Mυστήριο υπάρχει γύρω από το παρελθόν του Πέτρου, του «άνδρα χωρίς ταυτότητα» που δε θυμάται τίποτα από την οικογένειά του και την παιδική του ηλικία και έχει γεννήσει ελπίδες στους συγγενείς παιδιών που εξαφανίστηκαν πριν χρόνια.
Άνδρας χωρίς ταυτότητα μπορεί να είναι αγόρι που εξαφανίστηκε το 1985
Ο Πέτρος, που υπολογίζει ότι είναι 44 ετών, υποστηρίζει ότι δεν έχει μνήμες πριν από τα 10 του χρόνια, ότι έζησε για τρία χρόνια στην Καλαμάτα, όμως αδυνατεί να επαναφέρει στη μνήμη του οποιαδήποτε πληροφορία.
«Δουλεύαμε μαζί. Μας είχε πει ότι είναι υιοθετημένος»
Η δημοσιοποίηση της ιστορίας του, ωστόσο, έφερε εξελίξεις στην υπόθεσή του, αφού άνθρωποι που είχαν συναναστραφεί μαζί του στην Καλαμάτα τον αναγνώρισαν. Αν μάλιστα έδειχνε το πρόσωπό του, όπως είπε ένας από αυτούς, θα καταλάβαιναν και άλλοι ποιος είναι και ίσως αυτό βοηθούσε στο να βρεθεί η άκρη του νήματος.
«Ήταν εποχή ’95-’96 μέχρι ’98 τότε ήμασταν τεχνίτες. Ήταν μια τριετία που δουλέψαμε μαζί. Μετά εξαφανίστηκε. Toν ξέρουμε πολλοί εδώ πέρα. Όλοι ήμασταν από 15-17 και θεωρώ ότι ήταν μεγαλύτερος, πρέπει να ήταν 17, δε νομίζω ότι ήταν τόσο μικρός που ισχυρίζεται», επεσήμανε ο άνδρας από την Καλαμάτα στο Live News.
Αν ισχύει αυτή η μαρτυρία, τότε η ηλικία του Πέτρου δεν ταιριάζει με εκείνη του μικρού Γιωργάκη, ο οποίος εξαφανίστηκε το ’92 σε ηλικία 10 ετών κι επομένως το 1995 θα ήταν 13 και όχι 17 ετών.
Ο Πέτρος, σύμφωνα με όσα έχει πει, έλεγε πως ήταν υιοθετημένος, αφού δεν μπορούσε να τους εξηγήσει το πρόβλημα που είχε με τη μνήμη του και την άγνοιά του για την καταγωγή του: «Με ρωτούσαν διάφορα πράγματα κι εγώ κατά τη διάρκεια της ζωής μου είχα σκαρφιστεί μια ιστορία και την είχα πιστέψει κιόλας, έτσι ώστε να μην αποκαλύψω την αλήθεια που αναζητώ σήμερα», είχε πει ο Πέτρος.
Την ιστορία αυτή επιβεβαίωσε και ο μάρτυρας από την Καλαμάτα: «Μας έλεγε ότι ήταν από Αθήνα και ότι ήταν υιοθετημένος από δύο μεγάλους ανθρώπους από τη Μεσσήνη. Επώνυμο δεν ξέραμε. Δε μας έλεγε. Μας έλεγε κάποιες μέρες στην Καλαμάτα, κάποιες μέρες στη Μεσσήνη. Κανείς δεν ήξερε πού».
Όπως υπογράμμισε ο μάρτυρας στην εκπομπή, αυτό που ενοχλούσε περισσότερο τον Πέτρο ήταν ότι του έλεγαν ότι η ομιλία του είχε προφορά: «Θεωρούσαμε ότι ήταν Αλβανός ή Bορειοηπειρώτης, κάτι τέτοιο. Έμοιαζε λίγο και η ομιλία του. Δεν ήταν σπαστή, αλλά ακουγόταν βορειοηπειρώτικη», είπε χαρακτηριστικά και τον περιέγραψε ως έναν «πολύ κλειστό άνθρωπο και απόμακρο».
«Μοιάζει πάρα πολύ με τον Γιωργάκη που είχε εξαφανιστεί»
Φίλος του Πέτρου μίλησε στην εκπομπή Live News και υποστήριξε ότι πιστεύει πως ο Γιώργος Παρασκευόπουλος που είχε εξαφανιστεί τον Ιούνιο του 1992 στη Γορτυνία, μοιάζει πολύ με τον Πέτρο.
«Έχω μεγαλώσει στην Αρκαδία. Θυμάμαι την εξαφάνιση του μικρού Γιωργάκη πολύ έντονα, γιατί ήμασταν περίπου συνομήλικοι. Πριν 10 μέρες, είδα σε ένα site για τον "Αόρατο Έλληνα". Το διάβασα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Μου ήρθε στο μυαλό αυτή η εξαφάνιση και επικοινώνησα με δημοσιογράφο προκειμένου να βοηθήσω... Με έφερε σε επικοινωνία με τον Πέτρο. Μίλησα μαζί του και μου περιέγραψε εικόνες από το χωριό που ταιριάζουν», είπε αρχικά ο άνδρας και πρόσθεσε:
«Όταν είχε εξαφανιστεί ο μικρός Γιωργάκης, έλεγαν ότι είχαν βρει μια συσκευασία από φαγωμένη σοκολάτα σε ένα μονοπάτι. Μου είπε ο Πέτρος ότι θυμάται πως πριν μπει σε ένα όχημα, έτρωγε μια σοκολάτα και έριξε κάτω τη συσκευασία. Αυτό εμένα με συγκλόνισε. Θεώρησα χρέος μου να ενημερώσω», περιέγραψε.
«Έχω συζητήσει για ώρες με τον Πέτρο. Επίσης μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση μια ανάμνησή του. Θυμάται ότι τον είχαν σε ένα μοναστήρι. Και εκεί ίσως έμαθε κάποια γράμματα. Μου είπε ένα βράδυ, ότι εκεί δεν του φέρονταν καλά, το έσκασε και τον κυνηγούσαν με μαύρα ρούχα. Μετά βρέθηκε στην Αθήνα. Μου είπε ότι ενδέχεται να ήταν στη Μάνη. Μου ζήτησε αυτά που μου λέει να τα θυμάμαι, γιατί αυτός δεν μπορούσε να τα συγκρατήσει», επεσήμανε.
«Μοιάζουν καταπληκτικά. Και η κόρη του Πέτρου μοιάζει πάρα πολύ με τον μικρό Γιωργάκη. Τόσες συμπτώσεις;», κατέληξε.
«Η μνήμη "κλειδώνει" όταν υπάρχει κακοποίηση»
Με αφορμή την περίπτωση του Πέτρου, η νευρολόγος Αντιγόνη Γκουλιοβάκη υποστήριξε πως οι άνθρωποι που έχουν βιώσει κακοποιητικές συμπεριφορές στην παιδική ηλικία μπορεί να «κλειδώνουν» τις κακές αναμνήσεις.
«Αυτό συμβαίνει όταν ο άνθρωπος έχει υποστεί στην παιδική του ηλικία ένα πάρα πολύ έντονο ψυχολογικό στρες, το βλέπουμε πολύ και σε κακοποιήσεις παιδιών», δήλωσε χαρακτηριστικά.
