Μεγάλο θόρυβο και σχόλια προκάλεσε η υπόδειξη Ντάισελμπλουμ στην κυβέρνηση να εξαντλήσει τη θητεία της και να προσφύγει στις κάλπες στον συνταγματικά προσδιορισμένο χρόνο, τον Σεπτέμβριο δηλαδή του 2019.
Αν και μπορεί να σχολιάσει κάποιος ότι αυτό είναι θεωρητικά το αυτονόητο, κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην χώρα μας, όπου η… εξαίρεση είναι ο κανόνας! Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνον δύο κυβερνήσεις εξάντλησαν την θητεία τους μετά την μεταπολίτευση: Η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου το 1985 και η κυβέρνηση Κώστα Σημίτη το 2004, οι οποίες μάλιστα και έχασαν εκείνες τις εκλογές.
Υπήρχε όμως πραγματικός λόγος για την παρέμβαση Ντάισελμπλουμ ή ήταν μια γενική τοποθέτηση υπέρ της πολιτικής σταθερότητας; Σίγουρα, μέχρι ενός σημείου, η πολιτική και κατά συνέπεια και η οικονομική σταθερότητα στην Ελλάδα ήταν ένας από τους λόγους που έκανε αυτήν τη δήλωση ο Ευρωπαίος αξιωματούχος. Κι ας ήξερε ο επικεφαλής του Eurogroup ότι εκ των πραγμάτων ερχόταν σε αντίθεση με το διακηρυγμένο αίτημα της ΝΔ (και όχι μόνον) να γίνουν οι εκλογές το ταχύτερο δυνατόν, αλλά και ότι θα προκαλούσε αρνητικά σχόλια, ειδικά στην κοινή γνώμη μίας χώρας που είναι «αλλεργική» σε οτιδήποτε μπορεί να χαρακτηρισθεί «παρέμβαση» στα εσωτερικά της.
Όσον αφορά άλλωστε τους αστικούς θρύλους, όσοι αρέσκονται στις θεωρίες συνομωσίας δεν μπορεί να ξεχάσουν ότι όταν ήρθε ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Γουόρεν Κρίστοφερ στην Αθήνα, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δήλωσε «κατά λάθος» ότι οι εκλογές θα διεξάγονταν το 1993 (και όχι το 1994 που έληγε η τετραετία), όπως και τελικά... έγινε!
Σχετικά με τις δηλώσεις Ντάισελμπλουμ φαίνεται όμως ότι υπάρχει κι άλλου είδους «καπνός» που οδήγησε τον πρόεδρο του Euogroup να πει κάτι τέτοιο και αυτός δεν είναι άλλος από το να στείλει μήνυμα στην κυβέρνηση, να μην κάνει σχέδια για κάλπες, όσο κι αν φαίνεται ότι στο στόχαστρο βάζει και το αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για εκλογές.
Παρότι μεταδίδεται προς τα έξω, τόσο από την ΕΕ όσο και από ελληνική κυβέρνηση, ότι το κλίμα που επικρατεί στις σχέσεις με τους εταίρους είναι καλό, αλλά και ότι η τρίτη αξιολόγηση θα κλείσει μέχρι το τέλος του έτους, το καμπανάκι του επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, Π. Λιαργκόβα, για τις συνέπειες αν δεν κλείσει μέχρι τότε, δεν ήταν αμελητέο. Και επειδή διαβεβαιώσεις υπήρχαν άπειρες στο παρελθόν για κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, με κορυφαίο το «καήκαμε» του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, οι εταίροι είναι προφανές ότι φυλάνε τα ρούχα τους για να έχουν τα μισά.
Κυρίως, όμως, στις Βρυξέλλες έχει φθάσει ο απόηχος των σεναρίων ότι ο Αλέξης Τσίπρας εξετάζει το σενάριο για εκλογές στον χρόνο μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου του 2018, ενόψει δηλαδή της επιδιωκόμενης εξόδου στις αγορές και πριν από την ολοκλήρωση του ελληνικού προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018. Στην περίπτωση αυτή ο κ. Τσίπρας θα υποσχεθεί έξοδο από τα μνημόνια, χωρίς να ρισκάρει να πάει κάτι στραβά ή να αναγκασθεί η Ελλάδα να ζητήσει… τέταρτο μνημόνιο και νέα δανεικά, εάν τα spread δεν επιτρέψουν τότε την έξοδο στις αγορές.
Το με «ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια» θα έχει εφαρμογή και σε αυτήν την περίπτωση, καθώς με τον τρόπο αυτόν θα μπορεί να ελπίζει ότι θα συγκρατήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μάζα ψηφοφόρων, ειδικά αν έχει προηγηθεί ένα μπαράζ μέτρων κοινωνικής πολιτικής, όπως το μέρισμα του πρωτογενούς πλεονάσματος που ετοιμάζεται να διανείμει, το Νοέμβριο μάλιστα αυτή τη φορά και όχι τον Δεκέμβριο. Τα όσα είπε ο αναπληρωτής υπουργός Γιώργος Χουλιαράκης μόλις χθες στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, συνηγορούν στο ότι η κυβέρνηση επεξεργάζεται ένα σενάριο με υποσχέσεις «για καλύτερες μέρες». Το κατά πόσον θα το επιτρέψουν οι εταίροι και σε ποιον βαθμό θα συνεχισθεί ο "μήνας του μέλιτος" με την κυβέρνηση, είναι ένα άλλο ζήτημα.
Το ενδεχόμενο αυτό διατηρεί σε εγρήγορση και την αξιωματική αντιπολίτευση, όπως φανερώνει η επίδειξη κινητικότητας του κομματικού μηχανισμού από τη ΝΔ, η οποία προσδιόρισε για τις 15-17 Δεκεμβρίου του 2017 το συνέδριο αρχών και θέσεων του κόμματος. Όσοι έχουν εμπειρία από κομματικές διαδικασίες υποστηρίζουν ότι δεν έχει κανείς λόγο να προσφύγει σε ένα συνέδριο με τις αναπόφευκτες κόντρες που προκαλεί, ειδικά όταν δεν είναι το τακτικό συνέδριο του κόμματος, χωρίς να υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος και δε διαφαίνονται κάλπες στον ορίζοντα. Και είναι αρκετοί στην Πειραιώς που «ψυλλιάζονται» ότι η κυβέρνηση κρατά στη φαρέτρα της το ενδεχόμενο εκλογών για το β΄τρίμηνο του 2018, παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις.
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν σε καμία περίπτωση πάντως ότι ο κ. Τσίπρας έχει αποφασίσει ήδη ότι θα προσφύγει στις κάλπες την άνοιξη ή στις αρχές του καλοκαιριού τον επόμενο χρόνο. Ενδεχομένως, αν οι αγορές τον πείσουν με το ύψος των επιτοκίων και των spread για τα ελληνικά ομόλογα ότι μπορεί να βγει στις αγορές, το σενάριο να μπει στο συρτάρι και να ενεργοποιηθεί ένα plan b για την «πανηγυρική» αξιοποίηση της εξόδου από τα μνημόνια.
Στην περίπτωση αυτή, ο ακριβής χρόνος των εκλογών θα καθορισθεί από την εύρεση του κατάλληλου timing, μέσα από τον συνδυασμό των σεναρίων «δεξιάς παρένθεσης» (για το ενδεχόμενο εκλογής της ΝΔ), τις ευρωεκλογές του 2019 (με τις οποίες μπορεί να διεξαχθούν ταυτόχρονα οι ελληνικές βουλευτικές) και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στο τέλος του ίδιου χρόνου (με νέα πλέον Βουλή), αλλά σε καμία περίπτωση δε θα γίνουν πριν το β΄εξάμηνο του 2018.
Αν πάντως οι αγορές δεν πείσουν τον πρωθυπουργό ότι θα εξελιχθούν όλα ομαλά με την έξοδο από τα μνημόνια, ο πειρασμός να βάλει ψηλά τον πήχη ο κ. Τσίπρας για την επόμενη κυβέρνηση, η οποία θα κληθεί να υλοποιήσει αυτή το εγχείρημα της ολοκληρωσης του προγράμματος, αν δεν επανεκλεγούν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα είναι μεγάλος. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, ο πρωθυπουργός θα κρατά ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, διαβεβαιώνοντας όμως ότι θα εξαντλήσει τη θητεία του, προς ικανοποίηση και του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ που δε θέλει ούτε καν να ακούσει τα σενάρια για κάλπες. Οι πρόωρες εκλογές, όμως, όπως ο ανασχηματισμός και η υποτίμηση του νομίσματος (όταν είχαμε εθνικό νόμισμα), ως γνωστόν, δεν προαναγγέλλονται.
Του Αλέξη Διακόπουλου
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
