Όταν έκλεισαν τα σχολεία, τον Μάρτιο, στο πρώτο κύμα της πανδημίας και ξεκίνησε το εγχείρημα της τηλεκπαίδευσης, η προσπάθεια για πολλούς έμοιαζε μάταιη και για τα μάτια του κόσμου.
Οι καθηγητές δεν ήθελαν να μπουν στην διαδικασία των διαδικτυακών μαθημάτων, οι μαθητές δεν ήξεραν πώς να το κάνουν, τα σχολεία δεν διέθεταν όλες τις αναγκαίες υποδομές, οι γονείς πίστευαν ότι δεν πρόκειται να γίνει κανονικό μάθημα.
Η σύγχρονη και ασύγχρονη τηλεκπαίδευση για τους περισσότερους ήταν άγνωστες λέξεις.
Σήμερα, διανύοντας το δεύτερο λοκ ντάουν, στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική.
Δάσκαλοι, καθηγητές, μικροί και μεγάλοι μαθητές, έχουν γίνει ένα με την οθόνη του υπολογιστή και το πληκτρολόγιο και καταναλώνουν εκατομμύρια ώρες σε μαθήματα.
Στη σύγχρονη εκπαίδευση, δηλαδή την απευθείας διαδικτυακή διενέργεια μαθημάτων, η συμμετοχή εκπαιδευτικών και μαθητών εκτοξεύθηκε, συμπεριλαμβάνοντας το σύνολο σχεδόν δασκάλων, καθηγητών και μαθητών δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου ακόμη και του νηπιαγωγείου.
Οι 40.000 ψηφιακές τάξεις του Μαρτίου έγιναν 300.000. Δηλαδή αυξήθηκαν κατά 500%!
Και οι 700.000 ημερήσιες συμμετοχές μαθητών στις ψηφιακές τάξεις, τώρα έχουν φτάσει τα 6 εκατομμύρια αθροιστικών ημερήσιων συμμετοχών. Δηλαδή αυξήθηκαν πάνω από 850%!
Υπάρχουν στιγμές στην διάρκεια της μέρας που γίνονται 93.000 διαδικτυακές συνεδρίες ταυτόχρονα.
Δηλαδή περισσότερες και από τις φυσικές τάξεις!
Την περασμένη βδομάδα έγιναν πάνω από 1,6 εκατομμύρια τηλεδιασκέψεις με 29 εκατομμύρια συμμετοχές μαθητών και 94 εκατομμύρια λεπτά μαθήματος!
Στην ασύγχρονη εκπαίδευση τα στοιχεία είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά.
Οι μαθητές που γράφτηκαν στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο αυξήθηκαν 1700% και από 81.500 τον Μάρτιο σήμερα είναι 1.4 εκατομμύρια!
Στην πλατφόρμα e - class σήμερα οι μαθητές είναι 3000% περισσότεροι από τον Μάρτιο και από τις 28.000 έφτασαν τις 900.000 ενώ οι καθηγητές αυξήθηκαν 1000% και από 14.000 έφτασαν τις 140.000!
Με λίγα λόγια εκεί που κανείς δεν το πίστευε, εκπαιδευτικοί και μαθητές και Υπουργείο Παιδείας απέδειξαν ότι μπορούν να σπάσουν όλα τα ρεκόρ και να πετύχουν άπιαστες επιδόσεις στην τηλεκπαίδευση.
Γιατί αυτά τα μεγέθη είναι άπιαστα για τις περισσότερες, ακόμη και τις ψηφιακά προηγμένες, χώρες της Ευρώπης.
Και είναι ένας λόγος για τον οποίον πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι για τα παιδιά μας και για τους δασκάλους τους.
Όσοι πίστευαν ότι η εκπαίδευση θα αναδειχτεί σε αδύναμο σημείο σε αυτήν την καραντίνα και εν γένει στην περίοδο της πανδημίας, ευτυχώς για τα παιδιά, διαψεύδονται πανηγυρικά.
Αντίθετα, αποδεικνύεται ότι η εκπαίδευση στην Ελλάδα, περνώντας με μεγάλη επιτυχία ένα σκληρό «stress test», βγαίνει πιο ισχυρή.
Γιατί βρίσκει νέους δρόμους για να ενσωματώσει τις νέες τεχνολογίες και να αξιοποιήσει τα σύγχρονα εργαλεία του νέου ψηφιακού κόσμου.
