Πολιτική απόφαση για την επί της αρχής ολοκλήρωση της 3ης αξιολόγησης, την εκταμίευση της δόσης και την έναρξη των συζητήσεων για την επόμενη μέρα (4η αξιολόγηση, έξοδος από το πρόγραμμα διάσωσης και 2η φάση αναδιάρθρωσης) αναμένεται να λάβει το αυριανό eurogroup, υπό το φως της θετικής έκθεσης συμμόρφωσης που συνέταξε η τρόικα.
Η δόση (ανάμεσα στα 6 με 7 δις) θα φτάσει τμηματικά στη χώρα μετά την ολοκλήρωση των εθνικών κοινοβουλευτικών εγκρίσεων, το 2ο μισό του Φεβρουαρίου.
Ταυτόχρονα θα ξεκινήσουν τετράμηνες συζητήσεις για την 2η φάση της αναδιάρθρωσης, την 4η αξιολόγηση και την εποπτεία της επόμενης μέρας. 4ης αξιολόγηση και αναδιάρθρωση είναι λίγο πολύ προκαθορισμένες, αλλά η συζήτηση για την εποπτεία μετά το πρόγραμμα περιπλέκεται από την ελληνική άρνηση να δεχθεί προληπτική χρηματοδοτική γραμμή στήριξης.
Αναλυτικά:
Όλες οι μέχρι στιγμής συζητήσεις ξεκινούσαν από την δέσμευση: “ό,τι υποσχεθήκαμε στον Α.Σαμαρά, θα το λάβει και ο Α.Τσίπρας”. Πρέπει να είναι απόλυτα σαφές ότι η προληπτική γραμμή χρηματοδότησης του 2014, ήταν υπόσχεση και όχι “απειλή”.
Η άρνηση της κυβέρνησης, για πολιτικούς λόγους που έχουν να κάνουν με το εκλογικό θυμικό και τις πεποιθήσεις που έχουν κακώς κυριαρχήσει στην Ελλάδα (πχ. πρόγραμμα = έλεγχος, απώλεια κυριαρχίας) δυσχεραίνει κάπως τα πράγματα διότι είναι πλέον σαφές πως το PPS (post program surveillance - εποπτεία μετά το πρόγραμμα) που χρησιμοποιείται σε Ιρλανδία, Κύπρο και Πορτογαλία έχει σχεδιαστεί για χώρες που δεν έχουν μερικά από τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας.
Η Ελλάδα έχει τις εξής ιδιαιτερότητες:
- δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία των αγορών, τουλάχιστον όχι σε μόνιμη βάση (τα χαμηλά σπρέαντς ανατρέπονται εν μια νυκτί σε περίπτωση υπαναχώρησης από τα συμφωνημένα, δημοσιονομικής εκτροπής, ή πολιτικών περιπετειών).
- η Ελλάδα έχει λαμβάνειν κεφάλαια με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και μετά την 20 Αυγούστου 2018. Για παράδειγμα αργά ή γρήγορα 14 δις από κέρδη επί ελληνικών ομολόγων (ΑΝFAs SMPs) θα επιστραφούν στη χώρα, κατά πάσα πιθανότητα για την πρόωρη αποπληρωμή του ΔΝΤ.
- τα “δημοσιονομικά μαξιλάρια” της Ελλάδας, που θα υποστηρίξουν την έξοδο, εξαρτώνται και βασίζονται στα πρωτογενή πλεονάσματα, 3,5% και 2,2%.
- η Ελλάδα έχει λάβει την υπόσχεση για δύο ακόμα αναδιαρθρώσεις χρέους, μία μετά τις 20 Αυγούστου και μία την επόμενη τριετία (μεσοπρόθεσμη - μάκροπρόθεσμη). Και μόνο η μεσοπρόθεσμη να εκτελεστεί, η χώρα “καθαρίζει σημαντικές από πληρωμές σε όλη τη δεκαετία του 2020”.
Σημειώνεται ότι Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και Κύπρος δεν έλαβαν καμία απολύτως βοήθεια μετά το πρόγραμμά τους, αντιθέτως όλες ανεξαιρέτως ξεκίνησαν πρόωρες αποπληρωμές, ή εξήλθαν από τη διαδικασία διάσωσης επίσης πρόωρα.
Συνεπώς το εύλογο ερώτημα μεταξύ των Υπουργείων Οικονομικών των 19 είναι, πως και με ποιον τρόπο θα θεσμοθετηθούν οι σχέσεις Ελλάδας - Ευρωζώνης που απορρέουν από τις τελευταίες παραπάνω διευθετήσεις.
Η προληπτική γραμμή πιστώσεων ήταν μια έτοιμη λύση. Αν όμως δεν τη ζητήσει η Ελλάδα, δεν μπορεί να της “επιβληθεί”. Αντιθέτως η ιδέα Μοσκοβισί για ένα “ελληνικής εμπνεύσεων, ελληνικής ιδιοκτησίας, αναπτυξιακό πρόγραμμα”, θα μπορούσε να “περπατήσει”, αρκεί η ελληνική πλευρά να εκμεταλλευτεί το ερχόμενο τετράμηνο για να το οριοθετήσει.
Διευκρινίζεται ότι ούτε το προληπτικό πρόγραμμα, ούτε η εποπτεία μετά το πρόγραμμα (PPS), ούτε το ευρωπαϊκό εξάμηνο (το προληπτικό σκέλος του συμφώνου σταθερότητας) θα έχουν “νέους όρους”, ή “επιπλέον μέτρα”. Συμβούλιο και Κομισιόν είναι κατηγορηματικοί σε αυτό.
Όμως, είναι λογικό, ότι ο εξάμηνος έλεγχος στο PPS και η ετήσια διαδικασία των μακροοικονομικών ανισορροπιών στο ευρωπαϊκό εξάμηνο δεν είναι “επαρκώς γρήγορες” ούτε για να βάλουν όρια σε μια πιθανή προεκλογική παροχολογία, ούτε για να δώσουν ένα θεσμικό πλαίσιο διαλόγου σε αλλαγές πολιτικών που θα θέλει να επιβάλει μια πιθανή επόμενη κυβέρνηση. Για αυτά απαιτείται γρήγορος έλεγχος με γρήγορες συνέπειες. Δηλαδή άμεση διάγνωση, άμεσος διάλογος και άμεση παραπομπή των θεμάτων στο eurogroup. Δυστυχώς η Ελλάδα έχει πάρα πολύ άσχημο παρελθόν σε θέματα εκτροπής (από την στατιστική απάτη του 2006-2009 ως τις ατέρμονες συζητήσεις για τα αυτονόητα του 2011-2012 και την αυτοκτονική διαπραγμάτευση του 2015) για να μη οριστεί καμία ασφαλιστική δικλείδα.
Οι Βρυξέλλες φυσικά γνωρίζουν τα πολιτικά προβλήματα. Ο πληθυσμός έχει εμποτιστεί από τα μυθεύματα περί απώλειας κυριαρχίας, τον τάχα φιλελευθερισμό και τη συνεχή στοχοποίηση “των ξένων”, που το αφήγημα δεν ανατρέπεται εύκολα. Σε αυτό φυσικά κατά τις Βρυξέλλες έχει ευθύνη το σύνολο του πολιτικού συστήματος, που τα αναπαρήγαγε, όμως για μια ακόμη φορά το σύστημα απέδειξε ότι είχε πυροβολήσει τα πόδια του. Στην Κύπρο ο Υπ.Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης “μάλωνε” με την τρόικα γιατί ήθελε να κάνει πιο πολλά και πιο γρήγορα. Η Κύπρος που είχε μια απεργία σε 2,5 χρόνια προγράμματος, έχει την ταχύτερη μείωση ανεργίας στην ΕΕ και τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης εδώ και 2 χρόνια. Η Ελλάδα ακόμα το συζητάει…
Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
