, καθισμένος σε έναν καναπέ, δεν μπορώ να πω φίλε έχεις δίκιο, αλλά ξύπνα και πάρε την ζωή στα χέρια σου».
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είπε στην Ελένη πως θεωρεί πως δεν μπορεί ο Χρήστος να θέλει να θεωρείται ''έντεχνος'' και ταυτόχρονα να μιλά σε όλα τα εμπορικά και lifestyle έντυπα και πως τα λεγόμενα Λούλη για την Ζέτα Μακρυπούλια είναι απλά μπούρδες. Παρ'όλα αυτά, ο καλός φίλος – τουλάχιστον μέχρι πρότινος - του Χριστόφορου επιμένει: «Μα εκ των προτέρων υφίσταται ο διαχωρισμός μεταξύ τηλεοπτικών και θεατρικών ηθοποιών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι μεν είναι καλύτεροι από τους δε. Κάποιοι γουστάρουν να κάνουν μόνο και κυρίως τηλεόραση, κάποιοι άλλοι θέατρο. Είναι όπως το κρασί. Σε άλλους αρέσει το κόκκινο και σε άλλους το λευκό. Υπάρχουν και τα δύο».
«Τι σε κρατάει στο θέατρο;», τον ρώτησαν. «Ισως το ότι δεν ξέρω να κάνω τίποτα άλλο. Δεν λέω πως εγώ είχα ιδέα από τέχνη όταν μπήκα 20άρης στη σχολή. Μια παράσταση είχα δει μέχρι τότε κι αυτή ήταν με τον Χάρρυ Κλυν. Είχα όμως έντονη διάθεση να παίξω, να εξερευνήσω τα όριά μου. Σήμερα, οι ίδιες οι μανάδες σπρώχνουν τα παιδιά να ασχοληθούν με το επάγγελμα, θεωρώντας το προσοδοφόρο και γκλαμουράτο. Μιλάμε για την απόλυτη σκλαβιά».
Είδατε που όλοι από κάπου ξεκινάνε; Κανείς δεν κάνει πρ��μιέρα παίζοντας Αμλετ. Ούτε όλοι έχουν έτοιμες τις δουλειές να τους περιμένουν «στην γωνία». Τα πράγματα στην χώρας μας ξέρουμε όλοι εάν είναι άσχημα ή όχι. Απλώς όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι, ούτε όλοι αντιμετωπίζουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Και αυτό δεν είναι πάντοτε κακό.
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
