Όσοι εκ των ανδρών έχουν υπηρετήσει κανονικά τη στρατιωτική τους θητεία (χωρίς πραγματικούς ή υποθετικούς λόγους υγείας δηλαδή ή… εξ αποστάσεως) θα θυμούνται ότι το χειρότερο όλων είναι ότι παρακαλάς να περάσει ο χρόνος. Ακόμη και όσοι αργότερα ανακαλούμε με νοσταλγία στιγμές της συγκεκριμένης περιόδου, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι η επαγγελματική ζωή επιφυλάσσει μεγαλύτερα «γυμνάσια» από αυτά της στρατιωτικής εκπαίδευσης, δεν αρνούμαστε ότι αυτό που υπό άλλες συνθήκες παρακαλάμε να διαρκέσει, το άθροισμα των στιγμών που αποτελούν τον χρόνο στη ζωή μας, τότε ευχόμασταν να έρθει νωρίτερα.
Κάπως έτσι είναι για την ανθρωπότητα το 2020 που αποχαιρετούμε και που αρκετοί παρακαλούσαν να τελειώσει νωρίτερα. Μπορεί το έτος να είναι μια συμβατική επινόηση που διευκολύνει τη ζωή μας, όμως δεν παύει σε συμβολικό επίπεδο να δίνει νόημα σε σημαντικές στιγμές. 1453, 1821, 1922, 1940, 1974, είναι μερικές μόνο από τις σημαντικές χρονιές που αναγνωρίζουν όλοι τι σηματοδοτούν και είναι «σημαδεμένες», άλλοτε για ευχάριστους και άλλοτε για δυσάρεστους λόγους. Το 2020, δυστυχώς, συγκαταλέγεται στη δεύτερη περίπτωση και ο ιστορικός του μέλλοντος θα το χαρακτηρίσει η χρονιά της πανδημίας, με την ελπίδα το 2021 να είναι η χρονιά της ελευθερίας, κάτι σαν το αντίθετο του 1939 (έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου), που ήταν το 1945 (με τη λήξη του).
Είμαστε σίγουροι; Για να είμαστε ειλικρινείς όχι. Τουλάχιστον όμως το εμβόλιο μας δίνει τη βάσιμη ελπίδα ότι στο δεύτερο εξάμηνο του έτους, αν όχι και από την άνοιξη, ο εφιάλτης της πανδημίας θα αρχίσει να υποχωρεί.
Το 2020 είναι στην πραγματικότητα και το τέλος της δεκαετίας (και όχι το 2019). Μιας δεκαετίας που στην Ελλάδα συνέβησαν τα πάντα, εκτός από το να την επισκεφθούν… εξωγήινοι ίσως. Χρεωκοπία στην πραγματικότητα, πρώτο, δεύτερο και τρίτο μνημόνιο, από το «λεφτά υπάρχουν» στο «κούρεμα» ομολόγων και μισθών, από τον Παπανδρέου μέσω Παπαδήμου στον Σαμαρά και μετά στον Τσίπρα, για να έρθει ο Μητσοτάκης, από την κατάργηση των μνημονίων «με ένα νόμο και ένα άρθρο» στις νέες αλλά «αριστερές» περικοπές, με εκατόμβη νεκρών σε μια μικρομεσαίου μεγέθους πυρκαγιά, με αρκετές πλημμύρες (φονικές κι αυτές σε κάποιες περιπτώσεις).
Το χειρότερο ίσως όλων είναι ότι μία χώρα με ταλαιπωρημένους πολίτες, είδε τη στιγμή ακριβώς που ήλπιζε ότι μπορεί να επιστρέψει σε μια κατά το δυνατόν κανονικότητα, με την εξαίρεση απρόβλεπτων φυσικών καταστροφών, να έρχεται από το «πουθενά» μια πανδημία που αφαίρεσε ήδη εκατοντάδες ζωές και απειλεί με οικονομική καταστροφή χιλιάδες επιχειρήσεις και τους εργαζομένους τους. Η επιτυχής αντιμετώπιση σε διπλωματικό επίπεδο πάντως των τουρκικών προκλήσεων τη χρονιά που πέρασε, όπως και η ετοιμότητα την οποία επέδειξαν οι ένοπλες δυνάμεις, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι όταν υπάρχει βούληση και αυτοπεποίθηση, πολλά μπορούν να πάνε καλύτερα.
Το αν εντέλει θα είναι καλύτερο το 2021, το έτος στο οποίο εορτάζουμε τα 200 χρόνια από τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους, ουδείς βέβαια μπορεί να το προβλέψει, όπως και αν θα είναι μία καλύτερη δεκαετία η ερχόμενη, από αυτή που τελειώνει. Αν κάτι πραγματικά μπορεί να ευχηθεί κάποιος, πέραν των όσων δεν μπορεί να ορίσει, είναι τουλάχιστον να κάνουμε τις καλύτερες επιλογές για τη ζωή μας. Σε ό,τι μπορούμε να τις ορίσουμε οι ίδιοι, μακριά από υστερίες, «αγανακτισμένους», fake news και διχαστικό λόγο.
Καλή μας χρονιά και καλή δεκαετία!
