Ο Μάριος Γιαννάκου διένυσε 500χλμ σέρνοντας ένα έλκηθρο στον Αρκτικό Κύκλο

«Ένιωσα την ψυχή μου να βγαίνει έξω από το σώμα», είπε στο star.gr

Όλα όσα είπε ο υπερμαθωνοδρόμος, Μάριος Γιαννάκου

Πριν από σχεδόν 10 χρόνια κάπνιζε 2 με 3 πακέτα τσιγάρα την ημέρα, ενώ μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο έφτασε να ζυγίζει έως και 140 κιλά. Την περασμένη εβδομάδα, στις 16 Μαρτίου, ο 29χρονος σήμερα, Δραμινός, Μάριος Γιαννάκου κατάφερε να τερματίσει με τα πόδια στον μεγαλύτερο υπερμαραθώνιο (Lapland Arctic Ultra Montane) στον Αρκτικό Κύκλο, αφού έσυρε επί 8 ημέρες και για 500 χλμ. ένα φορτωμένο έλκηθρο στην παγωμένη Σουηδική Λαπωνία.

Μιλώντας στο star.gr έστειλε το δικό του μήνυμα, ότι τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο όταν το θέλεις πολύ … ενώ αφιέρωσε την προσπάθειά του στην Ελλάδα και τους Έλληνες.

«Είμαστε φτιαγμένοι για να καταφέρνουμε τα πάντα. Έχω τρέξει σε αγώνα 250 χλμ. μέσα σε ζούγκλα, στην Κόστα Ρίκα της Κεντρικής Αμερικής, αλλά και στον μεγαλύτερο υπερμαραθώνιο ερήμου στον κόσμο, στην έρημο Αλ Μαρμούμ στο Ντουμπάι, μήκος 270 χλμ. Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με τον τελευταίο μου αγώνα», είπε, αναφερόμενος στην τεράστια δυσκολία, αλλά και τους κινδύνους που έκρυβε το πιο πρόσφατο εγχείρημά του.

Ο υπερμαραθωδρόμος Μάριος  Γιαννάκου

«Δεν υπήρξα ποτέ κορυφαίος αθλητής, στόχος μου όμως είναι να γίνομαι λίγο καλύτερος από ότι ήμουν χθες» 

Όπως εξήγησε, το 2013 αποφάσισε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής του. Διέκοψε το κάπνισμα, έχασε σταδιακά 55 κιλά, έγινε αθλητής υπεραποστάσεων και έκτοτε δε σταμάτησε να τρέχει…

Πριν από έναν χρόνο ο Μάριος Γιαννάκου ανέβηκε στον Μύτικα, την υψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, κουβαλώντας στην πλάτη του, σε ειδικά τροποποιημένο σακίδιο την 22χρονη φίλη του, Ελευθερία Τόσιου, η οποία αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα.

Τι είπε ο Μητσοτάκης σε Ελευθερία και Μάριο που ανέβηκαν στον Όλυμπο  

Lapland Arctic Ultra: Ο υπερμαραθώνιος του Αρκτικού Κύκλου

Υπερμαραθώνιος  ονομάζεται κάθε αγώνας δρόμου μεγαλύτερος από τον κλασικό μαραθώνιο των 42,195 χλμ. Όπως εξήγησε ο κ. Γιαννάκου οι αγώνες περιπέτειας και επιβίωσης στο αρκτικό περιβάλλον, ξεκίνησαν αρχικά σαν αγώνες, sled dogs, με σκυλιά που έσερναν έλκηθρα στην περιοχή της Αλάσκας και της πολιτείας της Yukon. 

«Πρόκειται για μια παράδοση, βαθιά ριζωμένη εδώ και εκατοντάδες χρόνια στις περιοχές αυτές, αποτελώντας το εθνικό τους άθλημα. Είναι άνθρωποι που έχουν μάθει να επιβιώνουν σε σκληρές και δυσμενείς συνθήκες, ενώ η συμμετοχή σε αυτούς τους αγώνες εξασφαλίζει πολλές φορές την τιμή και την υστεροφημία μιας οικογένειας.

Στη συνέχεια οι διοργανωτές θέλησαν να δουν αν αυτές τις αποστάσεις μπορεί να καταφέρει να τις διασχίσει ένας άνθρωπος, παίρνοντας ο ίδιος πλέον τον ρόλο των σκυλιών και σέρνοντας το βάρος ενός έλκηθρου», σημείωσε.

sled dogs

Οι αγώνες δρόμου με έλκηθρα που τα σέρνουν σκυλιά, αποτελούν παράδοση, βαθιά ριζωμένη εδώ και εκατοντάδες χρόνια στις απομονωμένες περιοχές του Αρκτικού Κύκλου. (φωτ. αρχείου unsplash)

Αναφερόμενος στο Lapland Arctic Ultra, εξήγησε ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερα σκληρό αγώνα, σε πολικές θερμοκρασίες, που γίνεται για πρώτη φορά και στον οποίο συμμετείχαν 23 αθλητές από 18 διαφορετικές χώρες. 

«Οι συμμετέχοντες έπρεπε να καλύψουμε μία απόσταση 500 χλμ. σε 10 ημέρες, σέρνοντας ένα έλκηθρο με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό καθόλη τη διάρκεια του αγώνα. Το έλκηθρο ζύγιζε από 15 έως και 30 κιλά. Ο υποχρεωτικός εξοπλισμός περιελάβανε χιονορακέτες, sleeping bag, σκηνή, υπόστρωμα, φαγητά, θερμός με νερά, γκαζάκι και μαγειρικά σκεύη για να λιώνουμε το χιόνι και να μαγειρεύουμε», ανέφερε.

Ο Άγης Εμμανουήλ έτρεχε 87 ημέρες και διένυσε 2.121 χλμ. έως τη Γλασκώβη

Η δύσκολη προετοιμασία και μία ρόδα που τη φώναζε «Ρία»

Από τους 23 αθλητές, οι οποίοι βρέθηκαν στη γραμμή της εκκίνησης, υπήρξαν περίπου 7 που εγκατέλειψαν, χωρίς να καταφέρουν να τερματίσουν, ενώ ο κ. Γιαννάκου τερμάτισε 10ος. Σε κάθε περίπτωση, όπως τόνισε, σε τέτοιου είδους αγώνες που δοκιμάζεται το σώμα και το πνεύμα, ο τερματισμός είναι αρκετός για τους αθλητές, ενώ δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο γι’ αυτούς η τελική κατάταξη.

Σίγουρα υπήρξαν αθλητές οι οποίοι έτρεξαν την απόσταση πιο γρήγορα, κατά μιάμιση μέρα ο πρώτος, ενώ ο τελευταίος διένυσε την απόσταση με 2 ημέρες καθυστέρηση από εμάς. Νομίζω όμως ότι η συμμετοχή και ο τερματισμός ήταν αρκετός για όλους μας.

Όπως συμπλήρωσε, ο ίδιος ξεκίνησε τη σκληρή και απαιτητική προετοιμασία για τον υπερμαραθώνιο πριν από τουλάχιστον δύο χρόνια. 

«Κάθε εβδομάδα, διένυα πάνω από 120 χλμ. Τα σαββατοκύριακα πήγαινα σε βουνά της Ελλάδας, στο Φαλακρό όρος, τον Όλυμπο και άλλα μέρη, με τον φίλο και προπονητή Στέλιο Παπαδόπουλο, όπου προσπαθούσαμε να προσομοιάσουμε σε συνθήκες αγώνα, με το κρύο», ανέφερε.

ο Μάριος  Γιαννάκου στον Αρκτικό Κύκλο

Η σκληρή και απαιτητική προετοιμασία για τον υπερμαραθώνιο ξεκίνησε για τον Μάριο Γιαννάκο πριν από τουλάχιστον δύο χρόνια.

Κατά τη διάρκεια των ορεινών εξορμήσεων ο ίδιος έσερνε πίσω του μία ρόδα αυτοκινήτου, δεμένη με σκοινί, προκειμένου προσομοιάσει το έλκηθρο, που θα έπρεπε να σέρνει στον αγώνα. 

«Ονόμασα τη ρόδα Ρία, από τη λέξη «ταλαιπωΡΙΑ». Είχα μία στενή σχέση μαζί της και τώρα που τελείωσε ο αγώνας καταλαβαίνω πόσο πραγματικά με βοήθησε. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας είχαμε αρκετές δύσκολες στιγμές, καθώς σκάλωνε πάρα πολλές φορές μέσα στο μονοπάτι, σε πέτρες… Της έχω φωνάξει πολλές φορές», σημείωσε. 

ο κ.  Γιαννάκος με τη ρόδα που τον βοήθησε στην προετοιμασία του για τον υπερμαραθώνιο

«Το ξέρω ότι βλέπετε μια απλή ρόδα αλλά για μένα είναι η Ρία», ανέφερε ο κ. Γιαννάκος για το λάστιχο που τον βοήθησε στην προετοιμασία του

Οι δυσκολίες και οι κίνδυνοι που συνάντησε τρέχοντας στον Αρκτικό Κύκλο

Οι χαμηλές θερμοκρασίες, το βάρος του ελκήθρου και η μεγάλη απόσταση που έπρεπε να διανύσει ο κ. Γιαννάκου, ήταν κάποια μόνο από τα προβλήματα με τα οποία βρέθηκε αντιμέτωπος ο ίδιος και οι συναθλητές του στον Αρκτικό Κύκλο. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για έναν αγώνα υπομονής και αντοχής, όπου η παρατεταμένη έκθεση σε πολικές θερμοκρασίες μπορεί να αποβεί μοιραία.

«Σε παλαιότερη διοργάνωση ένας Ιταλός αθλητής έχασε όλα τα άκρα του, χέρια και πόδια από τα κρυοπαγήματα. Ήταν κάτι που έπρεπε να προσέχουμε πολύ. Ευτυχώς δεν έπαθε κανείς κρυοπαγήματα όμως», ανέφερε. 

οι συναθλητές του κ.  Γιαννάκου στην εκκίνηση του υπερμαραθωνίου

«Είμαστε πολύ ανθεκτικοί σαν άνθρωποι. Μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα από όσα έχουμε φανταστεί», είναι ένα από τα μηνύματα που στέλνει ο κ. Γιαννάκου μέσα από την προσπάθειά του.

Συνεχίζοντας, ο ίδιος περιέγραψε στο star.gr την καθημερινότητα των αθλητών.  

«Κοιμόμασταν τις περισσότερες φορές έξω, σε θερμοκρασίες μείον 18 βαθμών Κελσίου, κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Κάποια στιγμή ανάψαμε και φωτιά, αλλά η υποθερμία ήταν ο «καλύτερός μας φίλος»…

Πώς έφτιαχναν το φαγητό τους οι αθλητές στον υπερμαραθώνιο στον Αρκτικό Κύκλο

Οι υπεραθλητές ετοιμάζουν το φαγητό τους κατά τη διάρκεια του αγώνα στον Αρκτικό Κύκλο

Ο κάθε αθλητής είχε τις δικές του τροφές. Είχαμε κάποιες σούπες μαζί μας, σαντουιτσάκια με κασέρι- σαλάμι, σοκολάτες και ροφήματα ενυδάτωσης, τα οποία μας βοηθούσαν να γεμίσουμε τις αποθήκες με γλυκογόνο. Λιώναμε τον πάγο για να πιούμε νερό ή να μαγειρέψουμε, ενώ για να ενυδατωθούμε ρίχναμε μέσα και ηλεκτρολύτες, αφού το χιόνι από μόνο του δεν έχει», σημείωσε.

Ο Φώτης Θεοχάρης στο K2: Tο βουνό που ένας στους τέσσερις δε γυρίζει πίσω

Τα πόδια του κ. Γιαννάκου γεμάτα πληγές από τα πολλά χλμ στο χιόνι και τον πάγο

Τα πόδια του κ. Γιαννάκου γεμάτα πληγές από τα πολλά χλμ στο χιόνι και τον πάγο.

Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι υπήρξαν αθλητές οι οποίοι χάθηκαν κατά τη διάρκεια της προσπάθειας, ωστόσο οι άνθρωποι της  διοργάνωσης κατάφεραν τελικά να τους εντοπίσουν μέσα από μία συσκευή εντοπισμού που είχαν όλοι μαζί τους.

Μάριος Γιαννάκου: Ταξιδεύει στην Αρκτική για την προστασία του πλανήτη!

«Ένιωσα την ψυχή μου να βγαίνει έξω από το σώμα μου»

Ερωτώμενος αν υπήρξαν στιγμές κατά τη διάρκεια του αγώνα που ο ίδιος μπορεί να σκέφτηκε να τα παρατήσει, ο κ. Γιαννάκος απάντησε θετικά, ωστόσο κάθε φορά αντλούσε δύναμη να συνεχίσει από την ελληνική σημαία που κουβαλούσε μαζί του. 

«Πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα την ψυχή μου να βγαίνει έξω από το σώμα μου. Υπήρξε ένα σημείο του αγώνα όπου για να συνεχίσω την προσπάθεια, έπρεπε να πείσω τον εαυτό μου να μην σκέφτεται σαν άνθρωπος. Σαν άνθρωπος που πονάει, κλαίει, απογοητεύεται και υποφέρει. Έπρεπε να εξαλείψω κάθε αδυναμία.

ο Μάριος Γιαννάκου και Πολικό Σέλας

Στον ουρανό πάνω από το κεφάλι του Μάριου Γιαννάκου διακρίνεται το Πολικό Σέλας. «Το μεγαλύτερο βάρος στο έλκηθρο, το είχε η ελληνική σημαία η οποία αποτέλεσε και το μεγαλύτερο κίνητρο για να συνεχίζω», είπε

Πολλές φορές τα κατάφερνα και άλλες φορές ερχόταν η σωματική και κυρίως η εσωτερική συντριβή από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς. Όλα κυλούσαν πολύ αργά εκεί έξω, μαρτυρικά αργά. Είδα αθλητές να καταρρέουν, είδα εμένα να καταρρέω και να προσπαθώ να πιαστώ από κάπου. 

Το έλκηθρο ένιωθα να μου ξεριζώνει την πλάτη κάθε μέρα λίγο- λίγο και οι υποθερμίες μέσα στον αγώνα ήταν αμέτρητες», δήλωσε. 

ο κ. Γιαννάκου σέρνοντας το έλκηθρο

Ο Μάριος Γιαννάκου έσυρε το έλκηθρο για 500 χλμ στο κρύο, τον παγετό και το χιόνι πριν τερματίσει στον μεγαλύτερο υπερμαραθώνιο στον Αρκτικό Κύκλο

Οι δεσμοί και οι ανθρώπινες σχέσεις που σφυρηλατήθηκαν στους μείον 18 βαθμούς Κελσίου

Ο κ. Γιαννάκου αναφέρθηκε στις ισχυρές φιλίες που γεννιούνται κάτω από δύσκολες συνθήκες, καθώς και για τον συναθλητή που γνώρισε κατά τη διάρκεια του αγώνα και πλέον είναι φίλος του. 

«Μία τέτοια συνθήκη επιταχύνει μία φιλία και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Εγώ γνώρισα και πορεύτηκα με τον Russ Reinbolt, έναν Αμερικανό αθλητή υπεραποστάσεων και πλέον φίλο μου. Μοιραστήκαμε όλη αυτήν την προσπάθεια, σχεδόν μαζί.

Τις ώρες που αισθανόμουν μία δυσκολία, ήταν εκεί για εμένα και πολλές φορές που βίωνε αυτός μία, ήμουν εγώ για εκείνον, η “φωνή της λογικής”. Σε τέτοιες συνθήκες δυσκολίες είναι οι υποθερμίες, η υπνηλία, η κόπωση πνευματική και σωματική.

Ο Μάριος Γιαννάκου με τον συναθλήτη του, με τον οποίο έγιναν φίλοι μετά τον αγώνα

Ο Μάριος Γιαννάκου μαζί με τον υπεραθλητή και φίλο του, Russ Reinbolt

Πολλές φορές ένας αθλητής φτάνει στα όριά του και θέλει να σταματήσει, του φταίνε όλα, πονάει παντού. Όταν δε βρίσκει πολλές φορές ο ίδιος τα ψυχικά αποθέματα, τότε μπορεί να τον βοηθήσει κάποιος άλλος να ξεπεράσει αυτήν την κατάσταση», περιέγραψε, μιλώντας στο star.gr. 

Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
Follow us:

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Back to Top