Είναι Παρασκευή 27 Ιουλίου και ώρα 18:17. Είμαι στο γραφείο κι έχω μόλις ολοκληρώσει την live ομιλία Τσίπρα στο υπουργικό, την έχω αναρτήσει και στο site και είμαι πολύ ικανοποιημένη που όλα είναι τακτοποιημένα. «Δικαιούμαι ένα διάλειμμα» σκέφτομαι. Κάνω ένα γρήγορο "πέρασμα" μήπως έχει γίνει κάτι… που έχει διαφύγει της προσοχής μου.
Το βλέμμα μου σταματά στο υλικό ενός φωτογραφικού μας πρακτορείου. Πολύχρωμη εικόνα βλέπω στο εξώφυλλο και μου προκαλεί εντύπωση. Μόνο καμένα περιείχε το «μενού» του οπτικού μου πεδίου αυτές τις μέρες.
Ανοίγω τον φάκελο και κοιτάζω τις φωτογραφίες. Τα μάτια μου αρχίζουν να γίνονται υγρά. Διαβάζω τι λένε τα post it. Τα μάτια μου αρχίζουν και τρέχουν...
Μετά από πέντε μέρες δημοσιογραφικής διαδικτυακής κάλυψης της εθνικής τραγωδίας από τις πυρκαγιές στο Μάτι, νόμιζα ότι τα είχα καταφέρει. Μου είχα επιτρέψει να στεναχωρηθώ στο σπίτι αλλά να μη δακρύσω στη δουλειά. (Οι δημοσιογράφοι δεν κλαίνε ποτέ μπροστά σε κόσμο, μου μάθαιναν στη σχολή). Έπρεπε να είμαι συγκεντρωμένη να γράφω… δεν υπήρχε περιθώριο για βαθείς συναισθηματισμούς. Τη λύπη μου για τις συγκλονιστικές ιστορίες όσων βίωσαν τον εφιάλτη, για τον μαρτυρικό θάνατο τόσων ανθρώπων ... τόσων μωρών…, τη μετέτρεπα σε οργή, σε θυμό.
Σήμερα λοιπόν λύγισα. Λύγισα από τις ζωγραφιές μικρών παιδιών που μαζί με τις κούτες για βοήθεια που έστειλαν οι οικογένειες τους στις πληγείσες περιοχές, έστειλαν κι ένα χαρούμενο- χρωματιστό μήνυμα για τους πυροπαθείς.
Δε θα σας τα περιγράψω άλλο, θα μοιραστώ μαζί σας αυτές τις εικόνες, όπως τις είδα…
Ήμουν και είμαι πολύ περήφανη για τη χώρα μου, όσο κι αν αυτή «τρώει τα παιδιά της» όπως λένε οι παλιοί. Είμαι περήφανη γιατί οι Έλληνες όταν θέλουν είναι ωραίοι άνθρωποι, με ψυχή… και ξέρουν πώς να γίνονται ΕΝΑ στα δύσκολα. Σ' αυτή την καταπονημένη χώρα, στην οποία φαίνεται κατά καιρούς ότι “ξεφτίζουν” πολλά ιδανικά, όχι μόνο υπάρχουν Άνθρωποι, αλλά υπάρχουν και γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αρχές και ευαισθησίες κι αυτό με συγκινεί πολύ. Με κάνει να ελπίζω ίσως σε καλύτερες μέρες... ίσως σε ένα καλύτερο μέλλον.
Ανάμεσα στα συγκινητικά post… κι ένα μήνυμα από το Αφγανιστάν. «Wish all happiness to Greeks in Athens» γράφει. Και δε θα πω τίποτα άλλο.
