Ο Ερρίκος Λίτσης, ένας από τους πιο ιδιαίτερους και αγαπητούς ηθοποιούς της γενιάς του, πραγματοποίησε μια σπάνια δημόσια εμφάνιση που δεν πέρασε απαρατήρητη.
Ο 70χρονος ηθοποιός, γνωστός από τις τηλεοπτικές επιτυχίες «Τα Καλύτερά Μας Χρόνια» και «Έχω Παιδιά», έδωσε το «παρών» στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης «Killing Godot» στο θέατρο Τόπος Άλλου, έχοντας στο πλευρό του τη σύντροφό του, Αθηνά μια γυναίκα αρκετά νεότερή του, με την οποία φαίνεται να μοιράζεται μια ιδιαίτερη και σταθερή σχέση.
Το ζευγάρι πόζαρε χαμογελαστό στον φωτογραφικό φακό, σε μια από τις λίγες κοινές τους εμφανίσεις, επιβεβαιώνοντας με τρόπο διακριτικό αλλά ξεκάθαρο τη σχέση τους. Εκείνη κομψή και ήρεμη, εκείνος βαθιά άνετος και χαρούμενος, έδειχναν να απολαμβάνουν τη βραδιά, χωρίς υπερβολές και χωρίς να επιδιώκουν τα φώτα της δημοσιότητας.
Οι ριζικές αλλαγές στη ζωή του
Ο Ερρίκος Λίτσης δεν έχει κρύψει πως η ζωή του άλλαξε ριζικά αρκετές φορές. Πρώτα όταν έχασε τους γονείς του στα 90s, έπειτα όταν άφησε πίσω την καριέρα του ως DJ και στα 45 του αποφάσισε να ακολουθήσει το μεγάλο του απωθημένο την υποκριτική.
Σε συνέντευξή του στο reader.gr έχει αποκαλύψει: «Όταν ανακάλυψα τον κόσμο της υποκριτικής, μηδένισα το κοντέρ και τα ξαναπήρα όλα από την αρχή. Διένυσα τριάντα χρόνια μέσα σε μια δεκαετία… Κάπως συνέβαιναν όλα, δεν ήταν συνειδητά».
Η πορεία του μόνο συνηθισμένη δεν ήταν. Όπως έχει πει, η απώλεια των γονιών του τον ταρακούνησε, αλλά και τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή είναι μικρή για να μην κυνηγήσει κάποιος τα όνειρά του. Έτσι, έγραψε τη δική του διαδρομή στο θέατρο και στην τηλεόραση, με έναν τρόπο που τον καθιστά σήμερα έναν από τους πιο ξεχωριστούς ηθοποιούς.
Ερρίκος Λίτσης: «Έκανα σπίτι το μαγαζί που μου παραχώρησε η αδερφή μου»
Το δαχτυλίδι–σύμβολο που δεν βγάζει ποτέ από το χέρι
Ο ηθοποιός έχει μιλήσει πολλές φορές για το δαχτυλίδι που φορά διαρκώς ένα προσωπικό του «φυλαχτό»: «Το δαχτυλίδι αυτό το πήρα μετά τον θάνατο του πατέρα μου. Εκείνος ήθελε να γίνει ηθοποιός, αλλά δεν πρόλαβε. Το φοράω σαν φόρο τιμής… Αν δε μου πει ο σκηνοθέτης να το βγάλω, το έχω πάντα μαζί μου».
Το αντικείμενο αυτό δεν είναι απλώς ένα κόσμημα, αλλά σύμβολο του δεσμού με τους γονείς του και της διαδρομής που εκείνος τελικά ολοκλήρωσε στη θέση του πατέρα του.