Η Χριστίνα Φλαμπούρη και η Βανέσσα Αρχοντίδου μέχρι τις 20 Μαΐου ήταν δύο σύγχρονες, ανεξάρτητες, εργαζόμενες γυναίκες. Όμως μετά την 20η Μαΐου είναι και κάτι ακόμα, πιο μεγάλο και πιο σπουδαίο… Είναι μαζί με ακόμα μία ορειβάτισσα, οι πρώτες Ελληνίδες που πάτησαν στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου, στο Έβερεστ.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα οι δύο γυναίκες δεν έκρυψαν την ικανοποίησή τους, τον ενθουσιασμό τους και την ευτυχία για την κατάκτηση ενός πολύ δύσκολου στόχου, για τον οποίο προετοιμάζονταν τα τελευταία τρία χρόνια.
Έβερεστ: Δύο Ελληνίδες ετοιμάζονται να κατακτήσουν τη «Στέγη του Κόσμου»
«Ο κόσμος από το Έβερεστ είναι σαν μια θάλασσα κορφών»
Το μεγάλο ταξίδι για το Έβερεστ ξεκίνησε στις 5 Απριλίου. Η Χριστίνα και η Βανέσσα αποχαιρέτησαν τους δικούς τους και αποφασισμένες έφτασαν στο Νεπάλ με το βλέμμα στραμμένο στο «Μπαλκόνι του Θεού».
«Δεν μπορώ ούτε εγώ να το πιστέψω ότι τα καταφέραμε. Μετά από 20 χρόνια που πάτησε στην κορυφή του Έβερεστ ο πρώτος Έλληνας άνδρας ορειβάτης, φέτος ανέβηκαν τρεις Ελληνίδες. Δύο μέτρα πριν από την κορυφή συγκινήθηκα. Αμέσως όμως μόλις ξεκίνησαν τα δάκρυα είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να συνέλθω γιατί τα δάκρυα πήγαιναν στη μάσκα οξυγόνου και δε θα μπορούσα να ανασάνω», είπε στο star.gr η Χριστίνα Φλαμπούρη, η οποία πάτησε πρώτη στο Έβερεστ και μετά από λίγες ώρες την ακολούθησε η Βανέσσα, ενώ την επόμενη μέρα ανέβηκε μία ακόμα Ελληνίδα.
Τα λίγα αυτά δευτερόλεπτα που βρέθηκε εκεί ένιωσε πως επιβραβεύτηκαν όλοι οι κόποι της. Ο κόσμος από εκεί μοιάζει σαν μια απέραντη θάλασσα κορφών, όπου χάνονται τα όρια ανάμεσα στα βουνά και τα σύννεφα.
Όταν αντίκρισα τη θέα από εκεί πάνω ένιωσα σαν Θεός και σαν μυρμήγκι ταυτόχρονα. Ένιωσα την απόλυτη δύναμη και την ίδια στιγμή αδύναμη μπροστά στη δύναμη της φύσης, είπε η Χριστίνα.
«Η ανάβαση στο Έβερεστ είναι μια μοναχική διαδικασία», είπε στο star.gr η Βανέσσα Αρχοντίδου. «Την ώρα που έφτασα στην κορυφή είχε πάρα πολύ αέρα και στο μυαλό μου είχα ότι πρέπει να κατέβω και από το βουνό με ασφάλεια για να πω ότι πέτυχα τον στόχο μου. Έτσι εκείνη τη στιγμή δε βίωσα ένα συναίσθημα ευτυχίας και χαράς, επομένως τα πιο έντονα συναισθήματα τα ένιωσα όταν κατέβηκα. Όμως αυτό που βίωσα και με ακολουθεί έως και τώρα είναι γαλήνη», συνέχισε.
Οι δυσκολίες και οι αρνητικές σκέψεις
Η διαδρομή μέχρι της κορυφή του Έβερεστ είχε πάρα πολλές δυσκολίες, και η ανάβαση, ήταν μια αναμέτρηση με τον ίδιο τους τον εαυτό. Φέτος για πρώτη φορά οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ άσχημες και όλοι ανέμεναν με αγωνία το «παράθυρο» εκείνο, την μικρή δηλαδή βελτίωση του καιρού, που θα τους έκανε να επιχειρήσουν την ανάβαση προς την κορυφή.
Το θέλαμε πάρα πολύ και χάρη στην ορειβασία μαθαίνεις το μυαλό σου να επικεντρώνεται στα θετικά. Στο Έβερεστ υπήρχαν πολλά που μας έκαναν να σκεφτούμε τα αρνητικά και να φοβηθούμε, αλλά είχα κάνει focus μόνο στην επιτυχία, είπε η Χριστίνα.
Και για τις δύο ωστόσο υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκαν να τα παρατήσουν. Η Χριστίνα για παράδειγμα την μέρα που επιχείρησαν να ανέβουν στην κορυφή έχασε για λίγο την όρασή της από το αριστερό της μάτι και δέκα ώρες περπατούσε χωρίς να βλέπει από το μάτι αυτό. Η Βανέσσα από την άλλη, λίγα μέτρα πριν από την κορυφή δυσκολευόταν να αναπνεύσει, καθώς η μάσκα της πάγωσε. Στο επικίνδυνο «Chilary’s Step», αισθάνθηκε να ασφυκτιά και χάρη στην αυταπάρνηση του οδηγού της που της έδωσε τη δική του μάσκα, κατάφερε να συνεχίσει την πορεία της.
Το απίστευτο traffic στο βουνό και τα συναισθήματα όταν αντίκρισαν νεκρούς
Οι καιρικές συνθήκες που επικράτησαν στο Έβερεστ ήταν η αιτία και για τις απίστευτες εικόνες με τις ουρές ορειβατών που έκαναν τον γύρο του κόσμου. Φέτος είχαν εκδοθεί περίπου 380 άδειες για την ανάβαση στο βουνό. Ο καιρός ήταν πάρα πολύ άσχημος, επομένως στο πρώτο άνοιγμα, πάρα πολλοί επιχείρησαν τη μεγάλη πορεία προς την κορυφή.
Η Χριστίνα και η Βανέσσα ήταν τυχερές, γιατί ανέβηκαν στο Έβερεστ τρεις μέρες νωρίτερα από τους υπόλοιπους κι έτσι δεν αντιμετώπισαν το λεγόμενο traffic στο στενό πέρασμα λίγο πριν την κορυφή και δεν αντίκρυσαν τις εικόνες με τους νεκρούς.
Ωστόσο, λίγες μέρες νωρίτερα η Χριστίνα επιχείρησε και κατάφερε να ανέβει στο Λότσε, την τέταρτη ψηλότερη κορυφή του κόσμου, όπου έζησε μια συγκλονιστική εμπειρία.
«Πέντε μέτρα πριν από την κορυφή είδα έναν άνθρωπο να κάθεται στο βραχάκι και αναρωτήθηκα πότε μας προσπέρασε, γιατί ήμασταν μόνοι στο βουνό. Συνειδητοποίησα ότι ήταν ένας νεκρός, ο οποίος βρισκόταν εκεί δέκα χρόνια, κι όταν είδα ότι φορούσε τον ίδιο εξοπλισμό με μένα, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε στη θέση του να είναι ένας από εμάς. Έπαθα σοκ και άρχισα να κλαίω, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να σκαρφαλώνω», είπε η Χριστίνα.
«Θέλει ψυχή, συμπαράσταση και τύχη να ανέβεις στο Έβερεστ»
Και οι δύο, αν και διαφορετικοί χαρακτήρες συμφωνούν πως η ανάβαση στο Έβερεστ θέλει ψυχή και δηλώνουν ότι θα το ξαναέκαναν με την πρώτη ευκαιρία.
«Για λίγα λεπτά μετά την ανάβαση στην κορυφή του Έβερεστ ένιωσα ότι μπορώ να πετύχω τα πάντα. Μετά όμως, όταν προσπάθησα να εκλογικεύσω αυτό που πέτυχα, συνειδητοποίησα ότι χρειάζεται τύχη, πρόγραμμα και η συμπαράσταση πολλών ανθρώπων. Αισθάνομαι ενοχές γιατί έλειψα πολύ καιρό μακριά από τα παιδιά και τον σύζυγό μου, αλλά ήταν ένα προσωπικό όνειρο και μέσα από αυτό ήθελα να δείξω στα παιδιά μου ότι πρέπει να κάνουν αυτά που τα κάνει ευτυχισμένα», είπε η Βανέσσα.
«Το ότι ανέβηκα στο Έβερεστ και γύρισα πίσω υγιής με έκανε να αισθανθώ ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα. Χρειάζεται ψυχή για να ανέβει κάποιος στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου, καλή φυσική κατάσταση και φυσικά τύχη», είπε η Χριστίνα.
Επόμενος στόχος είναι η ψηλότερη κορυφή της Ανταρκτικής, με την οποία θα ολοκληρώσουν και το 7 Summit Project, την κατάκτηση δηλαδή των επτά ψηλότερων κορυφών του κόσμου.
