7 + 1 ερωτήσεις στον Ανδρέα Λοβέρδο

Καμία πιθανότητα συνεργασίας «με αυτό το τσούρμο υποκριτών και ανικάνων», ξεκαθαρίζει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης

Συνέντευξη στον Πέτρο Κατσαβριά (pkatsavrias@star.gr)

Αυτήν την εβδομάδα, στις 7 + 1 ερωτήσεις του star.gr απαντά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Ανδρέας Λοβέρδος.

1. Ποιοι είναι οι παράγοντες που οδήγησαν την πατρίδα μας στην εντατική του Μνημονίου;

Η ακολουθία των γεγονότων που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση της χώρας είναι πολυπαραγοντική. Αν όμως θέλαμε να απομονώσουμε σχηματικά ένα από τους αιτιώδεις παράγοντες, αυτός είναι η οικονομική κρίση που είχε δημιουργηθεί, ανεπαίσθητα για τους πολλούς αλλά με βήματα υπόκωφα για εκείνους που αφουγκράζονται την ιστορία, σταδιακά την τελευταία δεκαετία. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι η οικονομική κρίση γέννησε το μνημόνιο και όχι το μνημόνιο την κρίση. Το πιο τραγικό από όλα όμως κατά το σύνολο της μνημονιακής περιόδου είναι ότι την τελευταία τριετία αναβίωσαν αυτοί οι αρνητικοί παράγοντες και αντί από το 2014 να μπούμε ξανά σε τροχιά aνάπτυξης, όπως ξεκάθαρα διαφαινόταν ότι θα συμβεί, βυθιστήκαμε ξανά σε ένα σπιράλ κρίσης εξαιτίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και όσο αυτοί θα παραμένουν στην εξουσία, από αυτό το σπιράλ είναι αδύνατο να απεγκλωβιστούμε.

2. Αναφερθήκατε πρόσφατα στον πρωθυπουργό με βαριές εκφράσεις, όπως «αρχισυμμορίτης με χαρακτηριστικά παλιανθρώπου». Επιμένετε στους χαρακτηρισμούς σας ή ήταν λόγια οργής και αγανάκτησης;

Το ζήτημα δεν είναι αν επιμένω εγώ στους όρους που αναφέρεστε αλλά στο γεγονός ότι οι πράξεις του Πρωθυπουργού δεν είναι εύκολο να αποδοθούν με διαφορετικούς χαρακτηρισμούς. Οι συγκεκριμένοι όροι χρησιμοποιήθηκαν από μένα στο πλαίσιο της μεθόδευσης ορισμένων από την κυβερνητική πλειοψηφία σχετικά με την υπόθεση Novartis και ως εκ τούτου θεωρώ ότι είναι απολύτως δικαιολογημένοι. Και σ’ αυτό το σημείο επισημαίνω και επαναλαμβάνω: Μέχρι ότου καταπέσει αυτή η άθλια πλεκτάνη, τέτοιου είδους αναφορές θα εκφεύγουν από το έρκος των οδόντων μου.

3. Γιατί έχει στραφεί εναντίον σας με τόση εμπάθεια ο ΣΥΡΙΖΑ; Μόλις πρόσφατα μάλιστα ο κ. Σκουρλέτης άφησε ανοικτό παράθυρο για συνεργασία με το κόμμα σας αλλά χωρίς τα «βαρίδια του παρελθόντος», όπως αποκάλεσε εσάς και τον κ. Βενιζέλο.

Η εχθρική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ταπεινότητά μου εξηγείται εύκολα με βάση το γεγονός ότι κατ΄επανάληψη έχω αποκαλύψει τις μεθοδεύσεις τους σε θέματα πολιτικής ηθικής αλλά και γιατί αντιμάχομαι με όλα τα πολιτικά μέσα την πρωτοφανή και αναμφισβήτητη ανεπάρκεια και ανικανότητα της χειρότερης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης. Και ακριβώς επειδή αυτή την στάση την συμμερίζονται όλο και περισσότερο οι Έλληνες πολίτες, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό είναι κάτι που πονάει. Εξ ου και οι ευσεβείς πόθοι του συγκεκριμένου Υπουργού, ο οποίος θα ήταν πολύ καλύτερα, αντί να είναι αμετροεπής, να προσπαθήσει να συμμαζέψει τα ψέματα και τις δημαγωγίες που είχε απλόχερα μοιράσει, και μάλιστα όχι μόνο προεκλογικά. Τέλος για να είμαστε απολύτως συνεννοημένοι, ούτε παράθυρα, ούτε φεγγίτες, ούτε καν κλειδαρότρυπες υπάρχουν διαθέσιμα για συνεργασία του Κινήματος Αλλαγής με αυτό το τσούρμο των υποκριτών και ανικάνων.

4. Οι επόμενες εκλογές θα είναι οι τελευταίες με μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα. Τάσσεστε υπέρ της απλής αναλογικής;

Έχω ξεκαθαρίσει και μέσα μου αλλά και με τις δημόσιες τοποθετήσεις μου ότι το σύστημα της απλής αναλογικής μπορεί να φαντάζει δικαιότερο, όμως είναι υπεραπλουστευμένο - και σε επίπεδο τελευταίας ανάλυσης - και αντιπαραγωγικό για την διακυβέρνηση ενός κράτους. Ειδικά όταν ο λόγος έρχεται στην χώρα μας, σε μια τόσο δύσκολη οικονομική συγκυρία, είναι περίπου νομοτελειακό ότι η εφαρμογή της απλής αναλογικής θα οδηγούσε σε ακυβερνησία. Αυτό είναι το έσχατο δεινό που θα μπορούσε να επισωρευτεί στον τόπο μας και ως εκ τούτου εγώ θα ήμουν ο τελευταίος που θα τασσόμουν υπέρ. Και ας μην παραβλέπουμε και το γεγονός ότι το συγκεκριμένο σύστημα ψηφίστηκε από την σημερινή κυβέρνηση με απολύτως αρνητικούς πολιτικούς σκοπούς και συγκεκριμένα για να δημιουργηθούν συνθήκες ακυβερνησίας. Αν λοιπόν ψάχνουν για πολιτικά αφελείς συνοδοιπόρους, ας τους αναζητήσουν αλλού. Επίσης σε επίπεδο συγκριτικού πολιτειακού δικαίου είναι σαφές ότι η απλή αναλογική αδυνατεί να παράξει βιώσιμες πλειοψηφίες και γι αυτό δεν αποτελεί επιλογή κανενός δυτικού κράτους.

5. Είστε ένας άνθρωπος που έχει αγαστή σχέση με τον αθλητισμό. Τι πρέπει να κάνουμε για να ξαναδούμε οικογένειες και παιδιά στα ελληνικά γήπεδα;

Όσο αληθινό είναι ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που πηγαίνουν στις κερκίδες των ελληνικών ποδοσφαιρικών γηπέδων αποτελείται από έντιμους φιλάθλους, πιστούς υποστηρικτές της ομάδας τους που αγαπούν το άθλημα, άλλο τόσο πραγματικό είναι το γεγονός ότι στα γήπεδα εμφανίζεται αδιάλειπτα και μια μειοψηφία οπαδών που κάνει την ζημιά. Τις κατά καιρούς εξαγγελίες και μάλιστα με μεγάλα λόγια και υποσχέσεις υπουργών για θέσπιση νόμων που θα αντιμετωπίσουν δραστικά αυτή την κρίση, έρχεται η σημερινή κρατούσα κατάσταση στον χώρο του ποδοσφαίρου να τις ακυρώσει με τον πλέον αναντίρρητο τρόπο. Η 6η Μαΐου του 2015 δεν είναι και τόσο μακριά. Ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού Σταύρος Κοντονής διατυμπάνιζε από το βήμα της Βουλής ότι «ο νόμος για την καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα θα εφαρμοστεί μέχρι κεραίας». Παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ όπως και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ψηφίσαμε τη συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία, σήμερα τρία χρόνια μετά ο νόμος όχι μόνο δεν εφαρμόστηκε αποτελεσματικά, αλλά επιπλέον η κατάσταση βρίσκεται στο μη περαιτέρω. Θα αποφύγω να αναφερθώ στις κούφιες προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ «δηλώνουμε την αποφασιστικότητά μας για να δοθεί λύση στο πρόβλημα» γιατί άλλωστε δεν είναι οι μόνες που αποδείχτηκαν φρούδες. Και θα επισημάνω όχι μόνο ως μέλος της εθνικής αντιπροσωπείας αλλά κυρίως ως φίλαθλος με σταθερή παρουσία στην κερκίδα της ομάδας μου, ότι η ψήφιση ενός νόμου δεν αποτελεί από μόνη της την λύση του προβλήματος.

Ο μόνος νόμος που ίσχυσε και τελεσφόρησε ήταν ο αθλητικός νόμος του Ανδρέα Φούρα το 1997, με την συγγραφή του οποίου είχα επιφορτισθεί ως πρόεδρος της σχετικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής. Επειδή μάλιστα η νομοπαρασκευαστική διαδικασία είχε προσλάβει μεγάλη δημοσιότητα, όλοι οι μετέπειτα υπουργοί δημαγωγούσαν με το σύνθημα πως θα φέρουν αυτοί έναν νέο νόμο, καλύτερο, που θα λύσει όλα τα προβλήματα. Οι νόμοι όμως δεν λύνουν προβλήματα, η εφαρμογή τους δίνει τις λύσεις. Από τότε και μέχρι σήμερα η κατάσταση βαίνει από το κακό στο χειρότερο. Για το λόγο αυτό ας μην προσποιούμαστε. Το πρώτο που απαιτείται για να γίνουν ριζικές αλλαγές θεσμικού, διοικητικού και οικονομικού χαρακτήρα σε ολόκληρο το φάσμα του αθλητισμού είναι η πολιτική βούληση να εφαρμοστεί η κείμενη νομοθεσία. Έχει η Ελλάδα δυστυχώς κατοχυρώσει το αξίωμα, πως αυτό που χρειαζόμαστε είναι η εφαρμογή των νόμων, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Κι αυτό γιατί οι νομοθεσίες είναι «για τα μάτια του κόσμου». Ψηφίζονται αλλά δεν εφαρμόζονται.

6. Τι φταίει και τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν σήμερα αυτή την απαξιωμένη εικόνα;

Η εικόνα των ελληνικών πανεπιστημίων θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν μπορεί να αποτυπωθεί μονοδιάστατα. Γιατί πράγματι οι εικόνες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας και συνδέονται είτε με την καθαριότητα είτε με την ασφάλεια των πανεπιστημιακών υποδομών είναι πολύ δυσάρεστες και μοιραία οδηγούν στην απαξίωση τους. Όμως η πανεπιστημιακή κοινότητα ορίζεται και από την ποιότητα και το έργο τόσο του διδακτικού προσωπικού όσο και των φοιτητών. Επειδή η επαγγελματική μου σταδιοδρομία συνδέεται άμεσα με αυτό το χώρο, είμαι καθηγητής συνταγματικού δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν πάσχουν στο στελεχιακό δυναμικό. Το πρόβλημα εντοπίζεται στην βούληση της Πολιτείας να επιβάλει κάποιους αυτονόητους κανόνες καλής λειτουργίας.

7. Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Η πίστη στις δυνατότητες της πολιτικής. Πίστευα πάντοτε και ακόμη το πιστεύω ότι η πολιτική είναι ίσως το πιο ισχυρό μέσο που μπορεί αν δώσει προοπτική και ελπίδα εξέλιξης και ευημερίας σε μία κοινωνία. Όλες οι μεγάλες κοινωνικές τομές που έγιναν ιστορικά ήταν αποτέλεσμα γόνιμης πολιτικής διεργασίας. Για παράδειγμα η ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους έχει σημαδευτεί από μορφές πολιτικών προσωπικοτήτων όπως του Ιωάννη Καποδίστρια, του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, του Χαρίλαου Τρικούπη, του Ελευθέριου Βενιζέλου, του Γεωργίου Παπανδρέου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Εμένα αυτές οι μορφές με έχουν επικαθορίσει και από νεαρή ηλικία, πολύ πριν εκλεγώ Βουλευτής, αντιλαμβανόμουν την πολιτική ως χόμπι αλλά και ως καθήκον. Για μένα η πολιτική είναι συγκλονιστική.

8. Σας κάνουν ποτέ κριτική τα παιδιά σας;

Σας πληροφορώ ότι ένας από τους βασικότερους κανόνες της πολιτικής κοινωνιολογίας είναι ότι οι νεότερες γενιές ασκούν παντού και πάντοτε κριτική στις παλαιότερες. Στο πλαίσιο δε της μονοπυρηνικής οικογένειας όπου οι αποστάσεις και τα διαχωριστικά είναι ανύπαρκτα η κριτική είναι διαρκής και συνοδεύεται από δομική αμφισβήτηση. Οι παλαιότεροι πρέπει όχι μόνο συνεχώς να εξηγούμε αλλά και να δικαιολογούμε τις πράξεις και τις παραλείψεις μας. Και φυσικά από την διαδικασία αυτή δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι απόντα τα παιδιά μου. Έχω όμως αναπτύξει κι εγώ τις άμυνές μου. Και όταν το παιχνίδι χοντραίνει, για να το πω με όρους Β’ ΠΠ «When the going is getting tough», εκτελώ έναν στρατηγικό ελιγμό και … τα παραπέμπω στην μητέρα τους.

Διαβάστε ακόμη:

7 + 1 ερωτήσεις στον Κώστα Λαπαβίτσα

7 + 1 ερωτήσεις στον Θάνο Πλεύρη

7 + 1 ερωτήσεις στον Γιώργο Αμυρά

7 + 1 ερωτήσεις στον Γιώργο Βαρεμένο

7 + 1 ερωτήσεις στην Όλγα Κεφαλογιάννη

7 + 1 ερωτήσεις στην Εύη Χριστοφιλοπούλου

7 + 1 ερωτήσεις στον Δημήτρη Καμμένο

7 + 1 ερωτήσεις στον Nίκο Χριστοδουλάκη

7 + 1 ερωτήσεις στον Νότη Μαριά

7 + 1 ερωτήσεις στον Μάριο Γεωργιάδη

7 + 1 ερωτήσεις στην Κατερίνα Μάρκου

7 + 1 ερωτήσεις στον Βασίλη Κορκίδη

7 + 1 ερωτήσεις στη Φωτεινή Πιπιλή