Πολλά θα γραφτούν, πολλά θα ειπωθούν κι επειδή κάτι είχαμε καταγράψει στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μας, σας πληροφορούμε ότι: Η συμμετοχή στις ευρωπαϊκές εκλογές του 2019 έφθασε σε ρεκόρ 25ετίας! Πάνω από το 50% στο σύνολο της Γηραιάς Ηπείρου. Γεγονός που καταδεικνύει ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες, επιτέλους, συμμετέχουν…
Φαινομενικά, οι ακροδεξιοί, εθνικιστές και λαϊκιστές έπιασαν ένα καλό αποτέλεσμα. Όμως, ας μας επιτραπεί να κάνουμε μία διαφορετική ανάγνωση. Οι προβλέψεις ότι οι εθνικιστές θα είναι κυρίαρχη δύναμη, για διάφορους λόγους, όπως είχαμε γράψει, έπεσαν έξω. Αντιθέτως, έχουμε άνοδο πολιτικών δυνάμεων όπως των Φιλελευθέρων, που θα είναι η τρίτη δύναμη στην Ευρωβουλή και των Πρασίνων που θα είναι η τέταρτη. Και οι δύο αυτές πλευρές είναι υπέρ της ένωσης, αλλά ζητούν αλλαγές. Θέλουν «μία διαφορετική ένωση» όπως το έχει θέσει ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.
Οι χώρες που έμειναν αλώβητες από την άνοδο των ευρωσκεπτικιστών
Φυσικά, το γεγονός ότι οι εθνικιστές-λαϊκιστές δεν τα κατάφεραν, όπως αναμενόταν, δε σημαίνει ότι το αποτέλεσμα που πέτυχαν πρέπει να αγνοηθεί. Στην Ιταλία και τη Γαλλία, δύο χώρες με ιστορία στον κεντρώο χώρο, οι εθνικιστές νίκησαν. Στην Ελλάδα όμως ο λαϊκισμός ηττήθηκε.
Η νέα Ευρωβουλή θα είναι μοιρασμένη, όπως ποτέ ξανά στο παρελθόν. Και αυτό φαίνεται ιδιαιτέρως στις τάξεις των ευρωσκεπτικιστών, οι οποίοι διχάζονται από βαθιές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.
Οι Πολωνοί εθνικιστές και οι ακροδεξιοί Σουηδοί αρνούνται τη συνεργασία με τον Ιταλό Ματέο Σαλβίνι, επειδή αντιδρούν μετά βδελυγμίας στην «αγάπη» που δείχνει στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Από οικονομικής απόψεως το γερμανικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» και το «Λαϊκό κόμμα» της Δανίας είναι ακραία υπέρ της ελεύθερης οικονομίας. Όμως η Μαρίν Λεπέν είναι εναντίον της «ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης». Στο πρόβλημα της μετανάστευσης ο Σαλβίνι ζητά ίση μεταχείριση από τα κράτη-μέλη, κάτι στο οποίο αντιτίθενται όλες οι πρώην ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες. Παραδείγματα που καταδεικνύουν ακριβώς αυτό το χάσμα.
Εν κατακλείδι, δεν είναι λίγοι πάντως αυτοί που πιστεύουν ότι μία κατακερματισμένη Ευρώπη ίσως να είναι για καλό. Όπως είπε πρόσφατα ο Γκι Φερχόφσταντ, ο ηγέτης των Φιλελευθέρων στην Ευρωβουλή, αν η Ευρώπη θέλει να αντεπεξέλθει στον 21ο αιώνα πρέπει να κάνει δραστικές αλλαγές. Ίσως μετά από τις εκλογές του 2019 και τη μείωση της δύναμης των δύο παραδοσιακών δυνάμεων, του Λαϊκού Ευρωπαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλδημοκρατών, αυτό να γίνει πραγματικότητα.
