Πριν από 5-6 χρόνια. Σε κοινή παρέα δημοσιογράφων με υφυπουργό που είχε υπογράψει την εγκύκλιο για την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους. Για να μην τα πολυλογώ, αν και θυμάμαι πολύ καλά τους διαλόγους, θα σας πω επιγραμματικά ότι ζήτησε ευγενικά από όλη την παρέα, να μην καπνίσει στο εστιατόριο, λέγοντας ότι δεν είναι σωστό για εκείνη. Για όσα πιστεύει και για όσα πρεσβεύει. Όχι για το τσιγάρο, αλλά για το ότι πρέπει, ο λόγος, να γίνεται πράξη. Είναι αντιδεοντολογικό και δεν συνάδει, μας είπε χαμογελώντας... Υπακούσαμε όλοι και, αν και τρώγαμε τα μουστάκια μας, τα νύχια μας, τα χέρια μας και γενικά ότι βρίσκαμε, από τη στέρηση της νικοτίνης, σεβαστήκαμε την επιθυμία της. Άσχετο αν μετά το δείπνο στριμωχτήκαμε όλοι, κάτω από το υπόστεγο της εισόδου του μαγαζιού και κάναμε πέντε απανωτά τσιγάρα και καμία δεκαριά όταν γυρίσαμε στα σπίτια μας. Δεν θέλω να Θεοποιήσω ή να υπερτιμήσω προηγούμενες κυβερνήσεις και τέως υπουργούς. Αν μη τι άλλο τουλάχιστον φρόντιζαν το «φαίνεσθαι». Γιατί η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται. Όμως τώρα έχουμε τον κόπι πάστε να βγαίνει με σημαία το σύνθημα, σας γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια και εσάς και τους νόμους και, με τον άλλο υπουργό που καπνίζει όχι απλά σε δημόσιο χώρο αλλά και κατά την διάρκεια συνεντεύξεων τύπου. Και το θέμα, το μεμπτό, το απαράδεκτο δεν είναι το τσιγάρο. Καθόλου. Είναι απόλυτα κατανοητός ο πόθος, η μανία και η επιθυμία του καπνιστή για την πολυπόθητη τζούρα, σε στιγμές άγχους, έντασης, χαλάρωσης, διασκέδασης, πριν το φαγητό μετά το φαγητό, πριν τον ύπνο, μετά τον ύπνο κτλ κτλ. Καταλαβαίνω ότι ο εθισμός αυτός -και αυτός- είναι σχεδόν αήττητος. Αλλά υπάρχουν και όρια. Υπάρχει και μέτρο. Υπάρχει και αιδώς ρε παιδιά. Πρέπει να υπάρχει. Σεβασμός. Πρώτα απ΄όλα στον εαυτό τους. Αλλά όπως δείχνουν οι εικόνες και τα πεπραγμένα τους, δεν δίνουν δεκάρα για τίποτα. Γιατί απλά, βρίσκονται στην εξουσία. Έχουν την εξουσία. Είναι μάγκες, βαρύμαγκες και κάνουν ότι γουστάρουν. Είναι Λεβέντες. Ποιος θα τους εμποδίσει; Ποιος θα τους πει ότι απαγορεύεται; Να τους υπενθυμίσει πως είναι παράτυπο, αν όχι παράνομο; Ποιος θα τολμήσει να αντιμιλήσει σε θεριακλή υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ; Να του ασκήσει κριτική, ή να αντιπαρατεθεί μαζί του; Προφανώς κανείς, γιατί μαύρο φίδι που τον έφαγε. Γιατί είναι αδούλωτος φίλοι μου. Δεν υπακούει σε νόμους και κανόνες. Είναι αρχηγόπουλο και, όχι μόνο δεν το κρύβει, αλλά το δείχνει κιόλας. Το φωνάζει. Και βρήκε ο υπουργός να πάει να καπνίσει σε συνέντευξη τύπου στα Τρίκαλα!. Στην πρώτη πόλη χωρίς τσιγάρο! Στην πόλη που η απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους χώρους, αποτελεί στοίχημα για την δημοτική αρχή. Και τηρείται απαρέγκλιτα!!! Εμπρός φίλοι στον δρόμο που χάραξε το αχτύπητο δίδυμο! Που καπνίζουν όποτε θέλουν και, όπου θέλουν γιατί έχουν ντέρτια. Λες και οι υπόλοιποι δεν έχουν. Αυτοί και ο Λαλάκης ο εισαγόμενος με το παφ και τάλιρο. Αυτοί και ο Κιμ Γιονγκ Ουν που καπνίζει όπου θέλει ακόμα και μέσα σε νοσοκομεία, κατά τη διάρκεια επίσημων επισκέψεων. Γιατί και ο Βορειοκορεάτης ηγέτης, μπορεί. Και όλα αυτά, μόλις ένα μήνα μετά την απόφαση του υπουργείου υγείας, να ενταθούν οι έλεγχοι και τα πρόστιμα σύμφωνα με τον αντικαπνιστικό νόμο. Να τολμήσω να πω, ότι πρόκειται περί χαρακτηριστικού παραδείγματος της αλαζονείας που δίνει -κυρίως στους αδύναμους- η εξουσία; Με όλο τον σεβασμό που τρέφω για τους Έλληνες πολιτικούς, θα τολμήσω. Της πλάνης, ότι δεν χρειάζεται να λογοδοτήσουν πουθενά. Της αυταπάτης ότι είναι άτρωτοι. Της άποψης ότι είναι ελεύθεροι να είναι ο εαυτός τους, ακόμη και στις πιο ακραίες, παραβατικές ή εγωιστικές συμπεριφορές. Στην υπερτιμημένη αντίληψη των δυνατοτήτων τους. Εξάλλου η πραγματική εικόνα των ανθρώπων, φαίνεται μόνο όταν έχουν απεμπλακεί από περιορισμούς και υποχρεώσεις… και ετούτοι εδώ αυτό -μάλλον- θεωρούν: Ότι λόγω της θέσης τους δεν υπόκεινται σε κανενός είδους περιορισμό, υποχρέωση, δέσμευση ή καθήκον…. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους που έχουν μελετήσει τις συμπεριφορές στην εξουσία, μόνο όσοι έχουν ενσυναίσθηση και δύναμη να εντοπίζουν κινδύνους και να προσεγγίζουν την εξουσία ηθικά, είναι ή γίνονται μεγάλοι ηγέτες…. Να αναρωτηθώ ποιος απ ‘ όλους αυτούς, είναι ή θα γίνει μεγάλος ηγέτης; Ή δεν χρειάζεται;
ΥΓ: δεν τολμώ να εξετάσω το ενδεχόμενο να είναι βαλτοί… να το κάνουν επίτηδες, να δρουν κατ’ εντολή… συγκεκριμένη… να κάνουν διάφορα προκλητικά πλην δευτερεύοντα, για να ξεχάσουμε τα πρώτα… Όπως την «τυπική διαδικασία» του Τζανακόπουλου για τους Έλληνες στρατιωτικούς που μετατράπηκε σε φυλάκιση επ’ αόριστον. Όπως τα επιδόματα ενοικίου σε πλούσιους υπουργούς, όπως το ανεμπόδιστο κάψιμο της Αθήνας, όπως τα μνημόνια, τις μειώσεις τις αυξήσεις και όλα τα γνωστά, νόμιμα, αλλά όχι ηθικά….
