Η πρώτη χρηματική αποζημίωση για την τραγωδία στο Μάτι τον Ιούλιο 2018 εκδικάστηκε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών.
Το Δημόσιο καλείται να καταβάλλει το ποσό των 300.000 ευρώ σε πέντε άτομα, τα οποία είχαν στραφεί με αγωγή κατά του Δημοσίου, της Περιφέρειας Αττικής και του Δήμου Ραφήνας - Πικερμίου για το θάνατο 77χρονης συγγενούς τους στο Νέο Βουτζά.
Δίκη Mάτι: «Με καταδίκασαν να έχω τύψεις που εγκατέλειψα τη μητέρα μου»
Η άτυχη 77χρονη προσπάθησε να φύγει από το σπίτι της και να βρει τον άντρα της, που περίμενε να την παραλάβει με το αυτοκίνητό του για να διαφύγουν από τον πύρινο εφιάλτη, ωστόσο δεν πρόλαβε.
Συγκλόνισαν συγγενείς της Σπηλιώτη που έχασε τη ζωή της στη φωτιά στο Μάτι
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών απεφάνθη πως οι πυροσβέστες εκτίμησαν λανθασμένα την κατάσταση και παρέλειψαν να εισηγηθούν νωρίτερα την προληπτική απομάκρυνση κατοίκων του Νέου Βουτζά από τα σπίτια τους.
Μάτι: «Άφησα τη μητέρα μου να καεί για να σώσω τη γυναίκα και το παιδί μου»
Παράλληλα, απέρριψε τους ισχυρισμούς του Δημοσίου περί «ανωτέρας βίας», θεωρώντας πως δεν ελήφθησαν τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια των κατοίκων της περιοχής.
Μάτι: «Είδαμε πολλές φορές τη μάνα μου... Δεν την καταλάβαμε, ήταν καμένη!»
«Υπήρχε μυρωδιά θανάτου – Βρήκαμε το παιδί καμένο, είχαν λιώσει τα πλευρά του»
Το δικό του προσωπικό δράμα περιέγραψε κατά τη δίκη για την τραγωδία στο Μάτι ο γιατρός Αναστάσιος Αλεξόπουλος, ο οποίος έζησε τον ανείπωτο πόνο να θάβει το παιδί του.
Όπως είπε, είχαν αφήσει το Μάτι τον 12χρονο γιο τους για να κάνει τα μπάνια του. Όταν έμαθαν με τη σύζυγό του για τις φωτιές, ανησύχησαν και η ίδια ήθελε να πάει στο σημείο, αλλά ο ίδιος σκέφτηκε πως θα έχουν πάει οι άνθρωποι στην παραλία να σωθούν.
Μάτι: «Έβλεπα καμένα μωρά, καμένες μανάδες. Πτώματα σε κατάσταση Πομπηίας»
«Κάποιος θα τους ειδοποιήσει», είπε – τότε – στη σύζυγό του, δηλώνοντας ωστόσο πως άκουσαν έντρομοι προς το βράδυ ότι πολλοί άνθρωποι είχαν χαθεί.
«Έβαλα όλους τους γνωστούς μου να ψάξουν όλα τα νοσοκομεία της χώρας, εάν υπάρχει κάποιος Αλεξόπουλος (σ.σ.: ο γιος του)», είπε, συγκλονίζοντας.
«Την επόμενη ημέρα υπήρχε μυρωδιά θανάτου, το τοπίο ήταν σεληνιακό. Λες και είχε πέσει ατομική βόμβα. Είχαν περάσει τρεις μέρες και εγώ έψαχνα να βρω το πτώμα. Μετά από τρεις ημέρες μας είπαν ότι αναγνωρίστηκε το παιδί σας», δήλωσε ο κ. Αλεξόπουλος, προσθέτοντας με έντονη συγκίνηση: «Στο οικόπεδο οι άνθρωποι κάηκαν σαν τα ποντίκια».
Όπως είπε, η λεωφόρος Μαραθώνος ήταν ο λογικός διάδρομος διαφυγής.
Μάτι: «Φοβάμαι μαμά!» - Συγκλονίζει η Φύτρου που «έχασε» παιδιά και σύζυγο
Περιγράφοντας την τραγική στιγμή που είδε τον γιο του νεκρό, είπε: «Το είδα το παιδί σε μία στάση που διέκρινες τον πόνο. Είχαν καεί τα πλευρά του».
«Κάηκαν ο γιος μου, ο αδερφός μου και οι γονείς μου»
«Στην Κινέτα εφαρμόστηκε η εκκένωση σε τρία χωριά, στο Μάτι όχι. Στο Μάτι υπήρχε δόλος», είπε στην κατάθεσή της η Ανδριανή Καλαγιαννάκου, η οποία έχασε το παιδί της, τον αδελφό της και τους γονείς της στην τραγωδία στο Μάτι.
«Πτώματα επέπλεαν στη θάλασσα» - Συγκλονιστικές μαρτυρίες για το Μάτι
Όπως λέει με πόνο ψυχής, έφτασε στο Μάτι στις 11.30 το βράδυ γιατί εργαζόταν και την άφησαν να περάσει διότι είπε ότι έχει την οικογένειά της.
Αφού έψαξε δίχως να τους βρει, την επόμενη ημέρα την ενημέρωσαν ότι είχαν βρεθεί 26 άτομα σε ένα οικόπεδο. «Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ήταν οι δικοί μου εκεί. Μας ειδοποίησαν από το νεκροτομείο και δώσαμε DNA, ο άνδρας μου για το παιδί μας και εγώ για τους γονείς μου».
Όπως καταγγέλλει, «πέντε λεπτά να είχε περάσει νωρίτερα ένα αστυνομικό όχημα με άνα μεγάφωνο, η καμπάνα να χτυπούσε για εκκένωση, δε θα είχαμε αυτή την τραγωδία. Ένα οκτάχρονο παιδάκι να είχαν βάλει θα το είχε χειριστεί σωστά».
«Όσοι επιζήσαμε, είμαστε ζωντανοί - νεκροί»
Τυχερή στην ατυχία της ήταν η Μαρία Αβραμίδου, η οποία γλίτωσε την κόρη της, αλλά έχασε τη μητέρα της, την αδερφή της, τον γαμπρό της και τον ανιψιό της.
Όπως κατέθεσε, ήταν στο Μάτι και θα έφευγε για μια εκδήλωση, όταν η μητέρα της της είπε να πάρει και το παιδί της μαζί, την Αναστασία.
Στον δρόμο, μητέρα και κόρη είδαν καπνούς και είπα η κυρία Αβραμίδου στην κόρη της να καλέσει τη γιαγιά της για να φύγουν και εκείνοι από το σπίτι.
«Στο τελευταίο τηλεφώνημα μου είπε η μητέρα μου “βλέπω φλόγες” και είπε πως θα με ξαναπάρει. Δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ. Τα τηλέφωνα ήταν νεκρά, δεν έβρισκα ούτε την αδερφή μου και την οικογένειά της», είπε.
Η ίδια πήγε στο λιμάνι της Ραφήνας αναζητώντας τους δικούς της ανθρώπους και τότε έμαθε ότι υπήρχαν νεκροί από την πυρκαγιά.
«Πήγαμε με έναν ανιψιό μου στο Μάτι, το τοπίο ήταν βομβαρδισμένο. Το σπίτι μας ήταν καμένα, ωστόσο τα αυτοκίνητά μας ήταν άθικτα στην Ποσειδώνος. Αλλά οι δικοί μας άνθρωποι πουθενά… Χάσαμε από τη μία μέρα στην άλλη την οικογένειά μας», συμπλήρωσε με πόνο η κυρία Αβραμίδου.
«Δε θέλω να κατηγορηθεί κάποιος αθώος, αλλά θα ήταν μια δικαίωση αυτοί που δεν έκαναν τη δουλειά τους, να τιμωρηθούν», υποστήριξε η κα Αβραμίδου, συγκλονίζοντας με τη φράση: «Πολλοί από εμάς είμαστε ζωντανοί-νεκροί. Εγώ και η κόρη μου από τύχη ζούμε».
