Η προσφυγική αλλά και η οικονομική κρίση που ταλανίζουν τη χώρα μας, αποτελούν δύο από τα πιο δυσεπίλυτα θέματα με πολλές «παράπλευρες απώλειες». Η ανθρωπιστική διαχείριση αυτών των προβλημάτων κρίνεται πιο αναγκαία από ποτέ.
Το star.gr μίλησε με τη Βάλια Σαββίδου, Υπεύθυνη Τύπου και Εκδηλώσεων / Press & Event Officer του Solidarity Now, μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης που ιδρύθηκε το 2013 με την υποστήριξη του Open Society Foundations (OSF/OSIFE).
Η αποστολή της οργάνωσης είναι διττή:
- Να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πιο ευπαθών ομάδων πληθυσμού με δωρεάν παροχή υπηρεσιών καθώς και,
- Να συμβάλει στην ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών μέσα από δωρεές για την υλοποίηση προγραμμάτων.
Η οργάνωση, από το 2013 μέχρι σήμερα, έχει διαθέσει 14,4 εκατομμύρια ευρώ για να υποστηρίξει συνολικά 73 προγράμματα, από τα οποία τα 45 αφορούν το ευρύτερο κοινωνικό φάσμα, ενώ 10 εκατομμύρια ευρώ έχουν διατεθεί για να υλοποιηθούν 25 προγράμματα για την αντιμετώπιση της κρίσης που συνδέεται με τη μετανάστευση και το προσφυγικό.
Τα κύρια προγράμματα που υλοποιεί η οργάνωση σήμερα είναι:
Τα Κέντρα Αλληλεγγύης που λειτουργούν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, με την υποστήριξη του OSF και της Πρεσβείας της Νορβηγίας στην Ελλάδα μέσω των EEA Grants. Η λειτουργία των Κέντρων βασίζεται στην ιδέα ενός κόμβου προσφοράς και βοήθειας με τη συμμετοχή διαφορετικών ομάδων της κοινωνίας των πολιτών, με σκοπό να καλύψουν την έλλειψη πρόσβασης των πιο ευάλωτων πληθυσμών σε ολοκληρωμένες υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας.
«Μέχρι σήμερα έχουμε εξυπηρετήσει περισσότερους από 100.000 ανθρώπους μέσα από τις ανοιχτές δομές μας. Παράλληλα, μέσα από προγράμματα στέγασης και φιλοξενίας σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ έχουμε προσφέρει στέγη σε περισσότερους από 3.700 πρόσφυγες. Με τη συνεργασία της Unicef, έχουμε κινητές μονάδες σε περισσότερα από 11 σημεία σε όλη την Ελλάδα υποστηρίζοντας κυρίως τις μητέρες και τα παιδιά. Πιο πρόσφατη είναι η λειτουργία του Κέντρου Υποστήριξης Προσφύγων στη Θεσσαλονίκη που λειτουργεί ως ανοιχτός χώρος υποδοχής ανθρώπων με στόχο την παροχή δωρεάν υπηρεσιών», τονίζει η κυρία Σαββίδου.
Ο κόσμος είναι σύμμαχος στη δράση της οργάνωσης… «Παράδειγμα ανταπόκρισης του κοινού, αποτελούν οι συνάνθρωποί μας που άνοιξαν τα σπίτια τους και φιλοξένησαν περισσότερους από 700 πρόσφυγες, στο πλαίσιο του προγράμματος στέγασης και φιλοξενίας Home for Hope. Πρόσθετα, το Solidarity Now υποστηρίζεται από εθελοντές, από ανθρώπους διαφόρων ειδικοτήτων και δεξιοτήτων, που επιθυμούν να προσφέρουν στους συνανθρώπους μας μέσω των δράσεων της οργάνωσης», σημειώνει η κυρία Σαββίδου.
Σε ερώτηση πόσο ανοιχτό είναι το Solidarity Now σε καινοτόμες ιδέες, η κυρία Σαββίδου απαντά: «Το Solidarity Now ερευνά συνεχώς νέους τρόπους, ιδέες και προγράμματα με τα οποία μπορεί να ανταποκριθεί ακόμη πιο αποτελεσματικά στις ανάγκες των ευπαθών πληθυσμιακών ομάδων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα καινοτόμου ιδέας αποτελεί η υλοποίηση του εξειδικευμένου προγράμματος παροχής βοήθειας στους ΛΟΑΤΙ πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2016. Το πρόγραμμα με τίτλο Safe Refugee, έχει στόχο τη διαχείριση του διπλού στίγματος (ΛΟΑΤΙ+πρόσφυγας) και παρέχει μια σειρά από δωρεάν υπηρεσίες (διαμονή, ψυχο-κοινωνική υποστήριξη, ιατρική και νομική βοήθεια) που βελτιώνουν τη ζωή και την παραμονή των ωφελούμενων στην Ελλάδα».
Υπενθυμίζεται ότι η ΜΚΟ είχε περιγράψει με «μελανά» χρώματα την κατάσταση με τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, σε αναφορά που απέστειλε στην Ευρωβουλή. Σε αυτήν, κάνει λόγο για εξευτελιστική μεταχείριση των προσφύγων στους καταυλισμούς, αλλά και για διαφθορά και κακοδιαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων. Η κυρία Σαββίδου αναφερόμενη σε αυτό, σχολιάζει:
«Το Solidarity Now κατέθεσε αναφορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την οποία ζητάει από την Επιτροπή Αναφορών – PETI, να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα και των θλιβερών συνθηκών υποδοχής των ατόμων που ζητούν διεθνή προστασία. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουμε να επιστήσουμε την προσοχή του Κοινοβουλίου στο γεγονός ότι η κακοδιαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων στην Ελλάδα έχει αφήσει ένα μεγάλο αριθμό ατόμων να διαβιεί υπό εξευτελιστικές και άθλιες συνθήκες, οι οποίες έχουν ήδη κοστίσει τη ζωή σε αρκετούς ανθρώπους.
Προκειμένου να παρασχεθεί πιο άμεση και βιώσιμη ανακούφιση σε άτομα που υποφέρουν από απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, προτείνουμε η χρηματοδότηση της ΕΕ που προορίζεται για την υποδοχή να στραφεί προς εναλλακτικές μορφές στέγασης, όπως συστήματα μίσθωσης διαμερισμάτων και προγράμματα φιλοξενίας τα οποία είναι λιγότερο δαπανηρά και παρέχουν αξιοπρεπείς συνθήκες στους ανθρώπους που χρήζουν βοήθεια».
Ανθρώπινες ιστορίες που συγκλονίζουν
Εκκολαπτόμενος οικονομολόγος και ερασιτέχνης ποιητής, ο Adel πήρε την απόφαση στα 18 του να αλλάξει χώρα και ζωή, αρνούμενος να δεχτεί ως καθημερινότητά του τον πόλεμο. Σε κάθε του πρόταση αναφέρει «φοβόμουν τις συνθήκες, αλλά δεν φοβήθηκα καμιά στιγμή ότι δεν θα τα καταφέρω» και με σύμμαχο το θάρρος που του προσδίδει η ηλικία αλλά και ο χαρακτήρας του, ξεκίνησε την περιπέτειά του από τη Συρία, με πρώτο προορισμό την Τουρκία.
Χρειάστηκαν αρκετές ημέρες για να φτάσει στην Τουρκία, πραγματοποιώντας τη μεγαλύτερη απόσταση της διαδρομής με τα πόδια και τη μικρότερη με το λεωφορείο, όπως οι περισσότεροι ομοεθνείς του. Τα κατάφερε, διατηρώντας την πίστη για την καλύτερη ζωή που ήδη φαινόταν να υπάρχει μπροστά του. Ο Adel είχε αφήσει πια πίσω τους γονείς και τα πέντε αδέρφια του. Πέρασε λίγο καιρό στην Τουρκία δουλεύοντας, με σκοπό να συγκεντρώσει τα χρήματα που θα του εξασφάλιζαν μια θέση στη βάρκα που θα τον περνούσε απέναντι στη Μυτιλήνη. Ο Adel περιγράφει γλαφυρά την παραμονή του στην Τουρκία, έχοντας μόνο δυσάρεστες αναμνήσεις τόσο από την αντιμετώπισή του ως πρόσφυγα όσο και από τις πολύ δύσκολες συνθήκες εργασίας.
Ο επόμενός του σταθμός ήταν τελικά η Μυτιλήνη, μετά από ένα μακρύ νυχτερινό ταξίδι στο Αιγαίο. Ένα ταξίδι που περιελάβανε μια αναγκαστική διακοπή λόγω βλάβης, δυσάρεστες στιγμές ανθρώπων που κλαίνε, που φοβούνται, που αποχωρίζονται ό,τι αγαπούν και κατάφεραν να σώσουν από τα σπίτια τους, καθώς και την υπερπροσπάθεια των ανδρών επιβατών όπως του Adel, για τη σωτηρία όλων.
Η προσπάθεια να συνεχίσει προς την Ευρώπη τον οδήγησε στην Ειδομένη, τα κλειστά όμως σύνορα άνοιξαν τον δρόμο για την Αθήνα. Στην Αθήνα εντάχθηκε στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, ως αιτών άσυλο. Λίγο καιρό μετά όμως, αρνήθηκε τη μετεγκατάστασή του στη Ρουμανία. Ο Adel προτίμησε να μείνει στην Ελλάδα.
Σήμερα ο Adel είναι ένας νέος άνθρωπος που κάνει ολοένα περισσότερα βήματα μπροστά. Δουλεύει στο Solidarity Now ως διαπολιτισμικός μεσολαβητής βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο τους ομοεθνείς του, ενώ προσδοκά σύντομα να αρχίσει ξανά τις σπουδές του. Δεν έχει αποφασίσει ακόμη τί να διαλέξει – βιοτεχνολογία, φιλοσοφία ή οικονομικά. Μέχρι να αποφασίσει πάντως, γράφει ποιήματα στα αραβικά και στα αγγλικά, μαθαίνει ελληνικά ενώ συμμετέχει σε πολλές δραστηριότητες της οργάνωσης.
Τελευταία του δράση ήταν η ξενάγηση που έκανε τον περασμένο Οκτώβριο στους προσκεκλημένους του SolidarityNow στην έκθεση του Ai Wei Wei, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, και στο πλαίσιο εκδήλωσης της οργάνωσης με τίτλο «Μεταναστευτικές ροές και δράσεις του Solidarity Now». Ο Adel εξιστορώντας και το δικό του ταξίδι, ξενάγησε τους καλεσμένους στο φωτογραφικό τμήμα της έκθεσης του διάσημου Κινέζου καλλιτέχνη με θέμα το προσφυγικό ζήτημα.
Η Άβιν περιγράφει γλαφυρά το επίπονο ταξίδι τους από το Χαλέπι της Συρίας στην Ελλάδα, ενώ συγκινημένη λέει ότι «Όταν κάποιος φοράει το σωσίβιο, νοιώθει ότι θα πεθάνει. Θα επιζήσει, θα φτάσει, θα πεθάνει; Κανείς δεν ξέρει».
