Η κοινωνική πλειοψηφία του ορθού λόγου απειλείται για τρίτη φορά σε μια 15ετία.
Οι οικονομικές συνθήκες της εισαγόμενης ακρίβειας που τσεκουρώνει το εισόδημα πλήττοντας περισσότερο τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες και η τοξικότητα που κλιμακώνεται στη δημόσια σφαίρα είναι το κατάλληλο μίγμα για να δημιουργηθούν συνθήκες θαλασσοταραχής που θα απειλήσουν να βουλιάξουν το καράβι αφού πρώτα συμπαρασύρουν πλήρωμα και επιβάτες σε θολές και αβέβαιες πορείες.
Γιατί όταν επικρατεί νηνεμία είναι εύκολη η πλοήγηση στον χάρτη, με βάση τα δεδομένα, και άνετη η χρήση της πυξίδας για να χαραχθεί η σωστή ρότα.
Όταν όμως αρχίζουν οι θύελλες και οι καταιγίδες, αν δεν είσαι έμπειρος θαλασσοπόρος δεν ξέρεις κατά που να στρίψεις.
Και το καράβι της χώρας θα στρίψει προς τα εκεί που θα αποφασίσουν οι περισσότεροι.
Αυτή είναι και η ουσία της Δημοκρατίας.
Αλλά είναι η τρίτη φορά που φαίνεται ότι το καράβι κινδυνεύει να πάει στα βράχια.
Το 2009 πήγε στα βράχια επειδή επικράτησε η άποψη ότι δεν υπήρχε οικονομικό πρόβλημα αλλά μόνο πολιτικό κι ότι δήθεν λεφτά υπήρχαν.
Το 2015 επικράτησε η άποψη ότι αν βαρούσαν κάποιοι τα νταούλια τότε θα χαρίζονταν τα χρέη και θα ερχόταν ο κοινωνικός παράδεισος.
Και τις δυο φορές ήταν ολοφάνερο ότι το καράβι θα πάει στα βράχια. Κι όμως εκείνοι που είχαν αντιληφθεί τι ερχόταν ήταν μειοψηφία.
Κι έβλεπαν το καράβι να πλησιάζει όλο και πιο πολύ στα βράχια και τους επιβάτες και το πλήρωμα ανέμελους να έχουν αφεθεί στους ήχους της ορχήστρας που συνέχιζε να παίζει.
Ευτυχώς καμία από τις δυο φορές το καράβι δεν βούλιαξε.
Κόστισε βέβαια πολύ ακριβά σε πλήρωμα και επιβάτες που έκαναν μεγάλες θυσίες για να διορθώσουν την πορεία και τις ζημιές από την πρόσκρουση.
Η χρεωκοπία του 2009 πληρώθηκε με ένα κούρεμα χρέους, δυσβάσταχτα δάνεια και εξοντωτικά μνημόνια. Ενώ το κλείσιμο των τραπεζών με τα κάπιταλ κοντρόλ του 2015 πληρώθηκε με ένα ακόμη αχρείαστο μνημόνιο και άλλα πέντε χρόνια υπερφορολόγησης και υπανάπτυξης.
Άλλα πλοία κι άλλα πληρώματα με τους επιβάτες τους, περιγελούσαν το καράβι κι όλους εμάς γιατί δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως γίνεται να πηγαίνουμε στα βράχια έτσι ανέμελα με την ορχήστρα να παίζει σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Και για να δώσουν τη βοήθεια τους ζήτησαν αίμα, δάκρυα και ιδρώτα.
Σήμερα είναι μπροστά μας η τρίτη και φαρμακερή.
Η τρίτη φορά σε 15 χρόνια που το καράβι θα βρεθεί αντιμέτωπο με τον κίνδυνο να πάει στα βράχια.
Με απώλεια της σταθερότητας, της ταχείας λήψης αποφάσεων, του ευνοϊκού οικονομικού κλίματος, της μεταρρυθμιστικής ορμής, απώλεια του σταθερού τιμονιού.
Τότε το καράβι θα κυβερνηθεί με πολιτικά παζάρια στους διαδρόμους και πολύχρωμους πειραματισμούς από τον φαντασιακό κόσμο του ανορθολογισμού.
Ακυβέρνητο καράβι δηλαδή που θα διολισθήσει σε πορεία πάνω στα βράχια. Και αυτή τη φορά κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα ναυαγήσει ή αν θα έχει ελπίδες να κρατηθεί στην επιφάνεια έστω με νέες αιματηρές θυσίες.
Αλλά και πάλι το πλήρωμα θα τις πληρώσει.
