«Έρως ανίκατε μάχαν» η ωδή στον έρωτα από την Αντιγόνη του Σοφοκλή, εντρύφησε στο σκληρό δίσκο της ψυχής μας ως δεδομένο, από όταν την διδαχθήκαμε ακόμα στα σχολικά μας χρόνια.
Στο σήμερα, όμως, στα χρόνια της κρίσης, ο έρωτας κερδίζει κάθε μάχη; Σε ένα περιβάλλον αβέβαιο, μετέωρο, ζόρικο, πιεστικό, θλιβερό και καταθλιπτικό… ο έρωτας μπορεί να ανθίσει άραγε; Τα οικονομικά προβλήματα, η ανεργία, οι δυσχέρειες δεν ρίχνουν μόνο το ηθικό των Ελλήνων, αλλά προκαλούν μεταξύ άλλων και την εξόντωση του μοναδικού συναισθήματος που μπορεί να «απογειώσει» έναν άνθρωπο και μάλιστα ανέξοδα, αυτό του έρωτα. Και αναφέρομαι κυρίως στη γενιά των 30+… αυτών δηλαδή που κάνουν όνειρα για τη ζωή τους, τα οποία δυσκολεύονται λόγω εξωγενών κυρίως παραγόντων να πραγματοποιήσουν.
Σύμφωνα με μελέτη του Ανδρολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, πρωταρχικό ζητούμενο στις σχέσεις των γυναικών είναι τελικά η ασφάλεια και η πίστη από τον ερωτικό τους σύντροφο, ενώ το παλαιότερο σημαντικό στοιχείο που ήταν η οικονομική κατάσταση και η κοινωνική ζωή του συντρόφου τους, έχει παραμεριστεί. Τα στοιχεία της έρευνας μας προσγειώνουν κάπως, καθώς παράλληλα, δείχνουν ότι ο ρομαντισμός μπορεί να περιμένει, και πως γινόμαστε πιο ρεαλιστές, ακόμη και στον έρωτα.
Αυτό δεν είναι και τόσο κακό, κατά τη γνώμη μου, αν σκεφτεί κανείς πως δίνουμε στο κομμάτι του «έρωτα» μια πιο ώριμη χροιά, μια πιο συνειδητοποιημένη και βαθύτερη οντότητα. Για παράδειγμα δεν επιλέγουμε σύντροφο βάσει της εξωτερικής του εμφάνισης αλλά βάσει του πώς μας κάνει να αισθανόμαστε στο πλευρό του... τώρα ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Το βέβαιο είναι πως τα δεδομένα έχουν αλλάξει στα χρόνια της κρίσης. Και που καταλήγουμε; Δώσαμε σημασία στην ουσία, αλλά τώρα που τη βρήκαμε, δεν μπορούμε να τη ζήσουμε και να την ευχαριστηθούμε (;) Κάπως έτσι. Ο ρομαντισμός εγκλωβίζεται σε «μιζέριες», ο έρωτας συννεφιάζει… και τα προβλήματα διογκώνονται γύρω μας αλλά κυρίως μέσα μας.
Κατά την άποψη μου όμως… -επειδή δεν ξέρω αν ο έρωτας κερδίζει κάθε μάχη, ξέρω σίγουρα όμως ότι χρειάζεται να πολεμήσεις-, το ζήτημα δεν είναι τόσο ο έρωτας, (για τον οποίο υπάρχει πάντα τρόπος να αναθερμαίνεται) όσο η αληθινή αγάπη. Και ναι πιστεύω πως αυτή… μπορεί να αντέξει κάθε αντιξοότητα! Αν όχι, δεν είναι αληθινή.
