Ό,τι κι αν άκουγες στα 90s, από Καρρά μέχρι Metallica, είτε ήσουν βαθύ ΠΑΣΟΚ, γιατί έτσι σου είπαν οι γονείς σου, ή ΝΔ πάππου προς πάππου, Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός, AEK, ΠΑΟΚ ή Άρης, σίγουρα θα είχες ακούσει Offspring και θα είχες νιώσει έστω και λίγο cool. Η punk rock μπάντα του τέλους της προηγούμενης χιλιετίας, που κατάφερε να γίνει mainstream, συνεχίζει να είναι πιο cool από ποτέ και να παίζει δυνατά για μικρούς και μεγάλους.
Τα μωρά στην πίστα του Release Athens Festival στην Πλατεία Νερού ήταν πολλά, αφού μεγάλωσες και έκανες και παιδιά και θες να ακούσεις την μπάντα των εφηβικών σου χρόνων πάσει θυσία. Πού πας με το καρότσι ωρέ; Καλά κάνεις, να αποκτήσουν και τα μπεμπέ μουσική παιδεία. Να γίνουν ιδιοφυίες, όπως και ο Dr. Bryan (Dexter) Holland. Γιατί η παιδεία δεν είναι μόνο στο μέγαρο, που πήγαμε κι εκεί με τον παίδαρο... και τι καταλάβαμε.
Ο frontman των Offspring είναι super-geek, βασικά είναι λίγο πολύ πανέξυπνος, αλλά και ενδιαφέρων τύπος. Το τραγούδι Come out and Play, το εμπνεύστηκε στο εργαστήριο του πανεπιστημίου, όταν κατά τη διάρκεια ενός πειράματος κατάλαβε πως τα μπουκάλια όπου ανέπτυσσε βακτήρια έπρεπε να τα κρατήσει χωριστά, για να πάρουν τη σωστή θερμοκρασία. «You gotta keep ‘em separated» φίλε μου. Αλλά επειδή έχει και κοινωνικοπολιτικό σχόλιο στον στίχο του, σκέφτηκε πως και τους τύπους «Τι κοιτάς ρε φίλε;» των ‘90s έπρεπε να τους κρατάς χωριστά (separated), γιατί ειδικά αν ήταν ανήλικοι, δε θα πήγαιναν ούτε φυλακή.
Η μουσική του επιτυχία τον κράτησε μακριά από την ακαδημαϊκή του πορεία για κάποια χρόνια, μέχρι που πήρε το διδακτορικό του στη Μοριακή Βιολογία το 2017. Όπως έχει πει, η επιστήμη τον ενθουσιάζει όσο και το punk rock. Δεν είναι εν τω μεταξύ ο μόνος punk ροκάς που έχει PhD. Παρόμοια πορεία έχουν ακολουθήσει οι frontmen των Bad Religion και των Descendents, κάτι που σε κάνει να πιστεύεις πως ίσως και να υπάρχει μια κάποια διασύνδεση μεταξύ των δύο.
Το live της Κυριακής είχε μία δόση από την επιστήμη του punk rock σε συνδυασμό με την τέχνη του είδους. Το κοινό χοροπηδούσε και χτυπιόταν, τη στιγμή που τα μέλη της μπάντας φαίνονταν ξεκούραστα, ήρεμα, σίγουρα. Το poker face του Dr. Dexter σε συνδυασμό με την κοινωνικότητα του γερόλυκου κιθαρίστα Noodles, τα ακούραστα χέρια του Gen-Z ντράμερ Brandon Pertzborn, που άφησε το κοινό με το στόμα ανοιχτό με το πολύλεπτο solo του (και πού να κουραστεί ο πιτσιρικάς;), το άνετο στυλ του μπασίστα Todd Morse, και η κρυφή δύναμη του Jonah Nimoy σε όλα τα όργανα, σε έκαναν να αισθάνεσαι ανέμελος, ελεύθερος, δυνατός, όπως τότε. Κι ας μη σου λείπει η γκόμενα ή ο γκόμενος που σε έκανε ό,τι ήθελε, αφού δεν είχες self-esteem, όπως κατέληξαν και οι Offspring.
Την επόμενη μέρα, γεμάτος αυτοπεποίθηση, ώριμος/ώριμη πια, ξύπνησες και κατάλαβες πως είναι 2024, αφού η νύστα και οι πόνοι σε όλο το κορμί από το χτύπημα σε έκαναν να θυμηθείς πως δεν είσαι πια στην εφηβεία. Αναρωτιέμαι αν αισθάνθηκε έτσι και ο Dexter ή ξύπνησε φράπα έτοιμος για νέα πειράματα.
