Εδώ, στη… «δύση» του παλιού χρόνου, που όλοι κάνουν απολογισμούς και σχέδια για την επόμενη χρονιά, κάθομαι και σκέφτομαι αν οι στόχοι και τα σχέδια αυτά εκπληρώνονται τελικά ποτέ. Κι έχει άραγε κάποιο νόημα κάθε νέα χρονιά να βάζεις στόχους ή είναι καλύτερα να παραδίνεσαι στο άγνωστο, απροσδόκητο και τελικά εντελώς απρόβλεπτο που επιφυλάσσει;
Συνήθως, δε βάζω στόχους για τη νέα χρονιά. Λίγο πριν τις 00:00 «φοράω» το καλύτερο χαμόγελό μου, ανοίγω τα χέρια και υποδέχομαι τον καινούργιο χρόνο, ελπίζοντας να είναι καλός μαζί μου. Αλλά και να μην είναι, αυτή η νέα αρχή με κάνει να νιώθω λίγο πιο δυνατή.
Σαν ένα restart που παίρνεις μια βαθιά ανάσα, ανασκουμπώνεσαι κι ετοιμάζεσαι για τον νέο μαραθώνιο της ζωής, που μπορεί να σου βγει σαν νερό ή να σε κάνει να αγκομαχήσεις από την κούραση και την υπερπροσπάθεια.
Ο παλιός χρόνος φεύγει κι εγώ τον ευχαριστώ γιατί έγινα λιγάκι πιο σοφή, σίγουρα πιο δυνατή και ίσως πιο σίγουρη. Για τον νέο χρόνο εύχομαι να είναι καλός μαζί μου και με τους ανθρώπους που αγαπώ.
Άγιε μου Βασίλη, σε παρακαλώ τώρα που θα έρθεις, να τους προσέχεις, όπως ξέρεις εσύ. Θέλω χαμόγελα, χαρά, αγάπη, υγεία και δύναμη, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Θέλω λίγη παραπάνω υπομονή κι επιμονή, γέλια και αν πρέπει οπωσδήποτε να έρθουν κι αναποδιές θέλω στον σάκο σου να έχεις λίγο παραπάνω κουράγιο και πίστη ότι θα τα καταφέρουμε.
Βαθιά, βαθιά, βαθιά μέσα μου ξέρεις τι εύχομαι… Νομίζω ήμουν καλό κορίτσι, μακάρι η ευχή μου να πραγματοποιηθεί και το 2019 να είναι simply the best! Θα περιμένω να ξέρεις…
