Ο γερμανικός τύπος δέχθηκε σαν εθνική ήττα τον συμβιβασμό για το πλαφόν στο φυσικό αέριο. Αυτό είναι ένα μέρος της εικόνας που έχει αλλάξει δραματικα τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη με τις συνεχείς έκτακτες συνθήκες κρίσης αλλά και με τον ρόλο της Ελλαδας.
Οι άλλοι Ευρωπαίοι, με πρώτους τους Γερμανούς, από εκεί που μας έβλεπαν και τους θυμίζαμε κατι από κλόουν και τσαρλατάνους φτάσαμε τώρα να μας θεωρούν σχεδόν ενοχλητικούς για την παρεμβατικότητα και την επιρροή που ασκούμε σαν χώρα στην υπόλοιπη ΕΕ.
Το 2020 τους αναγκάσαμε να έρθουν στον Έβρο και να βρεθούν αντιμέτωποι με την μεταναστευτική επίθεση του Ερντογάν με αποτέλεσμα να υποχρεωθούν να σταματήσουν να του χαϊδεύουν τα αυτιά στο μεταναστευτικό και να αποδεχθούν την πολιτική μηδενικής ανοχής της Ελλάδας στα σύνορα. Μόλις άρχισαν τα πρώτα λοκντάουν, λόγω της πανδημίας, τους προτείναμε, μέσα από συμμαχιες με αλλά κράτη μέλη, και αναγκάστηκαν να υιοθετησουν, το Ταμείο Ανάκαμψης και τις εξαιρέσεις από τους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες. Το καλοκαίρι του 2020 κατάλαβαν για πρώτη φορά ότι στα θέματα εθνικής κυριαρχίας η Ελλάδα δεν παίζει και είναι αποφασισμενη να αντιδράσει όπως θα έκανε κάθε άλλο ισχυρό κράτος για να την υπερασπιστεί.
Το 2021 ήρθε το ψηφιακό πιστοποιητικό, που πρότεινε η Ελλάδα, και παρά τις πρώτες παγωμένες αντιδράσεις υιοθετήθηκε τελικά και μάλιστα με πολυ θετικά αποτελέσματα.
Φέτος η ενεργειακή κρίση έφερε δύο ακόμη ελληνικές προτάσεις που υιοθετήθηκαν στην Ευρώπη μετά από καθυστερησεις, αντιδράσεις και διαφωνιες. Την φορολόγηση στα υπερκερδη των εταιριών ενέργειας που θεσπισε πρώτη η Ελλάδα και στη συνέχεια έγινε ευρωπαϊκός κανονισμός. Και το πλαφόν στις αγορές του φυσικού αερίου που είχε προταθεί ακόμη νωρίτερα από την Ελλάδα αλλά χρειάστηκαν πολύ έντονες πιέσεις και ενισχυμένες συμμαχίες για να περάσει απο τις αντιστάσεις των Γερμανών και άλλων βόρειων και να γίνει ευρωπαϊκή απόφαση.
Συμφώνησαν για πλαφόν στο φυσικό αέριο οι Υπουργοί Ενέργειας της ΕΕ!
Γιατί ο καθένας έχει τα δικά του συμφέροντα μεσα στην Ευρώπη και είναι δύσκολο να βρεθεί κοινή συνισταμένη. Αλλά μέχρι σήμερα επικρατεί πάντα στο τέλος η υπαρξιακή ανάγκη της Ενωμένης Ευρώπης που ενισχύει κάθε κράτος το οποιο συμμετέχει.
Έτσι οι Γερμανοί δέχθηκαν να βρεθούν απέναντι στους φίλους τους Τούρκους.
Δέχθηκαν να βάλουν το χέρι στην τσέπη με κοινό ευρωπαϊκό δανεισμό μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, δέχθηκαν να χαλαρώσουν τους αυστηρούς οικονομικούς κανόνες που είχαν Ευαγγέλιο 70 χρόνια. Με το ψηφιακό πιστοποιητικό δέχθηκαν να μπορούν οι πολίτες τους μέσα στην πανδημία να έρθουν στην Ελλάδα να χαλάσουν τα χρήματα τους για τουρισμό αντί να υποχρεωθούν να μείνουν μέσα στη Γερμανία. Και τελικά δέχθηκαν ένα πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου πολύ πιο χαμηλά από την τιμή που έχουν ήδη πληρώσει για να εξασφαλίσουν ενεργειακά αποθέματα για τη χώρα τους που βρίσκεται εκτεθειμένη και εξαρτημένη από τους ρωσικούς εκβιασμούς. Τα δέχθηκαν όλα.
Ποιοι, αυτοί που ήταν δανειστές και εξ αυτού σωτήρες της Ελλάδας. Αυτοί που έκαναν χάρη στην Ελλάδα να τις δώσουν τα λεφτά τους για να βγει από τη χρεοκοπία. Αναγκάστηκαν να αποδεχθούν μια σειρά από ελληνικές προτάσεις μέσα στην Ευρώπη κόντρα στα συμφέροντα τους.
Δηλαδή ξαφνικά η Ελλάδα από ταπεινός δανειολήπτης έγινε μέρος της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας.
Κι όχι μόνο αυτό.
Η Ελλάδα πλέον προβάλλει ως η ενεργειακή πύλη της Μεσογείου προς την Ευρώπη.
Με το δίκιο τους πολλοί στην Ευρώπη και πρώτοι οι Γερμανοί θα σκέφτονται μήπως πρέπει η Ελλάδα να φάει καμία νέα κατραπακιά γιατί σήκωσε πολύ ψηλά τον αμανέ.
Γιατι αυτά σκέφτονταν το 2015 όταν η Ελλάδα ζήτησε να βγει από το μνημόνιο και σιγουντάρισαν τα νταούλια και τους επαναστάτες της εποχής για να εξασφαλίσουν άλλα πέντε χρόνια μνημονίων.
Άραγε σήμερα τι να σκέφτονται να κάνουν;
Γιατί ναι, οι Γερμανοί είναι φίλοι μας αλλά έχουν και τα δικά τους συμφέροντα.
