Οι λαϊκιστές: Σόιμπλε, Τόμσεν, Τσίπρας

Φωτογραφια αρθρογραφου

Η κυβέρνηση έχει δίκιο. Φταίει και ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ για το πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Ελλάδα

Η κυβέρνηση  έχει δίκιο. Φταίει και ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ για το πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Ελλάδα.

Φυσικά τεράστια ευθύνη έχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ  για το ατέρμονο παιχνίδι εντυπώσεων και καθυστερήσεων που επιβαρύνει συνεχώς τον λογαριασμό που πληρώνουμε όλοι οι υπόλοιποι. Έτσι έγινε το καλοκαίρι του 15, έτσι έγινε και με την πρώτη αξιολόγηση , το  ίδιο συμβαίνει και τώρα με την δεύτερη αξιολόγηση που θα ήταν και «περίπατος».

Αλλά δεν φταίει μόνο η κυβέρνηση, φταίνε και οι δανειστές.

Γιατί δέχθηκαν την συνταγή υπερφορολόγησης των  κ. Τσίπρα, Βαρουφάκη και Τσακαλώτου και την αδιέξοδή  ασφαλιστική πρόταση του Κατρούγκαλου. Γιατί αποδέχθηκαν να ξαναφουσκώσει ο λογαριασμός με τα ληξιπρόθεσμα και άφησαν την κυβέρνηση να κάνει στάση πληρωμών στην ιδιωτική οικονομία.

Γιατί έκλειναν τα μάτια όταν η κυβέρνηση έκανε πάρτι στην Τράπεζα Αττικής πριμοδοτώντας τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, γιατί κλείνουν τα μάτια σε δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις που  τώρα αναγγέλλεται ότι θα εξελιχθούν σε μονιμοποιήσεις.

Να την βράσω την μαγκιά του Τόμσεν και τον τσαμπουκά του Σόιμπλε. Μόνο στα λόγια είναι και μόνο για το δικό τους εσωτερικό ακροατήριο.

Κάτι σαν τον δικό μας τον Τσίπρα δηλαδή.

Ο Σόιμπλε νοιάζεται μόνο να φαίνεται στους Γερμανούς ψηφοφόρους ότι κάνει δύσκολη τη ζωή των Ελλήνων. Λαϊκιστής κι αυτός δηλαδή.

Όσο για τον Τόμσεν, σαν καριερίστας μανατζαρέος,  θέλει να φαίνεται καλός υπερασπιστής των χρημάτων και των συμφερόντων των αφεντικών του στο ΔΝΤ.

Απ΄την μια έχεις μια λαϊκίστικη κυβέρνηση που έχει τσακωθεί με την αλήθεια και  χρονοτριβεί για να κερδίζει εντυπώσεις, έστω κι αν ξέρει ότι αυτό οδηγεί  σε βαρύτερες περικοπές συντάξεων και  μισθών μέσω της φορολογίας  και σε επιστροφή στην ύφεση.

Κι απ΄την άλλη έχει τους δανειστές να λαϊκίζουν αντίστροφα και να συνυπογράφουν συνταγές θανάτου της ελληνικής οικονομίας.

Με τούτα και με κείνα λοιπόν πέρασε κι Απρίλιος και  πάμε για τέλη Μαΐου.

Δώσαμε μέτρα κι ακόμη δεν πήραμε τίποτα για χρέος και πλεονάσματα.

Και πλησιάζουμε την διακεκαυμένη ζώνη του  Ιουλίου οπότε και θα πρέπει να πληρωθεί ομόλογο 7 δις.

Το μόνο που ξέρουμε με σιγουριά είναι οι περικοπές. Ούτε το ΔΝΤ ξέρουμε αν και πως θα μπει στο πρόγραμμα και θα μας κάνει τη χάρη να υπογράψει ένα ακόμη Μνημόνιο.

Και η προοπτική μπροστά μας πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι οι αγορές αλλά είτε ένα νέο Μνημόνιο – αν οι δανειστές θελήσουν – είτε νέες πιο επικίνδυνες περιπέτειες.

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Back to Top