Λίγους μήνες πριν κλείσει τα 52 του ο ηθοποιός Άγης Εμμανουήλ αποφάσισε να τρέξει από την Αθήνα έως τη Γλασκώβη, όπου στις αρχές Νοεμβρίου θα διεξαγόταν η Σύνοδος του ΟΗΕ για το Κλίμα (COP26). Μέσα από αυτήν τη φιλόδοξη δράση, στόχος του ήταν να ευαισθητοποιήσει το κοινό για την Κλιματική Αλλαγή και την κρίση που αντιμετωπίζει ο πλανήτης.
«Ο καθένας νομίζω ότι οφείλει να κάνει κάτι για το καλό. Η κλιματική κρίση ήταν η αφορμή. Έτσι εύκολα κατευθύνθηκα να χρησιμοποιήσω το τρέξιμο, γιατί είμαι δρομέας», είπε στο star.gr, λίγες ημέρες αφότου ολοκλήρωσε μία διαδρομή 2.121χλμ. η οποία κράτησε 87 ημέρες.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που επιστράτευσε το τρέξιμο για να στείλει ένα μήνυμα.
«Γενικά είμαι ένας άνθρωπος ευαισθητοποιημένος, παρορμητικός και όποτε είναι το κατάλληλο timing συμβαίνουν αυτές οι ακτιβιστικές δράσεις. Αυτή είναι η 3- 4. Είχα κάνει κάτι αντίστοιχο το 2014 για την προστασία του Αιγιαλού. Είχα τρέξει 250 χλμ. από τις Κεχριές, μέχρι και τον Σχοινιά, όλο το παραλιακό μέτωπο της Αττικής», σημείωσε.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δράση
Σύμφωνα με τον κ. Εμμανουήλ, οι μαραθώνιοι είναι το χόμπι του. Από το 1996 μετρά 26 συμμετοχές (19 στην κλασική διαδρομή), ενώ μετά από τον ακτιβιστικό υπερμαραθώνιο του 2014, ο ίδιος έχει τρέξει άλλους 8 υπερμαραθωνίους.
«Έτσι, λοιπόν, όταν έβλεπα πέρυσι τέτοια εποχή, στο lockdown, το ντοκιμαντέρ του Sir David Attenborough “A life on our planet”, αυθόρμητα αποφάσισα να κάνω κάτι για το θέμα της κλιματικής κρίσης. H επόμενη σκέψη μου ήταν να τρέξω μέχρι εκεί, όπου θα γινόταν η επόμενη διάσκεψη για το κλίμα. Μπήκα στο Google, είδα ότι είναι στη Γλασκώβη, το ζύγισα στο κεφάλι μου και από την πρώτη στιγμή ένιωσα ότι μπορώ να τα καταφέρω. Ένιωθα ότι το έχω», είπε.
«Έπαιξα το καλοκαίρι σε παράσταση για να συμπληρώσω τα χρήματα για το ταξίδι»
Σύμφωνα με τον κ. Εμμανουήλ, το «δρομικό» κομμάτι αυτού του εγχειρήματος ήταν το λιγότερο δύσκολο.
«Το πολύ δύσκολο ήταν να βρω τα χρήματα για τα έξοδα όλου αυτού του ταξιδιού, για εμένα και για ένα πλήρωμα. Τελικά βρήκα μόνο για εμένα…Μάλιστα, στην αρχή η ιδέα ήταν να γίνει πανευρωπαϊκά αυτό. Να ξεκινήσουν δρομείς από όλη την Ευρώπη και να φτάσουμε εκεί, το οποίο τώρα που το σκέφτομαι θα ήταν συγκλονιστικό. Αλλά καλά- καλά, δεν μπορούσα να βρω χρήματα για εμένα. Μόλις τρεις εβδομάδες πριν ξεκινήσω είχα μόνο τα δικά μου λεφτά. Μάλιστα, το καλοκαίρι έπαιξα και σε μία παράσταση για να μαζέψω λίγα ακόμα», είπε.
Ο ίδιος κατάφερε τελικά και έλαβε οικονομική βοήθεια από την Περιφέρεια Αττικής, που κάλυψε τα έξοδά του, αλλά και από άλλους χορηγούς που ανέλαβαν την ενδυμασία και τα αθλητικά παπούτσια.
Κατέστρεψα 3 ζευγάρια παπούτσια σε όλη τη διαδρομή και το 4ο το πήρα προς το τέλος, για να τερματίσω με ένα καλό ζευγάρι. Με αυτό έτρεξα και στον Μαραθώνιο. Τα 3 ζευγάρια, όμως, έλιωσαν.
Τα εμπόδια και το ταξίδι με GPS έως τη Γλασκώβη
Ο κ. Εμμανουήλ ξεκίνησε το ταξίδι του στις 11 Αυγούστου από την Πνύκα, μέσα στον καύσωνα και έφτασε στη Σκωτία στις 5 Νοεμβρίου μέσα στο κρύο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα μάλιστα, ο ίδιος δεν ξεκουράστηκε αλλά πήρε μέρος και στον Μαραθώνιο στις 14 Νοεμβρίου. Ενδιάμεσα και πριν πατήσει το πόδι του στο Ηνωμένο Βασίλειο, είχε τρέξει αποστάσεις στην Ιταλία και τη Γαλλία, πραγματοποιώντας συνολικά έναν ανεπανάληπτο άθλο.
«Ήταν 87 ημέρες. Συμπεριλαμβάνω και την κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου, γιατί στο κεφάλι μου μέσα είχε κλειδώσει να κάνω κάτι και στην Ελλάδα όταν γυρίσω. Μαζί με τα χιλιόμετρα του Μαραθωνίου, ήταν 2.121 χλμ. Μέχρι τη Γλασκώβη ήταν σχεδόν 2.070 χλμ.
Όλο αυτό έγινε πίσω- εμπρός με τρένα, δηλαδή έτρεχα, έπαιρνα τρένο, γύριζα στη βάση όπου είχα αφήσει το αυτοκίνητο και τα πράγματά μου, στο εκάστοτε ξενοδοχείο ή όπου με φιλοξενούσαν. Την επόμενη ημέρα έπαιρνα ξανά το τρένο έως το σημείο όπου είχα τερματίσει την προηγούμενη και ξεκινούσα από εκεί να τρέχω και μετά πάλι το ίδιο, πίσω με το τρένο στη βάση μου», είπε.
Ο ίδιος περιέγραψε στο star.gr τις πρακτικές δυσκολίες που συναντούσε καθώς έτρεχε, καθώς και το αίσθημα μοναξιάς, διανύοντας αποστάσεις.
«Αυτοσχεδιάζοντας, έπρεπε να φτιάχνω την κάθε μέρα μου. Πού θα καταλήξω, πώς θα πάω εκεί, τι θα φάω… Όλα αυτά ήταν πάρα πολύ δύσκολα πράγματα και ειδικά όταν μπήκε ο Σεπτέμβρης, μπήκα στη Γαλλία και τότε λίγο αραίωσε η υποστήριξη από την Ελλάδα. Μέσα στο καλοκαίρι υπήρχε πολύ ενθουσιασμός για όλη αυτή τη δράση, μετά ο καθένας μπήκε στο καβούκι του και ήμουν απόλυτα και τραγικά μόνος.
Έχω περάσει απίστευτες στιγμές, από λάθη με το GPS, έως και διάφορα άλλα πρακτικά θέματα που συνέβησαν. Πολλές φορές για να βγω από μία πόλη μπερδευόμουν στα στενά. Όλα αυτά τώρα αν είχα ένα πλήρωμα μαζί μου θα ήταν λυμένα. Ήταν σαν να ξόδεψα 30- 40% ενέργεια παραπάνω για όλο αυτό», σημείωσε.
Μαραθώνιος Αθήνας 2021: Μάθημα θέλησης έδωσε ο 90χρονος Στέλιος Πρασσάς
«Ήμουν χωρίς νερό, είχα τρέξει 66χλμ & η θερμοκρασία ήταν 5 βαθμοί Κελσίου»
Σύμφωνα με τον ίδιο το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής, ήταν αυτό στη Γαλλία.
«Δεν υπήρχε φόβος, αν και τώρα που το σκέφτομαι θα έπρεπε να φοβάμαι. Ήταν τόσο ψηλά η αδρεναλίνη που ένιωθα θεός, superman...
Το GPS στη Γαλλία με πήγαινε π.χ μέσα από το δάσος. Μία φορά, στο πιο δύσκολο μονοπάτι, γλίστρησα γιατί είχε λάσπη και έπεσα. Εκείνη την ημέρα μου είχε τελειώσει το νερό, είχα τρέξει ήδη 50 χλμ, στο ένα κινητό, όπου είχα το GPS, μου τελείωνε η μπαταρία, το power bank είχε σβήσει και το δεύτερο κινητό είχε ένα πρόβλημα, οπότε δεν έβγαλε αμέσως την περιαγωγή.
Για ένα τέταρτο ήμουν σε ένα βουνό στη Γαλλία, μακριά από κάποια πόλη ή χωριό, χωρίς νερό, σούρουπο και παρόλα αυτά έλεγα μέσα μου “Ό,τι και να γίνει, εσύ θα συνεχίσεις και κάποια στιγμή θα ξημερώσει και θα βγεις από δω πέρα”.
Τελικά λειτούργησε το κινητό, πήγα σε έναν κοντινότερο, από αυτόν που είχα προσχεδιάσει, σταθμό του τρένου αλλά ήταν κλειστός. Έπρεπε να τρέξω λοιπόν αλλά 16 χλμ. Μετά από 66 χλμ έφτασα σε έναν άλλο σταθμό, ο οποίος και αυτός ήταν κλειστός. Ήμουν χωρίς νερό, η θερμοκρασία ήταν στους 5 βαθμούς Κελσίου και έκανα υπομονή μέχρι να ανοίξει ο σταθμός στις 5 τα ξημερώματα. Δε φοβήθηκα καθόλου.
Μία άλλη φορά μπήκα σε μονοπάτι και άκουσα γρίλισμα. Μπορεί να ήταν αγριογούρουνο. Το διασκέδαζα κι από πάνω. Δηλαδή τραβούσα και βίντεο ενώ έτρεχα για να γλιτώσω από το ενδεχόμενο ενός αγριογούρουνου», είπε.
«Μου έδινε κουράγιο η μουσική του Θεοδωράκη»
Όλο το ταξίδι, από την Ελλάδα έως τη Σκωτία, υπήρξε μία σκληρή σωματική και ψυχική δοκιμασία για τον κ. Εμμανουήλ. Ειδικότερα, στη Γαλλία, ο ίδιος βρέθηκε αντιμέτωπος με τα χιλιόμετρα, τις κακουχίες και την απόλυτη μοναξιά. Ωστόσο, όπως είπε, κάθε φορά που ένιωθε να απογοητεύεται αντλούσε τη δύναμη να συνεχίσει από τη μουσική του Μίκη.
«Στη Λυών και το Παρίσι ένιωσα απόγνωση από τη μοναξιά, την εγκατάλειψη και βέβαια την απίστευτη κακουχία. Έλεγα στον εαυτό μου, “Κάνε υπομονή μια μέρα. Αύριο ξημερώνει μια νέα. Θα ξεκουραστείς...” και όντως έτσι γινόταν και συνέχιζα…
Μου έδινε πάρα πολύ κουράγιο η μουσική του Θεοδωράκη. Άκουγα κατά κόρον την περίοδο μετά το θάνατό του και για αρκετό καιρό. Αυτό που με συγκινούσε πάρα πολύ και ταίριαζε στον ψυχισμό μου, ήταν το κομμάτι “Δρόμοι παλιοί”.
Και τριγυρνούσα μέσα στη νύχτα
χωρίς να γνωρίζω κανέναν
κι ούτε κανένας με γνώριζε
Επίσης, έθεσα τραγούδι της δράσης το “Λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα”, είπε.
«Έτρεχα κατά μέσο όρο 40 χλμ. την ημέρα»
Σύμφωνα με τον κ. Εμμανουήλ, οι αποστάσεις που διένυε κάθε ημέρα άλλαζαν ανάλογα με τη φυσική του κατάσταση, τις καιρικές συνθήκες και τη διάθεσή του.
«Η πιο μικρή απόσταση που έτρεξα ήταν στο Μάντσεστερ. Ήταν η πρώτη φορά που με πήρε από κάτω λόγω καιρού, γιατί είχε πολύ κρύο και βροχή. Ήταν η πρώτη φορά που λύγισα και έκανα μόνο 13 χλμ.
Τα περισσότερα χιλιόμετρα τα έκανα από τη Βερόνα μέχρι την Μπρέσια. Ξεκίνησα στη μία μετά το μεσημέρι και τερμάτισα στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, διανύοντας 70χλμ. Τότε είχα πολύ κέφι, ήταν καλοκαίρι, είχε δροσιά το βράδυ.
Μία φορά, όταν είχα τραυματιστεί στο γόνατο, για να μη χάσω χρόνο, περπάτησα από το Μπέργκαμο μέχρι το Μιλάνο. Είναι αδιανόητο για έναν δρομέα, καθώς αντί για 7 ώρες, το έκανα σε 11 ώρες. Συνήθως όμως έτρεχα κατά μέσο όρο 40χλμ την ημέρα», είπε.
Μαραθώνιος Αθήνας 2021: Νικητής ο Γκελαούζος με ατομικό ρεκόρ
Οι τραυματισμοί
Από ένα τόσο δύσκολο ταξίδι, δεν έλειψαν και οι τραυματισμοί, οι οποίοι αποτελούσαν ένα ακόμη εμπόδιο στον δρόμο του κ. Εμμανουήλ για τη Γλασκώβη.
«Δεν έκανα διατάσεις. Έχασα πολλές ημέρες με θεραπείες. Είχα περιοστίτιδα και στα δύο πόδια. Με ενοχλούσε ο αχίλλειος τένοντας στο δεξί πόδι και το γόνατο που χειρούργησα τον Μάιο, μηνίσκο. Όλο αυτό το ταξίδι έγινε μόνο με 5 φυσικοθεραπείες. Μάλιστα η 4η ήταν στο Μιλάνο και η 5η στο Μάντσεστερ, δηλαδή για περίπου ενάμιση μήνα ήμουν χωρίς φυσικοθεραπεία», είπε.
«Στο ταξίδι έτρωγα κυρίως πίτσες και burgers»
Θα περίμενε κανείς ότι η καλή διατροφή θα ήταν το Άλφα και το Ωμέγα για κάποιον που διανύει τόσες χιλιάδες χλμ. Ωστόσο, όπως παραδέχτηκε ο κ. Εμμανουήλ, ο ίδιος αποτελεί ζωντανή απόδειξη ότι σε τέτοιες “υπερβατικές ακτιβιστικές δράσεις” η διατροφή δεν φαίνεται να παίζει τόσο ρόλο.
«Το φαγητό μου ήταν κάτω του μετρίου. Έτρωγα πίτσες, burgers, κρέμα φουντουκιού, λίγες φορές μαγειρευτό φαγητό και κρέας. Έτρωγα αναγκαστικά fast food, γιατί στη Γαλλία ήταν δύσκολο να επικοινωνήσω, αφού κατά κανόνα οι Γάλλοι δε μιλούν αγγλικά. Το 80% του φαγητού μου ήταν πίτσα. Ήταν πρακτικό το θέμα, δεν ήταν θέμα προτίμησης», είπε.
Ο ίδιος διηγήθηκε μάλιστα πώς ένιωσε όταν μετά από πολύ καιρό, φιλοξενούμενος στην εστία της εκκλησίας στο Παρίσι, έφαγε μαγειρευτό φαγητό.
«Το βράδυ που έφτασα, ο πάτερ Παναγιώτης, μου έβγαλε ένα πιάτο γιουβέτσι που είχε μαγειρέψει ο ίδιος. Καταλάβαινες ότι ήταν το γιουβέτσι το παλιό, με τα αγνά υλικά. Είχα να φάω πολύ καιρό μαγειρευτό. Ήταν βάλσαμο αυτό το φαγητό», σημείωσε.
Πόσο κόστισε όλο το ταξίδι
Ερωτώμενος για το συνολικό κόστος όλου αυτού του ταξιδιού, ο ίδιος σημείωσε ότι τα έξοδα στην πραγματικότητα ξεκίνησαν να τρέχουν από τη στιγμή που πήρε την απόφαση να τρέξει έως τη Γλασκώβη.
«Είχα και μία πρόταση να παίξω στην Επίδαυρο, όμως δεν το ένιωσα μέσα μου ότι θέλω αυτό το πράγμα. Ένιωθα τυφλά ότι θέλω να κάνω τη διαδρομή και για αυτό χώρισαν οι δρόμοι μας…
Τα έξοδά μου από τον Ιανουάριο, οπότε άρχισα να το χτίζω όλο αυτό, δεν ξέρω πόσο μπορεί να ήταν. Ας πούμε ότι τον μήνα μπορεί να ήθελα και 2.000 ευρώ για το φαγητό μου, τις προπονήσεις μου, τα παπούτσια μου και όλα αυτά. Με τα χρήματα από την Περιφέρεια, που ήταν όλα μου τα έξοδα και βάζοντας μέσα και την προετοιμασία σίγουρα το project κόστισε περίπου 30.000- 40.000 ευρώ», είπε.
Οι περαστικοί στον δρόμο του...
Εκτός από τις κακουχίες που έχει να θυμάται στη διαδρομή μέχρι τη Γλασκώβη, ο κ. Εμμανουήλ έχει φυλάξει και κάποιες ανθρώπινες στιγμές που του χάρισαν άνθρωποι, περαστικοί, οι οποίοι τυχαία βρέθηκαν στον δρόμο του.
«Στην Ελλάδα είχε γίνει γνωστό το project στα μέσα και πάρα πολλές φορές μου κόρναραν στη διαδρομή. Στην Αγγλία μιλούσα με κόσμο πάρα πολλές φορές.
Θυμάμαι ένα περιστατικό στο Τάμγουορθ, στον σταθμό όπου περίμενα το τρένο για να γυρίσω στη βάση μου. Εκεί έπιασα κουβέντα με μια κυρία που ήταν με την κόρη της. Της είπα τι έχω κάνει κτλ, μπήκαμε μαζί στο τρένο, βγάλαμε φωτογραφίες και λίγο πριν κατεβώ με έπιασε και μου έκανε μια αγκαλιά από τις πιο ζεστές και σφικτές της ζωής μου. Η κόρη της έβγαλε και μου έδωσε ένα βραχιολάκι που φορούσε στο χέρι της, για καλή τύχη», είπε και συνέχισε…
«Σε μία πόλη στη βόρεια Γαλλία, ήταν η πιο δυνατή στιγμή της δράσης. Είδα τρία παιδιά με ποδήλατα στο πεζοδρόμιο, σταμάτησα τους μίλησα αγγλικά, αλλά δεν ήξεραν, οπότε προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί τους με το google translator.
Τους ζήτησα να μου πουν από πού μπορώ να αγοράσω νερό. Μιλήσαμε λίγο με το google translator, τους εξήγησα τι κάνω και για ποιο λόγο, χαιρετηθήκαμε και έφυγα.
Μετά από ένα λεπτό ήρθαν δίπλα μου και άνοιξαν τις χούφτες τους. Είχαν μέσα νομίσματα. Μπορεί να πίστεψαν ότι δεν έχω χρήματα. Με συγκίνησε απίστευτα αυτό, γιατί ήταν μία προσφορά μέσα από την απόλυτη ανιδιοτέλεια και αθωότητα. Τα αποχαιρέτησα πάλι και συνέχισα να τρέχω.
Μετά από δύο- τρία λεπτά ήρθαν και πάλι με ένα μπουκάλι νερό. Κάπου πήγαν και το γέμισαν. Με έσωσαν πραγματικά γιατί είχα να κάνω 14χλμ ακόμη και είχα αφυδατωθεί», συμπλήρωσε.
«Δεν ξέρω αν έχω γίνει καλύτερος, ξέρω όμως ότι νιώθω καλύτερα»
Έχοντας διανύσει 2.121 χλμ, πίσω στο σπίτι του στο Παγκράτι, ο κ. Εμμανουήλ νιώθει απογοητευμένος από το αποτέλεσμα της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Κλίμα, στη Γλασκώβη.
«Πίσω από την κλιματική κρίση κρύβεται η φύση του ανθρώπου, η κακή του πλευρά. Από ό,τι προέβλεψα και επαληθεύτηκα τα αποτελέσματα της διάσκεψης ήταν πενιχρά. Αυτό έχω καταλάβει από όσα διάβασα.
Όπως και να το κάνεις έγινε γνωστό το project και μαζί και ο λόγος που έτρεχα. Η κατάσταση με το Κλίμα δείχνει αυτή τη στιγμή ότι πλέον δεν σηκώνει πολλά παιχνιδάκια ο πλανήτης. Εμείς όμως από ό,τι βλέπω συνεχίζουμε κανονικά», είπε.
Ο ίδιος μίλησε και για το βαθύτερο μήνυμα που πέρασε μέσα από την ακτιβιστική του ενέργεια και κατά πόσο έχει αλλάξει ο ίδιος, κάνοντας όλο αυτό το ταξίδι για την ευαισθητοποίηση του κόσμου.
«Τίποτα δεν είναι ανέφικτο. Δηλαδή τώρα δεν μπορεί να μου πει κανένας πολιτικός ή κάποιος ότι “Αυτό δεν μπορώ να το κάνω, γιατί δε γίνεται”... Σε εμένα δεν μπορεί να το πει κανείς πλέον. Μετά από αυτό δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι που δεν γίνεται.
Όταν κάνεις μία υπερβατική δράση ή μία πράξη για έναν καλό σκοπό, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Δεν ξέρω αν έχω γίνει καλύτερος, ξέρω όμως ότι νιώθω καλύτερα, οπότε νομίζω ότι αυτό επηρεάζει και τους γύρω μου. Επίσης θέλω να περάσω το μήνυμα ότι έχουμε απεριόριστες δυνατότητες. Μόνο που αυτές απελευθερώνονται αν έχεις καλό σκοπό», είπε.
«Το επόμενο project είναι το run and act»
Όπως ανέφερε ο κ. Εμμανουήλ, ήδη γνωρίζει ποιο θα είναι το επόμενο project στο οποίο θα επικεντρωθεί.
«Το επόμενο project είναι το run and act. Το 2014 που έτρεξα για τον Αιγιαλό, τα 250 χλμ γεννήθηκε μια ιδέα για ένα άλλο project που θα συνδύαζε τον αθλητισμό και τον πολιτισμό στη χώρα που γεννήθηκαν, με ένα θίασο Ευρωπαίων ηθοποιών, υπερμαραθωνοδρόμων. Αυτοί θα ξεκινούσαν την ημέρα της Ευρώπης, στις 9 Μαΐου, από το αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας και μετά από 2 μήνες και 2.000 χλμ και αφού θα συνέδεαν τα αρχαία ελληνικά θέατρα της ηπειρωτικής χώρας μεταξύ τους, θα κατέληγαν στην Επίδαυρο. Σε όλα αυτά τα θέατρα (όσα είναι λειτουργικά) θα έπαιζαν μία παράσταση και μέσα από εκεί θα περνούσε το μήνυμα...
Με ενδιαφέρει να υλοποιηθεί γιατί εκεί δε θα είναι ένας άνθρωπος που θα διατρέξει την Ευρώπη, αλλά πολλοί άνθρωποι που θα διατρέξουν την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τον πολιτισμό και τον αθλητισμό» είπε, μιλώντας στο star.gr.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
