Οι περισσότεροι αν όχι όλοι όταν πάνε στο σινεμά συνηθίζουν να τρώνε ποπ-κορν παρακολουθώντας με προσήλωση την εκάστοτε ταινία.
Οι καβουρντισμένοι κόκκοι καλαμποκιού που προκαλούν ηδονή στον ουρανίσκο είναι ηλικίας 5.000 ετών.
Στο Μεξικό οι ιθαγενείς ζέσταιναν τους κόκκους πάνω από μία φλόγα και το χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν μπίρα, σούπες και κοσμήματα.
Αυτός που έκανε το ποπ-κορν γνωστό ήταν ο Κουαντακένα, ένας Ινδιάνος, ο οποίος το ανακάλυψε το στις 22 Φεβρουαρίου 1630 και το έκανε γνωστό σε Βρετανούς αποίκους στο Πλίμουθ της Μασαχουσέτης.
Αρχικά κάποιοι το έτρωγαν με κρέμα και ζάχαρη ως πρωινό έγινε απαραίτητο συνοδευτικό στο δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών, ενώ μετά συνόδευαν με αυτό το δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών.
Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το ποπ-κορν σταμάτησε να είναι γλυκό και έγινε αλμυρό σνακ.
