Για ύφεση της τάξεως του 10% το 2020 στην Ελλάδα κάνει λόγο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Στην έκθεση World Economic Outlook, η οποία δόθηκε την Μεγάλη Τρίτη στη δημοσιότητα, το ΔΝΤ προβλέπει ότι η ύφεση στην Ελλάδα για το 2020 θα φθάσει το 10%, όταν οι εκτιμήσεις, πριν την πανδημία του κορωνοϊού, ήταν για 3% ανάπτυξη.
Όσον αφορά την ανεργία, εκτιμά πως θα εκτιναχθεί στο 22,3%, από το 17,3%, που βρέθηκε το 2019.
Το Ταμείο προβλέπει ανοδική έκρηξη το 2021 με ανάπτυξη 5,1% και μείωση της ανεργίας στο 19%.
Η ανάπτυξη στην ομάδα των αναπτυγμένων χωρών –όπου αρκετές οικονομίες βιώνουν χιλιάδες κρούσματα και εφαρμόζουν μέτρα περιορισμού – προβλέπεται στο -6,1% το 2020.
Οι περισσότερες οικονομίες της ομάδας αυτής προβλέπεται να συρρικνωθούν φέτος, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ (-5,9%), της Ιαπωνίας (-5,2%), του Ηνωμένου Βασιλείου (-6,5%), της Γερμανίας (-7%), της Γαλλίας (-7,2%), της Ιταλίας (-9,1%) και της Ισπανίας (-8%).
Στις εκτιμήσεις του για την παγκόσμια οικονομία, το ΔΝΤ προβλέπει γενική ύφεση στο 3% το 2020, πολύ χειρότερη από αυτήν που κατεγράφη κατά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, αλλά ανάκαμψη 5,8% το 2021.
Για την ευρωζώνη εκτιμά πως το 2020 θα κλείσει με ύφεση 7,5% και πως το 2021 η οικονομία των χωρών του ευρώ θα αναπτυχθεί κατά 4,7%.
Πολιτικές για την φάση της ανάκαμψης
Όταν η πανδημία υποχωρήσει και τα μέτρα περιορισμού αρθούν, τότε το επίκεντρο της πολιτικής θα πρέπει να αλλάξει και να συγκεντρωθεί στην ταχεία ανάκαμψη, περιορίζοντας παράλληλα σταδιακά τα ειδικά στοχευμένα μέτρα που εφαρμόζονται την περίοδο της κάμψης και διασφαλίζοντας πως τα χρέη δεν θα επιβαρύνουν την οικονομική δραστηριότητα.
Η άρση των περιοριστικών μέτρων πιθανότατα θα είναι σταδιακή, και ακόμα και όταν αυτά αρθούν τελείως, η οικονομική δραστηριότητα μπορεί να χρειαστεί κάποιον χρόνο για να ομαλοποιηθεί. Εκτιμά πως η ευρεία νομισματική και δημοσιονομική τόνωση εκεί που υπάρχει περιθώριο –μια τόνωση που θα γίνει με παγκόσμιο συντονισμό προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η επίδρασή της- θα είναι πιο αποτελεσματική για να ενισχυθούν οι δαπάνες στη φάση της ανάκαμψης.
Επίσης, θεωρεί πως τα προσωρινά και στοχευμένα δημοσιονομικά και χρηματοπιστωτικά μέτρα που βοηθούν στη διατήρηση των οικονομικών σχέσεων κατά τη διάρκεια της κάμψης, θα χρειαστεί να καταργηθούν, καθώς οι υποβόσκοντες περιορισμοί θα αίρονται σταδιακά και θα η ανάκαμψη θα βρίσκεται σταθερά σε εξέλιξη –μια διαδικασία που ωστόσο μπορεί να είναι παρατεταμένη.
Θα πρέπει επίσης να υπάρξει διόρθωση στους ισολογισμούς και αναδιάρθρωση χρέους. Οι εποπτικές και ρυθμιστικές αρχές θα πρέπει να ενθαρρύνουν την άμεση και ενεργητική αναγνώριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Μια στρατηγική που διευκολύνει την αποτελεσματική διαχείριση του χρέους υπερχρεωμένων εκδοτών θα πρέπει να περιλαμβάνει την ενισχυμένη ρυθμιστική επίβλεψη, βήματα για την ενίσχυση του πλαισίου για τις χρεοκοπίες, καθώς και μέτρα για τη διευκόλυνση της ανάπτυξης μιας αγοράς για τα χρέη που οφείλουν οι υπερχρεωμένοι εκδότες (distressed debt market).
