Τέτοια εποχή πέρυσι κανείς δε φανταζόταν, ότι οι προστατευτικές μάσκες θα γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας και ένα από τα προϊόντα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στον κόσμο στις αρχές του 2020.
Ποια είναι η ιστορία της μάσκας πότε δημιουργήθηκε και ποια ήταν η εξέλιξη της; Η ανθρωπότητα είχε χρησιμοποιήσει αυτό το όπλο για να κρατήσει μακριά εξωγενείς παράγοντες από πολύ νωρίς.
Η αρχαία προέλευση της μάσκας
Τα πρώτα καταγεγραμμένα αντικείμενα που μοιάζουν με μάσκα προσώπου στην ιστορία χρονολογούνται στον 6ο αιώνα π.Χ. Μερικές εικόνες ανθρώπων που φορούσαν ύφασμα πάνω από το στόμα τους έχουν βρεθεί σε τάφους της Περσικής Αυτοκρατορίας.
Αιώνες αργότερα, και συγκεκριμένα τον 13ο, στη δυναστεία Yuan (1279-1368) στην Κίνα χρησιμοποιούσαν ένα είδος κασκόλ από μετάξι και χρυσά νήματα, το οποίο πιστεύεται ότι είναι ένα είδος προγόνου της σημερινής μάσκας προσώπου.
Σύμφωνα με το αρχείο των ταξιδιών του Μάρκο Πόλο, υπηρέτες που σέρβιραν τον αυτοκράτορα κατά τη διάρκεια των γευμάτωνέπρεπε να φορούν μεταξωτά κασκόλ για να καλύψουν το στόμα και τη μύτη τους. Πίστευαν ότι τα μεταξωτά κασκόλ θα κρατούσαν την αναπνοή των υπηρετών για να μην επηρεαστεί η μυρωδιά και η γεύση του φαγητού.
Η μάσκα στον Μεσαίωνα
Τον 14ο αιώνα ο Μαύρος Θάνατος, η πανώλη, εξαπλώθηκε στην Ευρώπη. Οι άνθρωποι προκειμένου να προστατευτούν από τον κίνδυνο της θανατηφόρου αρρώστιας κατέφυγαν στην ολοπρόσωπη μάσκα προστασίας.
Αργότερα, τον 16ο αιώνα, ο Γάλλος γιατρός Τσαρλς ντε Λόρμε εφηύρε τη μάσκα του ράμφους. Τοποθέτησε γυαλί στις υποδοχές ματιών για να εξασφαλίσει την ορατότητα και έβαλε αρωματικά καρυκεύματα ή φάρμακα στο ράμφος, τα οποία απέτρεπαν τις οσμές από σωματίδια που βρίσκονταν σε αποσύνθεση. Εκτός από τη μάσκα, ένα ψηλό καπέλο, σάλι, ρόμπα, παντελόνι, γάντια, παπούτσια και μπαστούνι ολοκλήρωναν την εμφάνιση του «κοστουμιού ράμφος» που δεν άφηνε απο πουθενά να μπει ο μολυσμένος αέρας, λόγω της πανώλης. Τελικά εξελίχθηκε σε ένα τρομακτικό σύμβολο του θανάτου, λόγω της ανεξέλεγκτης έκτασης της νόσου.
Την ίδια εποχή, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι πρότεινε την ενυδάτωση του υφάσματος με νερό και ύστερα την τοποθέτηση του στο πρόσωπο, προκειμένου να φιλτραριστούν οι τοξικές χημικές ουσίες που προέρχονται από το αναπνευστικό σύστημα των ανθρώπων. Αυτή η αποτελεσματική μέθοδος εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως σε οδηγούς διαφυγής κινδύνου ακόμη και σήμερα.
Ο σχεδιασμός της μάσκας έκανε ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός τον 19ο αιώνα. Το 1827 ο Σκωτσέζος επιστήμονας Ρόμπερτ Μπράουν ανακάλυψε την «καφενιανή κίνηση», η οποία θεωρητικά απέδειξε την προστατευτική επίδραση των μασκών στη σκόνη.
Το 1848 η μάσκα του Αμερικανού Lewis Hassley που προοριζόταν για ανθρακωρύχους έγινε ορόσημο στην ιστορία των μασκών προσώπου. Οι μάσκες σε αυτό το στάδιο ήταν πιο κοντά στις μάσκες αερίων.
Το 1861 ο Γάλλος βιολόγος, μικροβιολόγος και χημικός Louis Pasteur απέδειξε την παρουσία βακτηρίων στον αέρα, γεγονός που έκανε περισσότερους ανθρώπους να δώσουν προσοχή στο σχεδιασμό των σύγχρονων μασκών.
38 χρόνια αργότερα ένας Γάλλος γιατρός δημιούργησε μια μάσκα από έξι στρώματα γάζας και την έραψε στο κολάρο μιας χειρουργικής ρόμπας. Ο γιατρός χρειαζόταν μόνο να αναστρέψει το κολάρο επάνω πριν τη χρήση του. Σταδιακά εξελίχθηκε σε μια μορφή που θα μπορούσε να γεννήσει την σύγχρονη μάσκα.
Κατά τη διάρκεια της ύστερης δυναστείας των Qing (1644-1911), ο Κινέζος ιατρικός επιστήμονας Wu Liande εφηύρε μια μάσκα από δύο στρώματα γάζας. Ονομαζόταν «μάσκα wu» και σκοπός της ήταν η αντιμετώπιση της πανούκλας στη βορειοανατολική Κίνα. Αυτή η μάσκα επαινέθηκε ιδιαίτερα από εμπειρογνώμονες παγκοσμίως, δεδομένου ότι είναι απλή στην κατασκευή και χαμηλή σε κόστος.
Οι σύγχρονες μάσκες
Με αρκετές εστίες μολυσματικών ασθενειών και γρίπης, και την αύξηση της αιθαλομίχλης από τη σύγχρονη βιομηχανία, τα υλικά στις μάσκες συνέχισαν να εξελίσσονται για να φιλτράρουν καλύτερα τους ιούς και τη ρύπανση.
Μάλιστα, η μάσκα 3M είναι εμπνευσμένη από τα γυναικεία σουτιέν και φτιάχτηκε όταν το 1967 ένας ανθρακωρύχος πρότεινε να δώσουν σε αυτόν και τους συναδέλφους του μάσκες μιας χρήσης. για να προστατεύονται οι μύτες και οι πνεύμονες των εργαζομένων σε σκληρά περιβάλλοντα λειτουργίας, όπως η εξόρυξη και η τήξη.
Σήμερα θεωρείται σημαντικός παράγοντας για την αποφυγή της διασποράς του κορωνοϊού, καθώς εμποδίζει τα σταγονίδια που εκτοξεύονται από το στόμα και μπορούν να μεταδώσουν τον ιό στους γύρω μας.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
