H Ελλάδα είναι πολύ κοντά στο να λάβει ένα συνολικό πακέτο στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου.
Σύμφωνα με πληροφορίες του star.gr, αν ως εκείνη την ημερομηνία έχουν εκτελεστεί οι 88 πρότερες δράσεις, τότε το Eurogroup θα αποφασίσει την εκταμίευση μιας μεγάλης δόσης, που θα βοηθήσει το χτίσιμο ενός δημοσιονομικού μαξιλαριού για τη διευκόλυνση της πρόσβασης στις αγορές.
Επιπλέον θα λάβει ένα πακέτο για το χρέος και ένα πακέτο υποστήριξης της Ελλάδας για την εκτέλεση μεταρρυθμίσεων μετά την 20 Αυγούστου.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η Ελλάδα είναι έτοιμη να σταθεί μόνη της στα πόδια της.
Στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με πληροφορίες του star.gr, η απάντηση είναι «ναι, αλλά με ένα μεγάλο αλλά».
Οι Βρυξέλλες εκτιμούν ότι οι δημοσιονομικές ανισορροπίες έχουν αντιμετωπιστεί και ως προς το έλλειμμα του προϋπολογισμού και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Κατά τ’ άλλα, όμως, είναι ότι ο όγκος των σωρευμένων προβλημάτων παραμένει (χρέος και ανεργία) και συνήθως χρειάζεται πάρα πολλά χρόνια για να διορθωθεί. Η πρόσβαση στις αγορές έχει αποκατασταθεί σε μικρό βαθμό, όμως τα επιτόκια ανεβαίνουν για μια σειρά από λόγους.
Στην πράξη, οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες την πρώτη δεκαετία είναι κοντά στις 7 μονάδες και μετά την επόμενη δεκαετία μένουν κάτω από το 10%. Το ελληνικό χρέος δεν ανήκει στις αγορές, αλλά στον ΕSM και επίσημους πιστωτές. Η Ελλάδα πληρώνει στην πράξη πολύ λιγότερα για το χρέος της, από χώρες με πολύ μικρότερο χρέος.
Η βασική εκτίμηση είναι ότι ακόμα και χωρίς άλλα μέτρα για το χρέος, το χρέος είναι εύκολα χρηματοδοτούμενο, ενώ πολύ μετά το 2030 θα αρχίσει μια σταδιακή αύξηση των πληρωμών.
Για να πετύχει η Ελλάδα, όμως, μια βιώσιμη ανάπτυξη χρειάζονται και τα δύο στοιχεία: αξιόπιστο πακέτο από το Εurogroup και συνέχιση εκτέλεσης των μεταρρυθμίσεων από την Ελλάδα.
Καμία μείωση χρέους δεν θα βελτιώσει το δημόσιο τομέα - ακόμα και αν το χρέος υποθετικά διαγραφόταν όλο - αλλά ισχύει και το αντίθετο. Μονάχα οι μεταρρυθμίσεις δεν θα μειώσουν το χρέος.
Συνεπώς, η εκτίμηση είναι πως το πακέτο πρέπει να δουλεύει για τις αγορές, την ευρωζώνη που πρέπει να διασφαλιστεί πως η Ελλάδα δεν θα γυρίσει στα παλιά και τον ελληνικό λαό που δεν πρέπει να αισθάνεται δεσμευμένος σε ένα αιώνιο πρόγραμμα.
Και πάλι συνεπώς η ΕΕ ετοιμάζεται να χτίσει για την Ελλάδα ένα δημοσιονομικό μαξιλάρι 20 δισ. ευρώ για να διασφαλίσει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας ως το 2020.
Σε σχέση με την εμπροσθοβαρή ελάφρυνση, θα υπάρξει μια σημαντική επέκταση της ωρίμανσης των λήξεων των δανείων, όχι όμως με τρόπο που να συγκεντρώνει όλες τις λήξεις τη δεκαετία του 2030.
Καλύτερη λύση αποτελεί η επαναγορά των 12 δισ. των δανείων του ΔΝΤ που έχουν σύντομες λήξεις και μεγάλο επιτόκιο (κοντά στο 3%) και να γίνουν δάνεια του ESM 40 ετών και με επιτόκιο 1%.
Επιπλέον υπάρχουν και τα 4 δισ. των ΑNFAS (τα ομόλογα που κατέχουν οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες που θα επιστραφούν σε 4 ετήσιες δόσεις, υπό τον όρο της συμμόρφωσης στις δεσμεύσεις. Παρομοίως, υπάρχει και ο γαλλικός μηχανισμός ως επιπλέον διασφάλιση.
Η επιτήρηση μετά την 20η Αυγούστου
Σε ό,τι αφορά την επιτήρηση μετά την 20η Αυγούστου,ο φόβος στις Βρυξέλλες δεν είναι αν και κατά πόσο θα υπάρξει αναστροφή πολιτικών, αλλά το αν το δημόσιο θα «χαλαρώσει», από το γεγονός ότι δεν έχει «συνηθίσει» στο να εκτελεί δημοσιονομική πολιτική από μόνο του. Παρομοίως, οι Βρυξέλλες φοβούνται και την επίδραση των εδραιωμένων συμφερόντων.
Ως εκ τούτου θα τεθούν σε προτεραιότητα μια σειρά από εργαλεία, όπως το ελληνικό πρόγραμμα ανάπτυξης αλλά και η ενισχυμένη εποπτεία.
Η Ελλάδα κατά συνέπεια είναι έτοιμη να βγει, αλλά η ανάκαμψή της εξαρτάται από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Στην πράξη στο 2ο μισό του 2018, το 2019 και το 2020 θα κριθεί η πραγματική επιτυχία του προγράμματος.
Βρυξέλλες, Θάνος Αθανασίου
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
