Η καλπάζουσα ακρίβεια και οι φουσκωμένοι λογαριασμοί δεν είναι απλός πονοκέφαλος για να αντιμετωπιστεί με ασπιρίνες. Χρειάζεται ισχυρές δόσεις κρατικών αλλά και διακρατικών και πολυμερών παρεμβάσεων με «μη αναμενόμενα» μέτρα. Μέτρα που ένα χρόνο πριν ίσως να φάνταζαν εκτός τόπου και χρόνου. Τώρα όμως είναι απαραίτητα.
Όταν βλέπεις τον λογαριασμό του ρεύματος και σε πιάνει συγκοπή ή όταν δεν μπορείς να αγοράσεις βασικά είδη διατροφής γιατί έχουν πάει στα ύψη οι τιμές τους, δεν σε νοιάζει ποιος φταίει. Σου φταίνε όλοι. Αυτός όμως είναι ο πιο επικίνδυνος δρόμος. Γιατί μπορεί να οδηγήσει μια κοινωνία, λόγω της ανέχειας, να φλερτάρει με τον ακραίο λαϊκισμό και τις συνέπειες του.
Γνωστές συνέπειες. Τις είδαμε και τις ζήσαμε στις «πλατείες των αγανακτισμένων» και στα «νταούλια των αγορών». Από το Μνημόνιο 1 ως το Μνημόνιο 5 και τις κλειστές τράπεζες, ο λαϊκισμός ήταν ο δρόμος για επίσπευση και επιδείνωση μιας καταστροφικής πορείας.
Ο ίδιος και μεγαλύτερος κίνδυνος υπάρχει και σήμερα. Χρειάζεται λοιπόν δραστικά μέτρα σε διακυβερνητικό επίπεδο. Δεν αρκεί μια χώρα μόνη της για να κάνει κάτι ή να λύσει το πρόβλημα. Πρέπει να συνεννοηθούν πολλές ηγεσίες μαζί. Πρέπει τα κράτη που μετέχουν στην Ε.Ε. να πάψουν να κρύβονται, να συνεννοηθούν, να συμφωνήσουν και να δώσουν μια συντονισμένη και ισχυρή πανευρωπαϊκή απάντηση.
Μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί η εφιαλτική πραγματικότητα που βιώνουν τα νοικοκυριά στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Οι ηγεσίες να αναγνωρίσουν έγκαιρα ότι αυτό που αντιμετωπίζουμε δεν είναι ένα περιστασιακό πρόβλημα. Είναι η τέλεια καταιγίδα για τους Ευρωπαίους πολίτες και τις κυβερνήσεις τους.
Πρέπει λοιπόν να ψάξουν έναν προς έναν τους παράγοντες που συνθέτουν το πρόβλημα για να το λύσουν από κοινού και αποτελεσματικά. Δεν είναι μόνο ο πόλεμος ή η πανδημία. Είναι πολλά μαζί.
Στην έξοδο από το τούνελ της πανδημίας, η παγκόσμια οικονομία βρέθηκε αντιμέτωπη με μια αυξημένη ζήτηση για κατανάλωση που ήταν αδύνατον να καλυφθεί από την μειωμένη παραγωγή που προηγήθηκε λόγω των μέτρων της καραντίνας. Κι ο πολλαπλασιασμός του κόστους της μεταφοράς των προϊόντων ανέβασε κι άλλο τις τιμές.
Οι μεγάλες ανάγκες της Κίνας σε φυσικό αέριο για να καλύψει το έλλειμμα παραγωγής των ανανεώσιμων πηγών, εκτόξευσαν το κόστος της ενέργειας. Οι μεγάλοι πετρελαιοπαραγωγοί συγκράτησαν τις ποσότητες που παράγουν για να πετύχουν καλύτερες τιμές.
Σε αυτό το περιβάλλον ήρθε ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία να διαταράξει κι άλλο το εμπόριο και να μπλοκάρει τις αλυσίδες εφοδιασμού. Η αβεβαιότητα του πολέμου και ο φόβος μήπως διαταραχθεί η τροφοδοσία με φυσικό αέριο από την Ρωσία πυροδότησε νέο ενεργειακό ράλι.
Η μεγάλη συμμετοχή της Ρωσίας και της Ουκρανίας στην διεθνή παραγωγή σιταριού άρχισε ήδη να δημιουργεί φόβους ελλείψεων στην παγκόσμια αγορά και εκρηκτικές ανατιμήσεις στο ψωμί και σε όλα τα παράγωγα του σιταριού.
Και η αλυσίδα συνεχίζεται με τις ζωοτροφές κι ύστερα με το κρέας και πάει λέγοντας. Είναι λοιπόν πολλές οι εστίες της φωτιάς και μεγάλο το μέτωπο. Και πρέπει όλες αυτές οι εστίες να καταπολεμηθούν ταυτόχρονα και συντονισμένα. Αλλιώς θα έρθουν πιο μαύρες μέρες. Η όποια προοπτική υπήρχε μέχρι χθες για ανάπτυξη πάει πια για το εκτελεστικό απόσπασμα.
Από τον υψηλό πληθωρισμό και τις προβλέψεις ότι θα ακολουθήσει στασιμοπληθωρισμός και αύξηση των επιτοκίων δανεισμού. Είμαστε ήδη μέσα σε έναν φαύλο κύκλο που πρέπει να σπάσει πριν καταπιεί την Ελλάδα και την Ευρώπη.
