Πάλι φωνάζετε, πάλι βρίζετε, πάλι κοροϊδεύετε και πάλι όμως λάθος κάνετε… Και θα σας εξηγήσω αμέσως γιατί είστε -πάλι-φάουλ! Τον βρίζετε τον επιχειρηματία-πρόεδρο-σωτήρα-μικρό Θεό-μεγάλο ευεργέτη, που μπούκαρε στο γήπεδο με άγριες διαθέσεις για να βρει το δίκιο του και να μετρήσει το γκολ του ΜΠΑΟΚ όπως λέει τον ΠΑΟΚ και ο φίλος μου ο Σαρίφ.
Δεν θα σας πω, ότι δεν είναι ο μοναδικός που εισβάλλει στον αγωνιστικό χώρο. Έχουν δει και έχουν δει τα μάτια μας. Επίσης δεν είναι ο μοναδικός που απειλεί θεούς δαίμονες και διαιτητές… και από αυτό έχουμε δει. Έχουμε δει και χειροδικίες… που τώρα δεν είδαμε -να γραφτεί στα πρακτικά παρακαλώ-… όπως έχουμε δει και γιαλαντζί ξυλοκοπήματα, φάπες, μπουνιές, κλωτσιές, τέλος πάντων ότι υπάρχει και κυκλοφορεί σε βία στα γήπεδα, αλλά μούφα. Όμως έχουμε δει και ρεαλιστική, αληθινή, ζωντανή σπαρταριστή βία και μέσα στο τερέν και εκτός, στα τραπεζοκαθίσματα γύρω γύρω. Απ΄όλα έχουμε δει. Το μόνο που ίσως διαφέρει, είναι ότι δεν έχουμε ξαναματαδεί στο χορτάρι, Smith & Wesson που είναι και μικρό και διακριτικό και Αμερικανικό και φονικό περίστροφο. Τι θέλατε δηλαδή να κουβαλήσει ο Χριστιανός; Κανένα μπαζούκας; Ή να εμφανιστεί με καλάσνικοφ σαν τον τελευταίο κακοποιό της σειράς; Δεν τολμώ να φανταστώ ότι σκεφτήκατε και τις βομβίδες χειρός… τις γνωστές χειροβομβίδες…
Και εντάξει αυτά δεν τα αντιλαμβάνεστε ως θετικά ή ως πιθανά ελαφρυντικά ενώπιον της καταδίκης χωρίς δίκη. Δεν ξέρετε όμως, ότι από την Κυριακή το βράδυ, ήρθαν τα πάνω κάτω, σε όλα σχεδόν τα Ελληνικά νοικοκυριά! Ναι ναι… όλα άλλαξαν από εκείνη την ημέρα. Σαν κάτι να μας ξύπνησε, να μας αφύπνισε, κάτι που ήρθε ως θείο δώρο να μας ταρακουνήσει.
Βασικά εμάς τις γυναίκες. Εμάς που προσπαθούμε εδώ και χρόνια πολλά να καταλάβουμε την κρυφή σημασία του οφσάιντ, αλλά όσο και να προσπαθήσουμε δεν γίνεται τίποτα. Μα τίποτα σας λέω… Εμάς που έχουμε ιδρώσει, για να κατανοήσουμε την διαφορά αξιών μεταξύ Κυπέλλου και πρωταθλήματος, να αντιληφθούμε γιατί ένα απλό τόπι έχει ανακηρυχθεί σε ασπρόμαυρη Θεά, την οποία κυνηγάνε ξεδιάντροπα 22 αποτριχωμένοι κρεμανταλάδες που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τον Ζαμπούνη και τις διδαχές του και φτύνουν αδιακρίτως, ούτε γιατί ο καλός μας από τρυφερός σύζυγος και γλυκός πατέρας, ξαφνικά μεταμορφώνεται σε χούλιγκαν που τρώει τα νύχια του, ιδρώνει σαν σαπούνι, τρέμει σαν το ψάρι και κατεβάζει Χριστοπαναγίες λες και το σώμα του έχουν καταλάβει εξωγήινοι οποίοι αποχωρούν αμέσως μετά το τέλος του ματς… που αν έχει χάσει η ομάδα του θα αργήσει πολύ να συμπληρωθεί με ένα μουτς, για να γίνει ματς μουτς, και να επανέλθουμε στα φυσιολογικά μας ως αγαπημένο ζευγάρι. Ε ναι, λοιπόν το παραδεχόμαστε: καμία φυσιολογική γυναίκα δεν αγαπάει το ποδόσφαιρο γιατί είναι ο κρυφός μας αντίζηλος. Γιατί ο καλός μας παθιάζεται μαζί του, το γουστάρει τρελά, συζητάνε για αυτό με τους φίλους του, κάνει πλάκα και υψηλό χιούμορ για όσα συμβαίνουν στην παράγκα, ενώ αντίθετα όταν εμείς εκλιπαρούμε για να συζητήσουμε για τη σχέση μας, αυτός γυρνάει την πλάτη και ροχαλίζει… και δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε τουλάχιστον. Την Κυριακή όμως έγινε ένα μαγικό. Όλες μόλις μάθαμε τα καθέκαστα -όχι ότι βλέπαμε τον αγώνα, παρεμπιπτόντως τα μάθαμε από τα fb- κολλήσαμε στην οθόνη του υπολογιστή περιμένοντας τα νεότερα. Αναμένοντας ανακοινώσεις εξελίξεις, ποια η σχέση του Μαξίμου με το θέμα. Γιατί κρατούσε όπλο ο Σαββίδης, ποιος είναι αυτός που ακύρωσε το γκολ, με ποιο δικαίωμα το ακύρωσε, ποιος είναι αυτός ο Βασιλειάδης, πόσο τρυφερός είναι ο μπράβος του Ιβάν, που τον κυνηγάει να φορέσει την ζακέτα του και άλλα τέτοια ειδησεογραφικά και αθλητικά. Και δίπλα μας ο σύζυγος-σύντροφος-γκόμενος… μασουλώντας χαρούμενα που μπήκαμε στο παιχνίδι περίμενε από εμάς την εξέλιξη για το
εάν θα συνεχιστεί ο αγώνας και συζητούσε μαζί μας –γιατί η υπόλοιπη παρέα σχόλασε- τι θα γίνει επιτέλους.. είναι περασμένα μεσάνυχτα λέμε.. Και στο τέλος κοιμήθηκε, όντας σίγουρος πως όταν αποφασιστεί το μέλλον του αγώνα, θα τον ξυπνήσουμε για να τον ενημερώσουμε. Όπως κάνουμε πάντα για όλα τα σημαντικά… Ή μάλλον άσε μην με ξυπνήσεις, αγάπη μου.. το πρωί θα τα μάθω… Άντε καληνύχτα γιατί το πρωί έχω σύσκεψη…
