Με το που θα δει κάποιος αυτή τη φωτογραφία, αμέσως θα υποθέσει πως πρόκειται για γιαγιά και εγγονή. Ωστόσο, τα φαινόμενα απατούν, η φωτογραφία απεικονίζει την 72χρονη Andriana Iliescu, με την μόλις 5 χρονων κορούλα της Eliza.
Η Andriana, τον Ιανουάριο του 2005, κατάφερε να γίνει μητέρα στα 66 της χρόνια, μέσω μιας προχωρημένου τύπου τεχνητής γονιμοποίησης που έκανε τον γιατρό της διάσημο και σε εκείνη έδωσε τη χαρά της μητρότητας που πάντοτε αναζητούσε αλλά όπως λέει δεν προλάβαινενα βιώσει.
Η Iliescu, δεν είναι μια συνηθισμένη, τυπική γυναίκα. Συγγραφέας και λέκτορας Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης, καταφέρνει να διατηρείται σε καλή κατάσταση, όμως τα χρόνια της δεν κρύβονται. Άλλωστε, αυτό το παραδέχεται και η ίδια: «Προσπαθώ να μην κοιτάζω στον καθρέφτη γιατί δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω». Και συμπληρώνει:«Ο καθρέφτης είναι αγενής με τις γυναίκες. Αλλά αν μιλάμε για τα αποθέματα ενέργειας μου, τότε μπορώ να πω ότι νιώθω νέα. Νιώθω σαν 27χρονη , και όταν είμαι λίγο περισσότερο κουρασμένη, νιώθω σαν 37χρονη. Είμαι ��ολύ πιο υγιής ακόμα και από γυναίκες που έχουν τη μισή μου ηλικία. Οι άνθρωποι μπορεί να με αποκαλούν γιαγιά, όμως εγώ δεν νιώθω τα χρόνια μου».
Μάλιστα, η 72χρονη δεν σταματά εδώ, καθώς σκοπεύει μελλοντικά να κάνει και άλλο παιδί, αφού όπως ισχυρίζεται δεν της είναι ιατρικά αδύνατο! «Είμαι καλά και είμαι υγιής, και πιστεύω πως η επιστήμη έχει προχωρήσει και μελλοντικά μπορώ να κάνω κι άλλο παιδί. Αυτή τη στιγμή δεν βιάζομαι».
Η Andriana, δηλώνει «πολύ στενά συνδεδεμένη» με την 5χρονη κορούλα της με την οποία έχουν πολύ ισχυρό δέσιμο. «Η Eliza είναι ζωντανό παιδί και δραστήριο. Είναι τα πάντα για μένα και τίποτα άλλο δεν μετράει. Αν μάλιστα ζήσω τόσο όσο και οι γονείς μου, η Elizaθα είναι 20 χρονών μέχρι να πεθάνω. Έχω πολλά να της δώσω ακόμα».
Η 72χρονη,επιλέγει συνειδητά να κρατά αποστάσειςαπό τις άλλες μαμάδες που επιμένουν να της κάνουν αδιάκριτες ερωτήσεις του τύπου «τι θα γίνει η Eliza αν εσύ πεθάνεις»; Η απόφαση της άλλωστε να γίνει μητέρα στα 66 της δεν «αγκαλιάστηκε» από την κοινή γνώμη, που την χαρακτήρισε « εγωιστική» και «τρομαχτική».Η Andriana όμως μπροστά στην αγάπη της για το παιδί της δεν βάζει κανέναν κ��ι απαντά όλο νόημα: «όσοι με κρίνουν με ζηλεύουν για όσα κατάφερα στη ζωή μου. Δεν είναι λίγο να έχεις εκδώσει 25 βιβλία, να είσαι καθηγήτρια πανεπιστημίου και να έχεις και παιδί».
Στην Eliza, η Andriana αντικρίζει αυτό το παιδί που πάντοτε επιθυμούσε. Πότε όμως θα καταλάβει ότι μπορεί η επιστήμη να «ξεγελά» το χρόνο, αλλά όχι και το θάνατο;.
