Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης αποχαιρετούν στη Μητρόπολη Αθηνών τον Μίμη Δομάζο.
Κηδεία Δομάζου: Υποβασταζόμενη από την κόρη της η σύζυγός του, Ηώ Θεοδώρου
Η σορός του μεγαλύτερου ποδοσφαιριστή στην ιστορία του «τριφυλλιού» τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα από τις 9 το πρωί έως τις 3 το μεσημέρι, οπότε θα γίνει η κηδεία στο Α' νεκροταφείο.
Μίμης Δομάζος: «Λύγισε» η κόρη του, Ευαγγελία - «Ήταν η αδυναμία μου»
Aπό νωρίς, πλήθος κόσμου, επώνυμοι κι ανώνυμοι φίλοι του Παναθηναϊκού, αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου, περίμεναν υπομονετικά για τον ύστατο χαιρετισμό προς τον «Στρατηγό».
Συντετριμμένες στην κηδεία η σύζυγος του Μίμη Δομάζου Ηώ Θεοδώρου με την κόρη τους Πόπη Δομάζου, αλλά και η κόρες του παλαίμαχου από τον γάμο του με τη Βίκυ Μοσχολιού, η Ράνια και η Ευαγγελία Δομάζου.
Η σύζυγος του Μίμη Δομάζου, Ηώ Θεοδώρου με την κόρη τους Πόπη / Φωτογραφία Eurokinissi (Μιχάλης Καραγιάννης)
Μίμης Δομάζος: Τα αδέλφια του αποκαλύπτουν άγνωστες ιστορίες - Γιατί δεν έγινε προπονητής
Στο πλευρό τους «φύλακες» και τα αδέλφια του Μίμη Δομάζου, ο Λεωνίδας και ο Θανάσης Δομάζος. Μιλώντας στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», μοιράστηκαν ιστορίες από τα παιδικά τους χρόνια.
«Μεγάλη η αγάπη και ο σεβασμός που μας έδειξε ο κόσμος, από όλους τους φιλάθλους, όλων των ομάδων. Και από την Κύπρο όπου μένω», δήλωσε αρχικά ο αδελφός του, Λεωνίδας και συνέχισε:
«Τελευταία μιλούσαμε πολύ συχνά στο τηλέφωνο, σαν κάτι να μας προετοίμαζε ότι κάτι θα συμβεί. Τον αποκαλούσα είτε "αδελφό" είτε "στρατηγό"».
Στη συνέχεια αποκάλυψε έναν διάλογο που είχε με τον αδελφό του, στον οποίο του είχε αποκαλύψει γιατί δεν έγινε ποτέ προπονητής.
«Ο αδελφός μου έπαιρνε πάντα πολλή αγάπη από τον κόσμο. Όταν τον είχα ρωτήσει γιατί δεν αποφάσισε να γίνει προπονητής εκείνος μου απάντησε: "Θέλω να φύγω από το γήπεδο να φωνάζει το όνομά μου. Αν γίνω προπονητής θα με βρίζουν».
Εμφανώς συγκινημένος, ο δεύτερος αδελφός του Μίμη Δομάζου, ο Θανάσης, περιέγραψε τα χρόνια που ο αδελφός του μεσουρανούσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όπως είπε, ήταν μόλις 19 ετών όταν ήρθε από την Καρδίτσα στην Αθήνα για να δουλέψει:
«Τι να πω για έναν στρατηγό, εγώ είμαι ένας απλός φαντάρος. Τιμή και συγκίνηση... Είχα νοικιάζει ένα σπίτι στους Αμπελόκηπους όταν ήρθα στην Αθήνα για να πηγαίνω και στις προπονήσεις του και τους αγώνες του... Τέτοια ήταν η αρρώστια μας για να είμαστε κοντά στον αδελφό μας».
«Μας στήριξε πολύ και του είμαι ευγνώμων. Ήμασταν όλη η οικογένειά του δίπλα του στο νοσοκομείο. Περιμέναμε να ακούσουμε μια καλή εξέλιξη», κατέληξε.
Δείτε ολόκληρη την εκπομπή Αλήθειες με τη Ζήνα
