Όλα γίνονται για κάποιο λόγο… αλλά για ποιόν;

Φωτογραφια αρθρογραφου
Αρθρογράφος

Ακόμη κι αν είχαμε την περιέργεια να τον μάθουμε, είχαμε παράλληλα την υπομονή και την ψυχραιμία να τον περιμένουμε να φανερωθεί;

Δεν δίνω πολλές πιθανότητες, να μην έχετε έρθει αντιμέτωποι με το «είναι» σας, σε αυτήν την ερώτηση, έστω και μια φορά στη ζωή σας! Κι ακόμα λιγότερες πιθανότητες δίνω, στο να μην έχετε και εσείς ακούσει τη φράση: «Όλα για κάποιο λόγο γίνονται», ή έστω ένα «ουδέν κακόν αμιγές καλού», που με τόση υπομονή και βαθυστόχαστη σοφία, σας έχουν επισημάνει οι δικοί σας άνθρωποι. Αυτό για εσάς όμως δεν είναι αρκετό. Δεν απαντά σε καμιά ερώτηση, δεν λύνει καμιά απορία, δεν ησυχάζει καμία συνείδηση…

Τετριμμένη ατάκα για πολλούς το «όλα για κάποιο λόγο γίνονται», το ξέρω! Όμως ακόμη κι εμείς που είχαμε την περιέργεια για το ποιός είναι αυτός ο λόγος, τελικά είχαμε την υπομονή και την ψυχραιμία να τον περιμένουμε να φανερωθεί;

Η ιστορία η δική μου και του περίγυρου μου, έχει πολλάκις δείξει, πως υπήρχε πάντα κάποιος λόγος, που η ζωή (η μοίρα, το πεπρωμένο, ο Θεός- όπου πιστεύει ο καθένας) τα έφερνε έτσι, ώστε οι καταστάσεις να πάρουν τον δικό τους δρόμο, ακόμη κι αν αυτός ήταν αντίθετος με τα δικά μας «θέλω», ακόμη κι αν ήταν αντίθετος με τον ίδιο μας τον εαυτό, ακόμη κι αν εμείς δεν είχαμε την υπομονή για να τον περιμένουμε ή την διάκριση για να τον δούμε!

Όταν ο Σωκράτης έλεγε το 400 π.Χ, ότι «εν οίδα ότι ουδέν οίδα», δηλαδή «ένα ξέρω… ότι δεν ξέρω τίποτα», αυτό δεν σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση δεν θέλει να ξέρει ή δεν επιδιώκει να μάθει κιόλας. Ο άνθρωπος γεννιέται και ζει με την  βαθιά επιθυμία, του «να θέλει να ξέρει την αλήθεια», αλλά και τους λόγους που γίνεται το καθετί.

Και τώρα τι κάνουμε;

Κάποια στιγμή μού είπε ένας δικός μου άνθρωπος, «Φτάνει! Έκανες υπεράνθρωπες προσπάθειες και δεν… Δεν το βλέπεις; Ούτε ο Θεός δεν το θέλει!». Όμως δεν πτοήθηκα. Συνέχισα. Σε κάθε ερώτηση της συνείδησης μου,  «για ποιό λόγο γίνεται αυτό», συνέχιζα μέχρι να μάθω το γιατί. Αυτό μπορεί να έπαιρνε, μέρες, μήνες και χρόνια… Πάντα όμως μάθαινα...

Βέβαια τα λόγια αυτά ήταν για μένα το πρώτο σοκ, σε αυτό που αδυνατούσα να αντιληφθώ. Ότι τελικά, δεν φτάνει να ξέρω το γιατί, αλλά θα πρέπει να μπορώ και να διαχειριστώ τα αποτελέσματα που συνοδεύουν το κάθε γιατί!  Κι αυτό συνέβη, όταν αποδέχτηκα κάποιες άλλες αλήθειες… Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι λειτουργούμε σαν κακομαθημένα παιδιά, που θέλουν αυτό που θέλουν εδώ και τώρα, χωρίς να μας απασχολεί τίποτα περαιτέρω. Δεν έχουμε υπομονή, δεν καταλαβαίνουμε ότι μόνο το «τώρα» μας ανήκει, ότι μόνο στο δικό μας «ταξίδι» μπορούμε να επέμβουμε και σε όσο αυτό παίζει ρόλο για τον δικό μας προορισμό. Έναν προορισμό με διαφορετικό τέλος για τον καθένα.  Έναν δρόμο, που μόνο τα δικά μας παπούτσια θα περπατήσουν για να μας πάνε παρακάτω. Στο παρακάτω της ζωής που θα μας εξελίξει, έστω και ως προσωπικότητες και μόνο.

Όσο κι αν αντιστεκόμαστε σε αυτό που είναι να γίνει, αυτό θα βρει τον τρόπο για να συμβεί. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Με χρονοκαθυστέρηση ή με ταχύτητα. Θα συμβεί. Αντίστοιχα, και ό,τι δεν είναι να γίνει, δεν θα γίνει, ακόμη κι αν κινήσεις ουρανό και γη.

Όλα αυτά βέβαια, όχι υπό το πρίσμα το απόλυτου προορισμού ή του προκαθορισμένου, αλλά υπό το πρίσμα της τελολογικής ερμηνείας, δηλαδή ότι τίποτα από ότι συμβαίνει δεν είναι μάταιο και άχρηστο, (τέλος= σκοπός).

Αντίληψη, ψυχραιμία, ανοιχτό μυαλό και μάτια. Αποδοχή. Ελευθερία. Πίστη. Υπομονή. Αγάπη. Αυτά είναι αρκετά για να  βοηθήσουν, όλους όσοι το ψάχνετε πιο βαθιά, να μάθετε τους λόγους που συμβαίνουν κάποια πράγματα στη ζωή σας. Όποια κι αν είναι αυτά. Από μια απόλυση, μια οικονομική καταστροφή… μέχρι μια «απώλεια».

Να θυμάστε:

«Ο κόσμος είναι ένα μυστήριο, δεν χρειάζεται να τον καταλάβεις»

«Προσπαθώντας να κατανοήσουν το μυστήριο, όλοι ζούσαν πάντα μια μπερδεμένη πικρή αναζήτηση. Ποτέ η πραγματικότητα δεν ταίριαζε με τα όνειρά τους. Η ευτυχία βρίσκονταν μόλις πίσω από τη γωνία. Μια γωνία στην οποία ποτέ δεν έστριβαν. Και πηγή όλων αυτών ήταν… το ανθρώπινο μυαλό»

«Είσαι αιχμάλωτος των δικών σου ψευδαισθήσεων για τον εαυτό σου και για τον κόσμο γύρω σου. Για να ελευθερώσεις τον εαυτό σου, θα χρειαστείς περισσότερο κουράγιο και δύναμη από οποιονδήποτε ήρωα του κινηματογράφου»

«Η ζωή είναι ο μόνος πραγματικός δάσκαλος, προσφέρει πολλές εμπειρίες. Αν η εμπειρία έφερνε από μόνη της σοφία και ικανοποίηση, τότε όλοι οι ηλικιωμένοι θα ήταν φωτισμένοι και ευτυχισμένοι διδάσκαλοι. Τα μυστικά της εμπειρίας είναι όμως κρυμμένα»

«Προτού να μπορέσεις να μάθεις, θα πρέπει να αδειάσεις πρώτα το “ρεζερβουάρ” σου»

«Για να δεις που οδηγεί ένα πράγμα, πρέπει να περιμένεις μέχρι να φτάσεις στο τέλος του»

«Η ζωή δεν είναι θλίψη. Εσύ θα υποφέρεις, αντί να τη χαρείς, έως ότου εγκαταλείψεις τις εξαρτήσεις του μυαλού σου και την αφήσεις να κυλήσει όπως έρχεται, ό,τι κι αν συμβεί»

«Τα πάντα έχουν κάποιο σκοπό. Είναι στο χέρι σου να τα εκμεταλλευτείς. Το καθετί είναι ένα μάθημα, έχει κάποιο σκοπό»

«Ποτέ μην παλεύεις με οτιδήποτε ή με οποιονδήποτε. Όταν σε σπρώχνουν τράβα, όταν σε τραβούν σπρώξε. Βρες τη φυσική ροή και ακολούθα την»

«Μείνε στο παρόν. Δεν μπορείς με τίποτα να αλλάξεις το παρελθόν και το μέλλον δεν θα είναι ποτέ ακριβώς όπως το περιμένεις ή το ελπίζεις»

«Θυμήσου η ώρα είναι ΤΩΡΑ και ο τόπος είναι ΕΔΩ. Μην αφήνεις κανέναν και τίποτα, ακόμα και τις ίδιες σου τις σκέψεις, να σε βγάζουν από το παρόν».

(Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή»)

Το παρόν μόνο μας ανήκει… Απαλλάξου από τις αρνητικές σκέψεις σου και ζήσε… Ζήσε ελεύθερος. Δράσε… μην αντιδράς! Και τότε όλα θα πάρουν τον δρόμο τους και ίσως κάποια στιγμή να μάθεις γιατί «όλα γίνονται για κάποιο λόγο»….

Κι αν πάλι δεν μάθεις, είμαι σίγουρη πως κάποιος λόγος υπάρχει!

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Back to Top