Με προβληματισμό δέχονται οι Βρυξέλλες τις πληροφορίες για αύξηση των συμβασιούχων του δημοσίου στην Ελλάδα, τη στιγμή που ο περιορισμός τους αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση, στο πλαίσιο της τρίτης αξιολόγησης και την ώρα που Βρυξέλλες και εταίροι είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τη χώρα να σπάσει το απόστημα της χρόνιας κακοδιοίκησης και του πελατειακού κράτους.
Συγκεκριμένα, πηγές του Συμβουλίου σχολίασαν στο star.gr ότι «δεν είναι θετικό να μιλάμε για αυξήσεις συμβασιούχων, τη στιγμή που έχουμε μπροστά μας ένα τόσο μεγάλο και σημαντικό εγχείρημα», προειδοποιώντας ότι το θέμα θα συζητηθεί στο επίπεδο των εκπροσώπων των 19 Υπουργείων Οικονομικών.
Εξάλλου με το Euroworking Group της επόμενης εβδομάδας ξεκινά και πάλι η «ελεγκτική σεζόν» για την Ελλάδα, με ανοιχτό το πόσες αξιολογήσεις θα χωρέσουν στους 12 μήνες που απομένουν στο πρόγραμμα, αλλά και το πόσες από τις δύσκολες θεσμικές και διαρθρωτικές αλλαγές θα ολοκληρωθούν.
Η μεταρρύθμιση στο δημόσιο τομέα, την οποία δεν ολοκλήρωσε μέχρι σήμερα καμία ελληνική κυβέρνηση, θα κρίνει την ομαλότητα με την οποία θα ολοκληρωθεί (αν ολοκληρωθεί επιτυχώς) το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης.
Κινητικότητα, αξιολόγηση, μισθολόγιο, οργανογράμματα και στελέχωση, αναμένεται ότι θα κινητοποιήσουν τα πλέον αντιδραστικά αντανακλαστικά ενός συστήματος που, όπως η τρόικα έχει καταγράψει και το Eurogroup έχει δεχθεί, είχε το αυτί του πολιτικού συστήματος από καταβολής ελληνικού κράτους.
Εκτός όμως της αποπολιτικοποίησης του δημοσίου, υπάρχουν και αλλά και θέματα που άπτονται της ταχύτητας της απονομής δικαιοσύνης, του ανοίγματος επαγγελμάτων και αγορών (εργαλειοθήκη ΟΟΣΑ), μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, την τοπική αυτοδιοίκηση, την υγεία, αλλά και «ουρές» από τις προηγούμενες αξιολογήσεις, όπως το εθνικό χωροταξικό σχέδιο (κτηματολόγιο παντού), χωρίς ωστόσο να έχουν καθοριστεί ακόμα, ούτε η χρονική αλληλουχία, ούτε όλες οι λεπτομέρειες των παρεμβάσεων.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος των δημοσιονομικών αποκλίσεων.
Το στοίχημα όμως της Ελλάδα τους επόμενους 12 μήνες δεν είναι απλά η έξοδος από το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης, αλλά το αν θα γίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, με λειτουργικούς θεσμούς εμπιστοσύνης και οικονομικές προοπτικές ή θα χρειαστεί νέα διάσωση το 2023, όταν θα αρχίσει να αποπληρώνει το χρέος της προς τους επίσημους δανειστές.
Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα των Βρυξελλών προς όσους σκέφτονται να «χαλαρώσουν» ή σχεδιάζουν ήδη παλαιού τύπου προεκλογικές συμπεριφορές. Σύμφωνα με κύκλους της Κομισιόν που βρίσκονται πολύ κοντά στην παρακολούθηση του ελληνικού προγράμματος, το τελευταίο στάδιο της προσαρμογής της χώρας στην λειτουργική κανονικότητα οφείλει να απαντά στα παρακάτω ερωτήματα:
• βιώσιμη φορολογική πολιτική που σε μεσοπρόθεσμο επίπεδα θα εξασφαλίζει στους πολίτες ανταποδοτικές υπηρεσίες επιπέδου και δεν θα συντηρεί απλά μαύρες τρύπες και προβληματικές δομές,
• ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα που δεν θα αφήνει χρέη στις επόμενες γενιές,
• πραγματική οικονομία, ανοιχτή και με ευκαιρίες που δεν θα συντηρεί κλίκες και κεκτημένα προνομοιούχων ομάδων εις βάρος όλων των υπολοίπων,
• μια ανεξάρτητη δημόσια διοίκηση με λειτουργικές δομές και ουσιαστική στελέχωση που δεν θα επιβάλλεται από πολιτικές σκοπιμότητες και κομματικές αναγκαιότητες,
• συστημική, απολίτικη φορολογική διοίκηση, πολεοδομίες, τελωνεία και υπηρεσίες που θα αποκλείουν τις συναλλαγές και θα έχουν αποβάλει τη διαφθορά,
• δημόσια παιδεία που θα δημιουργεί ευκαιρίες και δεν θα αναπαράγει ταξικές και εισοδηματικές ανισότητες,
• ανεξάρτητη δικαιοσύνη, η οποία θα απονέμεται ταχέως και αποτελεσματικά σε ένα προβλέψιμο νομικό περιβάλλον,
• ένα επίσης προβλέψιμο και καλά ρυθμισμένο επενδυτικό περιβάλλον, που θα προσελκύει κεφάλαια, με θεσμική σταθερότητα χωρίς εκπλήξεις και δυσάρεστες εμπειρίες για τους συναλλασσόμενους.
Όλα αυτά αποτελούσαν στόχους τόσο του πρώτου (2010), όσο και του δεύτερου προγράμματος διάσωσης (2012) και καθόλου τυχαία παραμένουν το ζητούμενο.
Όλα τα παραπάνω είναι απολύτως γνωστά στα υπουργεία οικονομικών των εταίρων της χώρας, τους θεσμούς, την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Στην πράξη η χώρα θα συνεχίσει να ελέγχεται για όλα τα παραπάνω και μετά το καλοκαίρι του 2018, στο πλαίσιο των εκθέσεων για τις μακροοικονομικές ανισορροπίες, στο προληπτικό πια σκέλος του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, αλλά και με εξάμηνες αποστολές ελέγχου στο πλαίσιο της επιτήρησης μετά το πρόγραμμα.
Για τους επενδυτές, τις αγορές και όσους ελπίζει η Ελλάδα να προσελκύσει στο μέλλον τα πράγματα είναι πολύ απλά: ή η χώρα θα προσαρμοστεί σε ό,τι είναι αναμενόμενο από την ευρωπαϊκή της ιδιότητα, ή αργά ή γρήγορα, θα αποκοπεί εκ νέου από τις αγορές και θα χτυπάει εκ νέου την πόρτα των ευρωπαϊκών θεσμών, από πολύ χειρότερη θέση.
Προς το παρόν οι 19 της ευρωζώνης έχουν συμφωνήσει να παράσχουν στην χώρα κάθε δυνατή διευκόλυνση για να καταστήσουν τον διάδρομο προς τον αυτόνομο δανεισμό βατό.
Η χώρα επωφελήθηκε από πρωτοφανή αλληλεγγύη, με την ΕΕ να έχει ενορχηστρώσει τη διαγραφεί 107 δις ευρώ χρέους ήδη από το 2012 και να έχει επιτρέψει στη χώρα να κερδίζει άνω των 8 δις ευρώ το χρόνο, μέσω των προνομιακών δανείων του ESM, καθιστώντας το χρέος της ένα από τα πιο φτηνά στην εξυπηρέτησή τους στον δυτικό κόσμο.
Επιπλέον έχουν δεσμευθεί για μια νέα τριπλή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το πρώτο σκέλος της οποίας έχει ήδη εκτελεστεί (και συμβάλει σε συνολική μείωση της καθαρής ονομαστικής αξίας κατά 20 μονάδων του ΑΕΠ) και το δεύτερο σκέλος της οποίας έχει συνδεθεί με την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων του τρίτου προγράμματος διάσωσης.
Όπως έλεγε στo star.gr αξιωματούχος της ευρωζώνης «χωρίς τις μεταρρυθμίσεις, το Eurogroup δεν πρόκειται να αποφασίσει την εκτέλεση των μεσοπρόθεσμων μέτρων». Αυτό εξάλλου προβλέπουν οι συμφωνίες που έχει υπογράψει η χώρα.
Το στοίχημα είναι όμως πολύ μεγάλο και ενόψει της προεκλογικής χρονία του 2019, υπάρχουν φόβοι πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα για μια ακόμη φορά θα πιεστεί να πάει προς την λάθος κατεύθυνση. Το λάθος θα είναι όμως θανάσιμο, λένε στο star.gr πηγές κοντά στην παρακολούθηση του ελληνικού προγράμματος. Προειδοποιούν δε, την κυβέρνηση πως δεν μπορεί ούτε να αγνοήσει τους ελεγκτές (ιδίως το ΔΝΤ) και δεν μπορεί να βασιστεί σε προεκλογικές χάρες.
Το πρόγραμμα τελειώνει το 2018 και αμέσως μετά τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
