Στη θέα δημοσιευμάτων για «τραγικές συμπτώσεις», «περίεργα φαινόμενα», «συνομωσίες» κοκ, γυρίζω πάντα το κεφάλι από την άλλη. Όλα αυτά με κάνουν να γελάω και νιώθω λες κι από κάπου θα βγει ο Κώστας Χαρδαβέλας και «Οι πύλες του ανεξήγητου» - ίσως μαζί με αυτούς και με μερικά UFO ή μεγάλα πρωτοσέλιδα «μας ψεκάζουν – ιδού η απόδειξη».
Όλα αυτά… μέχρι να με βάλει το Facebook να μπω στη διαδικασία να σκέφτομαι όσα κοροϊδεύω.
Είμαι, που λες, στο κανάλι το βράδυ της Δευτέρας και στις 22:24 άρχισα να «χορεύω» στην καρέκλα μου το χορό των ρίχτερ – όπως όλοι όσοι είμαστε στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας (κυρίως). Μετά από μερικές βαθιές ανάσες, αρκετές γουλιές νερό και κάμποσα τηλεφωνήματα και μηνύματα για να… μετρηθούμε και να δω αν είναι όλοι καλά, συνεχίζω τη δουλειά μου. Όλα καλά ως εδώ – όσο καλά μπορεί να είναι μετά από ένα σεισμό δηλαδή.
Η μέρα αλλάζει, ξημερώνει 16η Ιανουαρίου 2018 και κάνω κάτι που μου αρέσει: μπαίνω στο Facebook, στο «on this day», το section του μέσου κοινωνικής δικτύωσης που σου δείχνει «σαν σήμερα» τι έκανες/ έγραφες/ πόσταρες εν πάσει περιπτώσει τα προηγούμενα χρόνια.
Και κάπου εκεί… γουρλώνω μάτια. Γιατί το Facebook μέσα από ένα status που είχε γράψει μου θύμισε ότι ξημερώματα της 16 Ιανουαρίου 2015 είχα γράψει ότι έγινε σεισμός! Και το θυμήθηκα πολύ έντονα στη συνέχεια, μιας και (τότε) έλεγα ότι ήταν ο πρώτος που «ένιωσα» ποτέ στη ζωή μου.
Τώρα εσύ μπορεί να γελάς – κι εγώ αν τα διάβαζα αυτά, πιθανόν (μην πω σίγουρα) να έκανα το ίδιο – αλλά είναι κομματάκι «τρομακτικό». Από εκείνη την ώρα, δεν έχω σταματήσει να το σκέφτομαι. Αγριεύτηκα και λίγο για να είμαι ειλικρινής.
Εξήγηση δεν έχω, δε δηλώνω «επιστήμονας», ούτε σεισμολόγος. Αλλά…
Άσε που αυτή την «σύμπτωση» δε θα την είχα ανακαλύψει αν δεν ήταν το Facebook… Αυτό που το πας;
