Τη σοβαρή περιπέτεια υγείας που άλλαξε ριζικά τη ζωή του αποκάλυψε ο Χρήστος Κάλοου, μιλώντας στην κάμερα της εκπομπής «Super Κατερίνα» το πρωί της Τρίτης. Ο καλλιτέχνης περιέγραψε με ειλικρίνεια το δύσκολο διάστημα που ακολούθησε ένα βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο προκλήθηκε όπως ανέφερε από ιατρικό λάθος και τον καθήλωσε στο κρεβάτι για περίπου έναν ολόκληρο χρόνο.
Όπως εξομολογήθηκε, η δοκιμασία αυτή υπήρξε καθοριστική, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. «Το 2005, από ένα ιατρικό λάθος, υπέστη ένα αρκετά βαρύ εγκεφαλικό. Χρειάστηκε σχεδόν ένας χρόνος για να σηκωθώ από το κρεβάτι. Στην αρχή ήμουν σε καροτσάκι, μετά άρχισα να μετακινούμαι σταδιακά. Μπορείς να το πεις θαύμα, μπορείς όμως να το πεις και θέληση. Νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός», είπε χαρακτηριστικά, τονίζοντας τη δύναμη που χρειάστηκε για να ξανασταθεί στα πόδια του.
Η περιπέτεια αυτή, ωστόσο, έφερε στην επιφάνεια και μια σκληρή αλήθεια για τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο Χρήστος Κάλοου δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για τη στάση ανθρώπων που θεωρούσε κοντινούς του. «Όταν συνέβη αυτό, με αγνόησαν οι πάντες. Φίλοι, συνάδελφοι, άνθρωποι του χώρου, ακόμη και συνδικαλιστές με τους οποίους είχα τρέξει για τα προβλήματά τους. Ξαφνικά, εξαφανίστηκαν όλοι», δήλωσε με πικρία.
Στη συνέχεια της συνέντευξης, γύρισε πίσω στον χρόνο, μιλώντας για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μόλις πέντε ετών και ο ίδιος βρέθηκε στο Ζάννειο Ορφανοτροφείο στην Εκάλη. Αναφέρθηκε και στη σχέση με τον πατέρα του, τον οποίο συνάντησε ελάχιστες φορές στη ζωή του. «Όταν έμαθα ότι πεθαίνει, ταξίδεψα από το Δουβλίνο στο Λονδίνο και μετά στην Ουαλία για να τον δω. Τον είχα δει συνολικά τρεις φορές σε όλη μου τη ζωή, αλλά ένιωθα υποχρέωση να πάω», ανέφερε.
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε και η αναφορά του σε μια χριστουγεννιάτικη ανάμνηση από το ορφανοτροφείο, όταν σπουδαίοι καλλιτέχνες στάθηκαν δίπλα στα παιδιά. «Θυμάμαι τον Κώστα Βουτσά και τη Σπεράντζα Βρανά να μας επισκέπτονται. Χρόνια μετά, όταν μου πρότεινε ο Κώστας Βουτσάς να παίξω τον γιο του σε κωμωδία, του θύμισα ότι ήμουν ένα από τα παιδάκια που μοίραζε σοκολάτες στην Εκάλη», είπε.
Ο Χρήστος Κάλοου αναφέρθηκε και σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας του, τη συμμετοχή του στη Eurovision το 1990, όταν εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Ζάγκρεμπ. «Ήταν μεγάλη τιμή για μένα. Πιστεύω ότι η Τέχνη πρέπει να ενώνει και να φωτίζει κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όχι να γίνεται αφορμή για αποχωρήσεις», δήλωσε.
Η συνέντευξή του αποτέλεσε μια βαθιά εξομολόγηση ζωής, γεμάτη δυσκολίες, απώλειες, αλλά και δύναμη, με τον ίδιο να αποδεικνύει πως, παρά τις αντιξοότητες, δεν έπαψε ποτέ να παλεύει και να πιστεύει στη θέληση του ανθρώπου να ξανασηκώνεται